Goriz Nakhasteh

148 / 256

ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﺷ ﺑﺎر ﯾﮏ .ﺷﻮدﯽﻧﻤﺮ و ﭘﻨﭽ رﺳﺪﯽﻧﻤ ﯿﺒﯽ آﺳ ﯿﻦ ﮐﻪ واﻧﺖ از ﯾﺮی ﺳﺮاز ﯾﮏ ﺗﻨﺪ و ﭘﺮﺧﻄﺮ و
ﻧﺎﻫﻤﻮار و ﭘﺮ از ﺳﻨﮓ ﻋﺒﻮر ﮐﺮد ، ﻣﻮﺗﻮرﺳ ﯿﮑﻠﺖ
ﯽ و اﻧﺴﺎﻧ
ﺳﻮار ﺑﺮ آن در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ . ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم
ﮐﻪ اﺳﻼم ، ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ،ﯽ زرﻧﮕ ﻣﺎ و ﺧﻮد را در ﺑ ، ﯿﺮاﻫﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ ژاﻧﺪارم اﺳ اﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﯿﺮ
ﯽوﻟ .
آرام در ﮐﻨﺎر
ﻣﻮﺗﻮرﺳ ﯿﮑﻠﺖ ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮد.ﯾﺪمد ﻣﻮﺗﻮر ﺳﻮار ﻫﻤﺎن ﺑﻠﻮ
یﻫﺎ ﯾﺶﺑﺎ ر چ
ﯿﺪه ﮐﺸ ﯿﻨﯽ و ﺑ ﯽﻣ ﺟﻮ و ﮔﻨﺪ اﺳﺖ
ﮐﻪ ﻻﺑﺪ ﺑﻪ اﺳﻼم ﯽﻣ ﮔﻔﺖ ﺟﺎده ﯽﺑ ﺧﻄﺮ اﺳﺖ و او ﯽﻣ ﺗﻮاﻧﺪ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ . ﺳﺮﻋﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺎﺷ
ﯿﻦ
ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ و او ، ﺑﻮد یﻋﺎد ﯿﺮﻏ در ﮐﻤﺘﺮ
ﯾﻦ
زﻣﺎن ﺑﻪ ﻣﺤﻞ اﻣﻦ و ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺑﺮﺳﺪ : ﮔﻔﺖ.
- ﻪ اﻧﺸﺎءاﻟ ﯾﮏﺗﺎ رﺑﻊ ﺳﺎﻋﺖ ، ﺑﻪ ﺧﺎﻧ .ﯿﻢ رﺳﯽﻣ یاﻪ ،ﯿﻢﻣﺎﻧﯽﻣ ﺷﺐ آﻧﺠﺎ و اﮔﺮ اﺷﮑﺎﻟﯿﺶﭘ ﯽ
، ﯿﺎﯾﺪ ﻧ ﻓﺮدا راه ﻣ .ﯿﻢ اﻓﺘﯽ
ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم ؛ ﯿﻢو ﻧ ﯾﺎزده ﮐﻪ ﯾﻦا از . ﺷﺐ ﺑﻮد ﺗﺎ دﻗﺎ ﯾﮕﺮ د ﯾﻘﯽ از ﻣﺎﺷ و ﯾﻢﺷﻮﯽﻣ ﯿﺎده ﭘ ﯿﻦ
یاﻪ در ﺧﺎﻧ
اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺧﻮاﻫ ، ﮐﺮد ﯿﻢ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪم
ﯽﯿﻠﺧﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﯿﺘﯽﮔ .
ﺑﺎ ﻦﯿ ﻣﺎﺷ . ﺧﺴﺘﻪ اﺳﺖ
ﯽﻣ ﮐﻨﺪ ﯿﻠﯽﺧ زﻣﺎن ﯽوﻟ رﻓﺖ، ﯽ ﺳﺮﻋﺖ ﻣ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ در ﺳ ،ﺷﺐ ﯿﺎﻫﯽ ﺑﺎ ﮐﻢ ﺷﺪن ﺳﺮﻋﺖ ﻣﺎﺷ و ﯿﻦ
ﺗﻮﻗﻒ آن ، ﺧﻮد را در ﮐﻨﺎر ﺳ ﯿﺎه ﯾﯽﻫﺎ ﭼﺎدر ﯾﺎﻓﺘﯿﻢﯿﺎهﺳ . ﭼﺎدر ﺑﻠﻮچ .ﻫﺎ اﺳﻼم ﮔﻔﺖ :
- ا ﯾﮕﺮ د ﯾﻨﺠﺎ اﻣﻦ اﺳﺖﯾﺪﺷﻮ ﯿﺎده ﭘ . و در ﺧﺎﻧﻪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨ .ﯿﺪ
ﺧﺎﻧﻪ ﻫﻤﺎن ﺳ ﯿﺎه
یﻣﺮد . ﺑﻮد ﭼﺎدر
ﺑﻠﻮچ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر واﻧﺖ آﻣﺪ .ﯾﻢﺷﺪ ﯿﺎده ﭘ ؛ ﯾﯽﺪا و ﺧ ﻓﺮاﻣﺮز ﻫﻢ از
ﭘﺸﺖ واﻧﺖ ﺑﻪ ﺑ ﯾﺪﻧﺪ ﭘﺮ ﯿﺮون . داﺧﻞﯾﻦﺗﺮ ﯾﮏﻧﺰد
ﯽوﻗﺘ .ﯾﻢﺷﺪ ﭼﺎدر
آن ﻣﺮد ﻓ
ی ﯿﺘﯿﻠﻪ
را ﯽ ﭼﺮاغ دﺳﺘ
ﺑﺎﻻ ﮐﺸﯾﺪمد ،ﯿﺪ در ﻫﺮ ﮔﻮﺷﻪ
ی
