152 / 256
ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن اﺳﻼم ﭘ
ﺑﻪ ﺳﺮ و ،ﯾﻢﺷﺪ ﯿﺎده
ﻋﺖ
داﺧﻞ
اﺗﺎﻗﮏ
. ﯾﻢﺷﺪ
ﻪ ﻫﻢ ﺑ ﯾﯽﺪا و ﺧ ﻓﺮاﻣﺮز
درون آﻣﺪﻧﺪ
.
ﭼﺮاغ ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪ
، ﺑﻌﺪ یاﻪ ﻟﺤﻈ .
در ﺗﺎر
ﯿﻢ داﻧﺴﺘ ﯽﻧﻤ ﯾﮑﯽ
وارد ﭼﻪ
ﯾﻢاهﺷﺪ یاﻪ دﺧﻤ
ﮐﻪ در ﺑﺎز ﺷﺪ
و ،
در ﻧﻮر ﮐﻤﺮﻧﮓ ﻣﻬﺘﺎب
ﯿﮑﻞﻫ ،
اﺳﻼم را ﮐﻪ وارد
یاﻪ ﻟﺤﻈ .ﯾﻢ داد ﯿﺺ ﺗﺸﺨ ،ﺷﺪﯽﻣ
ﮔﺬﺷﺖ
ﻧﻮر ﻪ ﺑ.
ﯾﺖﮐﺒﺮ یﺷﻌﻠﻪ
او ﺟﻠﻮ
ﯾﺪﯾﻢ دﯽﻣرا ﯾﻤﺎن ﭘﺎ ی
. آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ:
-
ﺣﺎﻻ ﭼﺮاغ روﺷﻦ
.ﮐﻨﻢﯽﻣ
و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻓﺎﻧﻮس ﺣﻠﺒ
ﯽ
را ﮐﻪ در ﮔﻮﺷ
، ﺑﻮد یاﻪ
ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ زﻣ
ﯿﻦ
ﻧﺸﺴﺖ
ﯾﮕﺮی د ﯾﺖﮐﺒﺮ .
ﯿﺪ ﮐﺸ
و ﻓﺎﻧﻮس را روﺷﻦ ﮐﺮد
. در را ﺑﺴﺖ ﺗﺎ ﻧﻮر ﮐﻤ
ﺮﻧﮓ داﺧﻞ ﺑﻪ ﺑ
ﻧ ﺗﺎ آ ؛ ﻧﺮود ﯿﺮون
ﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد
ﯿﻠﻪ ﻓﺘ ،
. ﯿﺪ ﮐﺸ ﯿﻦﯾ را ﭘﺎ
ﻫﻤﺎن ﻧﻮر ﮐﻢ ﺑ
ﯾﯽﺟﺎ ﺎ
ﮐﻪ وارد ﺷﺪه ﺑﻮد
آﺷﻨﺎ ،ﯾﻢ
ﯽﺎﻗاﺗ . ﮐﺮد ﺎنﯾﻤ
ﺑﻮد ﺑﻨﺎ ﺷﺪه ﻫﻤﻪ از
ﺧﺸﺖ ﺑﺎ د
ﯾﻮارﻫﺎی
ﮔﻞ اﻧﺪود
.
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ د
ﯾﻮار
ﯾﺎی و زوا
اﺗﺎق
راﺳﺖ ﻧﺒﻮد
ﮐﺎﻣﻼ
ﯽوﻟ ،
ﺷﮑﻞ ﻣﺴﺘﻄ
ﯿﻞ
داﺷﺖ
ﺑﺎ ﻃﻮل
ﻫﻔﺖ
ﻣﺘﺮ وﻋﺮض
ﺗﻨﻬﺎ .ﻣﺘﺮ ﯿﻢ ﺳﻪ و ﻧ
ﻣﻨﻔﺬ و
در
ورود و ﺧﺮوج اﯾﻦ
اﺗﺎق
،
در وﺳﻂ
ﯾﮏ
ﯽﻃﻮﻟ ﯾﻮار د
ﻗﺮار داﺷﺖ
ﯾﮏدر .
