147 / 256
ﯽﺳﻌ
داﺷﺖ ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺻﺪا
ی
ﻣﻮﺗﻮر ﺷﻨ
، ﻧﺸﻮد ﯿﺪه
آرام ﺣﺮﮐﺖ
. ﮐﺮدﯽﻣ
ﻧﺎﻫﻤﻮار
ﯿﺮ ﻣﺴ ی
، ﺑﻮد ﯾﺎدز
و ﺳﻨﮓ
ﯽ ﺑﺰرﮔ یﻫﺎ
ﮐﻪ ﮔﻬﮕﺎه ﭼﺮخ
آن ی ﻫﺎ از رو
ﮐﺮد، ﯽﻣ ﻋﺒﻮر ﻫﺎ
ﺑﺎﻋﺚ ﺗﮑﺎن
ﯾﺪﺷﺪ یﻫﺎ
ﯾﮏدر .ﺷﺪﯽﻣ
ﻟﺤﻈﻪ در آن ﺗﺎ
ﯾﮑﯽر
ﯽ وﺣﺸﺘ
ﯾﻢ ﺳﺮاﭘﺎ
را ﮔﺮﻓﺖ
از ﺷ :
یﯿﺸﻪ
ﯿﮑﻠﯽ ﻫ ، ﺟﻠﻮ واﻧﺖ
درﺷﺖ و ﺳ
در ﯿﺎه
ی ﻓﺎﺻﻠﻪ
. ﯾﺪمد ی ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ
ﯿﺸﺘﺮ ﭼﻮن ﺑ
دﻗﺖ ﮐﺮدم
،
در دو ﺳﻤﺖ او دو ﺳﺎ
ﯿﺎهﺳ یﯾﻪ
ﻫﻢ ﯾﮕﺮ د
در ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮدﻧﺪ
ﻓﮑﺮ .
ﮐﺮدم ﺗﺼﻮ
ﮐﻪ ﯾﺮی
ﯿﺎلﺧ یه ﯾﯿﺪ زا ، ﻫﺴﺖ ﻣﻘﺎﺑﻠﻢ
و ﯽﮕ و ﺧﺴﺘ
وﺣﺸﺖ
ﯽراﻫ
اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ
ﺑﻪ ﺣﺎل
،ﺷﺪه ﯽﻃ
ﮐﻪ آﻫﺴﺘﻪ ﺻﺪا
ﯿﺘﯽﮔ ی
را ﺷﻨ
:ﯿﺪ ﭘﺮﺳ ﮐﻪ ﯿﺪم
-
؟ ﯿﻨﯽﺑﯽﻣرا ﯿﻦ ﺟﻠﻮ ﻣﺎﺷ
ﻪ ﺑ ﯿﺘﯽﮔ یﺻﺪا ﭼﻮن
ﮔﻮش اﺳﻼم رﺳ
یاﻪ ﻟﺤﻈ را شﺳﺮ ،ﯿﺪ
ﺑﻪ ﺳﻮ
ی
ﻣﺎ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ
،
و ﺧﻮﻧﺴﺮد وآرام
،
ﮐﻪ ﯽﺣﺎﻟ در
ﺑﻪ راﻧﺪن ﻣﺤﺘﺎﻃﺎﻧﻪ اداﻣﻪ
،دادﯽﻣ
ﻧﮕﺎﻫﻤﺎن ﮐﺮد وﮔﻔﺖ
:
-
یرﻓﻘﺎ
ﺧﻮد ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
آراﻣﺸ
ﯾﺎﻓﺘﻢ ﯽ
و ﭘﺮﺳ
: ﯿﺪم
-
ﯾﻦ در ا
دل ﺷﺐ ﭼﻪ
ﮐﻨﻨﺪ و ﯽﻣ
؟ روﻧﺪ ﯽﻣ راه ﯿﺎده ﭼﺮا ﭘ
اﺳﻼم ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ
: ﮔﻔﺖ ی
-
راه را ﻧﺸﺎن
. دﻫﻨﺪ ﯽﻣ
آن وﻗﺖ
ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑ
ﯿﺸﺘﺮی
آن ﺳﺎ
ﯿﺎهﺳ یﻫﺎ ﯾﻪ
و ﻣﺘﺤﺮک را ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم
ﯾﮑﯽ .