آن ﭼﺎدر ﮐﺴ . ﯿﺪه ﺧﻮاﺑ ﯽ ﺑﺎ ورود و ﺻﺤﺒﺖ
یﻣﺮد ،ﻣﺎ یﻫﺎ
از ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ
ﯽ ﺷﺪ و دﺳﺘ
ﺑﻪ ﭼﺸﻢ .ﯿﺪﻣﺎﻟ ﯾﺶﻫﺎ ﻣﺎ را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و دوﺑﺎره ﺳﺮ را ﺑﺮ زﻣ
ﯿﻦ
ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ ﺧﻮاب . رﻓﺖ
ﹺ ﻣ ﯿﺎهﺳ یﭘﺘﻮ ، ﺑﻌﺪ
یاﻪ ﮔﻮﺷ ﺠﺎور
ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ،ﯾﻢ ﯿﺎهﺳ ﯽزﻧ . ﮐﺮد ﯽﺣﺮﮐﺘ ﭼﺮده و ﻻﻏﺮ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧ
ﯽ
ﭘﻒ ﮐﺮده و دﺧﺘﺮ
ﯽﺟﻮاﻧ
ﻫﺠﺪه،
ﻧﻮزده ﺧﻮاب ﺳﺎﻟﻪ آﻟﻮد ﺳﺮ را از ﺑﺴ ش ﻠﺮ ﺑ ﺘ ﻨﺪ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻣﺎ اﯾﻦ ،
ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ، ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﻧﺪ . از ﺑﺴﺘﺮ ﺑﯿﺮون آﻣﺪﻧﺪ و ﻫﻤﺎن ﮐﻨﺎر ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ و آرام ﺳﻼم ﮔﻔﺘﻨﺪ .
ﯾﯽﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺮ زﻣ ﯿﺮی ﺣﺼ ﯾﺎو ﯾﻠﻮز ،ﯾﻢ
یرو ﺑﺮ . ﻧﺒﻮد ﯿﻦ
یﮐﺘﺮ ﯾﮏ یاﻪﯾ ﺳﻪ ﭘﺎ
دود زده
ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، ﯾﺮ و ز آن ﺧﺎرﻫﺎ ﺑﺎﯿﺎﺑ ی ﯽﻣ ن را ﺳﻮزاﻧﺪﻧﺪ ﺗﺎ آب ﺑﺠﻮﺷﺪ و ﭼﺎ
ی
آﻣﺎده ﺷﻮد . دود ﺧﺎرﻫﺎ ،
یﺑﻮ
و ،ﻫﺎ ﻋﺮق ﺗﻦ اﺛﺎث و ﺑﺴﺘﺮ ﮐﺴﺎﻧ
ﯽ
ﮐﻪ آﻧﺠﺎ ﺑﻮد ،ﻧﺪ ﻣﺸﺎم را آزار ﯽﻣ داد و ﭼﺸﻢ را ﻣ . ﺳﻮزاﻧﺪ ﯽ
ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﻮد ﭼﻄﻮر و ﺗﺎ ﭼﻪ وﻗﺖ ﺷﻮد ﯽﻣ ﯾﺮز ﻣﺎﻧﺪن آن ﭼﺎدر را ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮد ، ﭼﻮن ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﺎت اول
ی ﻫﻢ ﮐﺎر
دﺷﻮار ﺑﻪ ﻧﻈﺮ .ﯿﺪ رﺳﯽﻣ
ﯿﺘﯽﮔ ﻧﺎآرام ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد . ﻣﻦ ﺑﻪ دﯾﮕﺮ ﻫﻤﺴﻔﺮان ﻧﮕﺎه ﮐ . ﺮدم
ﻓﺮاﻣﺮز
ﯾﯽﺪا ﺧﺴﺘﻪ و ﺧ ﮐﺴﻞ و ﮐ ﺑﺎ ﻮﻓﺘﻪ
ﯾﯽﻫﺎ ﭼﺸﻢ ، ﺧﻮاب ی در ﺗﻤﻨﺎ در ﮐﻨﺎر ﯾﮑ ﺪﯾﮕﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺪاﯾﯽ ﺧ . از ﺷﻮق ﻧﻮﺷﯿﺪن ﭼﺎی ﺟﺎﻧﯽ
ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮ .د ﻣﻦ دﻟﻢﯾﯽﺟﺎ ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ ﺑﻮد و آرام ﻣ اﻓﺘﺎدم ﯽ رو ﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﮔ ﺑﻪ اﺳﻼم ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ :
- اﺳﻼم ﺧﺎن ﯽﻣ ، ﺷﻮد ﻣﻦ ﺑﺮوم ﺗﻮ ؟ﯿﻨﻢ ﺑﺸ ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ی
- ،ﺧﺎﻧﻢ ﭼﺎی ﺑﺨﻮرﯾﺪ . ﺑﻌﺪ ،
۱٤۷