ﺳﻤﺖ
اﺗﺎق
ﯽ ﭼﻨﺪ ﮔﻮﻧ
ﮐﻪ ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎﻟ
ﯽ
آن ی ﻣﺤﺘﻮ
ﻫﺎ
ﮔﻨﺪم ﯾﺎ ﺟﻮ ﺑﻮد
،
.ﺷﺪﯽﻣ دﯾﺪه
ﭼﻨﺪ ﻋﺪد ﻓﺮﻏ
،ﻮن
ﺗﻌﺪاد ز
ﯿﮏﻻﺳﺘ ﯾﺎدی
ﻧﻮ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز
در
ﮐﺎﻏﺬﻫﺎ
ﭘ ﯾﮏﻓﺎﺑﺮ ی
ﯿﭽﯿﺪه
ﺷﺪه
و ﺑﻮد
ﭼﻨﺪ ﺑﯿﻞ و ﮐﻠﻨﮓ
ﻫﻢ آﻧﺠﺎ ﺑﻮد.
در ﮐﻨﺎر دﯾﻮار دﯾﮕﺮ
،
ﻣﻘﺎﺑﻞ در ورود
ی
، دو ﺻﻨﺪوق در ﺑﺴﺘﻪ
ﺑﻮد
و
ﺗﻌﺪاد ز
ﻟﺤﺎف ﯾﺎدی
رﻧﮓ ﺑﻪ-
یﻫﺎ
ﻗﺮﻣﺰ
ﺗﻨﺪ و ﺳﻮرﻣ
یاﻪ
و ﺑﻨﻔﺶ
ﮐﻪ ﻣﺮﺗﺐ روی ﻫﻢ ﺗﺎ ﺷﺪه
ﺑﻮد
و
ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ﺳﻘﻒ
. رﺳﯿﺪ ﻣﯽ
در اداﻣﻪ
،ﻫﺎ آن ی
در ﮐﻨﺎر د
ﯿﺰﻧ ﯾﮕﺮ د ﯾﻮار
ﺑﻪ ﻫﻤ
ﯿﺐﺗﺮﺗ ﯿﻦ
ﭼﻨﺪ ﻟﺤﺎف رو
ی
ﯿﺪه ﻫﻢ ﭼ
. ﺷﺪه ﺑﻮد
ﻣﺎ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﺑﺮ
ﯿﻦزﻣ یرو
ﻧﺸﺴﺘ
ﯿﻢ
و ﻟﺤﺎف
یﯿﻪ را ﺗﮑ ﻫﺎ
ﭘﺸﺖ ﻗﺮار داد
.ﯾﻢ
ﺑﻪ ﺻﻮرت
ﯾﯽﺪاﺧ یﺧﺴﺘﻪ
ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم
یاهﺪﻨﺧ .
از ﺳﺮ رﺿﺎ
ﯾﺖ
ﺑﻪ ﻟﺐ آورد و
آﺧ»
« ﯿﺸﯽ
ﮔﻔﺖ و
ﯿﻪ ﺗﮑ ﯿﺮی اﻣ ﭼﻮن
ﺑﻪ ﻟﺤﺎف
.داد ﻫﺎ
زاﻧﻮ را ﺣﺎ
ﯾﻞ
دﺳﺘﺶ ﻗﺮار داده و ﻟﻤ
.ﯿﺪ
ﻪ ﺧﻮد را ﺟﺎﺑ
ﺟﺎ ﮐﺮد و دو
ﺑﺎر ﮔﻔﺖ
. « ﯿﺶآﺧ» :
ﻓﺮاﻣﺮز
ﺧﺴﺘﻪ و ﺧﻮاب
ﯿﻤﺎن ﭘﺸ ، آﻟﻮد
از ﺳﻔﺮ
ﯽوﻟ ،
و ﻣﺠﺒﻮر
ﺗﻦ ﺑﻪ ﻗﻀﺎ داده
از ،
ﯾﺪﺷﺎ ﮐﻪ ﯾﻦا
ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺨﻮاﺑﺪ
،
اﺣﺴﺎس رﺿﺎ
ﯽوﻗﺘ ﯿﺘﯽﮔ . داﺷﺖ ﯾﺖ
ﺧﻮب ﺑﻪ ﻟﺤﺎف
ﯿﻂ و ﻣﺤ ﻫﺎ
دورﺑﺮش
ﻧﮕﺎه ﮐﺮد
،
ﭼﺎدر را ﻣﺤﮑﻢ
ﻪ ﺗﺮ ﺑ
دورش ﭘ
ﯿﭽﯿﺪ
ﮐﺮد ﺑﺎ ﯽﻣ ﯽﺳﻌ .