در ﺳﻤﺖ راﺳﺖ و
ﯾﮕﺮی د
در ﺳﻤﺖ
ﯿﻦ، ﻣﺎﺷ ﭼﭗ
دو ﻣﺘﺮ ﺟﻠﻮﺗﺮ از ﻣﺎﺷ
ﯾﮕﺮی و د ،ﯿﻦ
در
آن وﺳﻂ
ی و ﻗﺪر ﻫﺎ
ﺑﺎ ، ﺟﻠﻮﺗﺮ
ﯽﺣﺮﮐﺘ
ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪام رأس
ﯾﮏ
ﻣﺜﻠﺚ را ﻧﺸﺎن
رﻓﺘﻨﺪ ﯽ راه ﻣ ، دادﻧﺪ ﯽﻣ
. اﺳﻼم
ی و ﺟﺎ یﭘﺎ ﻪ ﺑ
ﺣﺮﮐﺖ
آن
اﯽﻣ ﭼﻮن و ، راﻧﺪﯽﻣرا ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﻫﺎ
ﯾﺴﺘﺎدﻧﺪ
ﻫﻢ ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ،
ﻣﺘﻮﻗﻒ
آن .ﺷﺪﯽﻣ
ﻫﺎ
در آن ﺳﮑﻮت و
ﯾﮑﯽ ﺗﺎر
ﻣﺸﻐﻮل ﮐﺎر
. ﺷﺪﻧﺪ ﯽﻣ ی
ﺧﻮب ﮐﻪ دﻗﺖ ﮐﺮدم
ﯾﺪمد،
ﺳﻨﮓ ﺑﺰرﮔ
ﯽ
داﯽﻣ را ﺑﺮ
رﻧﺪ و ﺑ
یﮐﻨﺎر ﻪ
ارﻧﺪ. ﮔﺬﯽﻣ
ﯾﺐﻗﺮ ، ﯿﺐﺗﺗﺮ ﯾﻦ ﺑﻪ ا
دو ﺳﺎﻋﺖ
ر دل ﺑ د
ﯿﺎﺑﺎن
و ﺻﺤﺮا و ﮐﻮه
ﻫﺎ از ﻣﺴ
آنﮐﻪ ﯿﺮی
ﻧﺸﺎن ﻫﺎ
ﻧﺪدادﯽﻣ
، اﺳﻼم راﻧﺪ.
ﯽﮔﺎﻫ . ﺑﻮد ﯿﺐﻋﺠ
اﺳﻼم ﮐﻪ ﺑ
ﻪ
دﻧﺒﺎل ﺣﺮﮐﺖ
آن
شﺳﺮ ، ﮐﺮدﯽﻣ ﯽ راﻧﻨﺪﮔ ﻫﺎ
را از
آﯽﻣ ﯿﺮون ﺑ ﯿﻦﺷﺎﻣ
ورد و
آن از ﯾﮑﯽ
ﻫﺎ
را ﺻﺪا
ﯽوﻗﺘ . ﮐﺮدﯽﻣ
ﭘﺲ از ﺣﺮف زدن و
ﺗﻮﻗﻒ ﭼﻨ
ﺪ
ﯿﻘﻪ دﻗ
ای، و ﺣﺮﮐﺖ آن ﺳﻪ ﻧﻔﺮی ﮐﻪ
ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ در ﺑﯿﺎﺑﺎن راه
، دادﯽﻣ ﯿﺮ ﻣﺴ ﯿﯿﺮ ﺗﻐ ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ، رﻓﺘﻨﺪ ﻣﯽ
ﯽﻣ ﻣﻌﻠﻮم
ﺷﺪ ﮐﻪ ﮐﺎرﺷﺎن
ﯽﺑ
ﻧﻘﺸﻪ و ﺣﺮﮐﺖ و ﻣﺴ
ﯿﺮﺷﺎن
ﯿﺴﺖﻧ ﺧﺪا ﺪﯿ ﺑﻪ اﻣ ﺗﻨﻬﺎ
.
ﺑﺎر ﯾﮏ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﭼﻨﺪ ﺳﻨﮓ ﺑﺮ
یرو
ﻫﻢ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪه
.
اﺳﻼم آن ﭼﻨﺪ ﺳﻨﮓ را ﺑ
ﻪ
ﻋﻼﻣﺖ
ﻧﺸﺎﻧﻪ
ی
ﻣﺤﻞ ﻋﺒﻮر ﺑﻪ رﻓﻘﺎ
ﯾﺶ
ﻧﺸﺎن داد
،
و از ﺳﻤﺖ آن ﺳﻨﮓ
ﻫﺎ
ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد. در ﻣﺤﻠ
،ﯽ
آن ﺳﺎ
یﻫﺎ ﯾﻪ
ﯿﺎهﺳ
، ﺷﺪﻧﺪ ﺳﻮار
و واﻧﺖ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑ
ﯿﺸﺘﺮی
ﻪ ﺑ
ﺣﺮﮐﺖ در آﻣﺪ
.
ﻣﻌﻠﻮم ﺷﺪ د
از ﯾﮕﺮ
دﺳﺘﺮس ﭘﺎﺳﮕﺎه
ژاﻧﺪارﻣﺮ
ی
دور ﺷﺪ
.ﻢﯾاه
ﺟﺎده ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻧﺎﻫﻤﻮار ﺑﻮد
ﯽوﻗﺘ .
ﻣﺎه ﭼﻨﺪ دﻗ
از ز ﯿﻘﻪ
ﻟﮑﻪ ﯾﺮ
ﯿﺪا ﭘ اﺑﺮ یﻫﺎ
ﺗﻮاﻧﺴﺘ ﯽﻣ ﺷﺪ و ﯽﻣ
ﯿﻢ
ی ﺗﺎ ﺣﺪ
ﻣﻘﺎﺑﻞ را ﻧﮕﺎه ﮐﻨ
ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ ﯿﺮتﺣ ،ﯿﻢ
ﮐﻪ ﭼﻄﻮر
اﺳﻼم ﻣ
از ا ﺗﻮاﻧﺪ ﯽ
ﯾﻦ
ی ﯿﺮاﻫﻪ ﺑ
ﭘﺮﺳﻨﮓ و ﻻخ و ﺧﻄﺮﻧﺎ ک
آن در ،
ﻇﻠﻤﺖ ﺷﺐ ﺑﺎ آن ﺳﺮﻋﺖ و اﻃﻤ
ﯿﻨﺎن
ﯽ راﻧﻨﺪﮔ
ﮐﻨﺪ و
۱٤٦