آن ﭼﺎدر از ﺗﻤﺎس ﺑﺎ اﺛﺎث و
ﻞ ﺋ وﺳﺎ
اﺗﺎق
در اﻣﺎن ﺑﺎﺷﺪ
ﯿﻠﯽ ﻣﻦ ﺧ .
ﯾﮕﺮ ﻻ د ﺎ و ﺣ ، ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮدم
ﺗﻤﺎم آرزوﻫﺎ
ﯾﮏدر ﯾﻢ
ﺧﻮاب ﺧﻼﺻﻪ
.ﺷﺪﯽﻣ
ﻫﻤﻪ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﻮد
ﯾﻢ
ﮐﻪ ﺷﺎم ﻧﺨﻮرد
ﹰ ﺴﻠﻤﻣو ؛ﻢﯾاه
ﺎ
ﻧﻪ در ﻫﺘﻞ اول و
ﻧﻪ در ا
ﯾﻦ
ﻫﺘﻞ از ﺷﺎم
. ﺒﻮدﻧ یﺧﺒﺮ
اﺳﻼم ﮔﻔﺖ
:
-
ﺑﻬﺘﺮ
اﺳﺖ رﺧﺘﺨﻮاب ﭘﻬﻦ ﮐﻨ
ﯿﻢ
و زودﺗﺮ ﭼﺮاغ را ﺧﺎﻣﻮ
.ﯿﻢش ﮐﻨ
ﯾﻦ ﺑﺎ ا
ﯾﯽﺪا ﺣﺮف ﺧ
از ﺟﺎ
ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ
ﯾﮏ ؛
ﻟﺤﺎف ﺑﺮدا
شﯾﺮز ﺷﺖ و در
اﻧﺪاﺧﺖ
و
ﻟﺤﺎف د
یﯾﮕﺮ
را ﺑﺮ رو
یاهﺪﻨﺧ ؛ ﯾﺶ
ﮐﺮد و ﺳﺮ
ﯾزﻪ را ﺑ ش
ﺮ ﻟﺤﺎف ﺑﺮد ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﺑﺪ
.
ﻓﺮاﻣﺮز
ﻣﺜﻞ ﮐﺴ
ﯽ
ﮐﻪ در ﺧﻮاب
ﯽﻋﻤﻠ
اﻧﺠﺎم
ﮐﺎر ﺧ ، دﻫﺪﯽﻣ
ﯾﯽﺪا
ﯿﺪ را ﺗﻘﻠ
ﮐﺮد و ﺧﻮاﺑ
ﺑﻪ ﮔ .ﯿﺪ
: ﮔﻔﺘﻢ ﯿﺘﯽ
-
ﻟﺤﺎف
ﭘ
. ﯿﻢ ﻬﻦ ﮐﻨ
-
اﺣﺘ
ﻧﺪارم ﯿﺎج
؛
اﺗﺎق
. ﺖﺳ ﮔﺮم ا
روی ﭼﺎدرم
ﻣﯽ
ﺧﻮاﺑﻢ.
۱٥۱