Goriz Nakhasteh

154 / 256

دوﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮر اﺳﻼ ی
ﯽﻣ
در اﻫﺘﺰاز ، در ﺑ
یﻣﺘﺮ ﯿﺴﺖ
ﮐﻠﺒﻪ ﻗﺮار داﺷﺖﯾﮏدر . ﻟﺤﻈﻪ ا
ﯾﻦ
ﻓﮑﺮ از ﺳﺮم
ﮔﺬﺷﺖ ﮐﻪ د ر ﮐﻨﺎر ﭘﺎﺳﮕﺎه ژاﻧﺪارﻣﺮ ،ﯿﻢ ﻫﺴﺘ ی ﹰ ژاﻧﺪارم و ﻣﺄﻣﻮر ﭘو ﺣﺘﻤﺎ ﺎ ﺳﮕﺎه ﺑﺎ راﻫﻨﻤﺎ
ﯾﺎن
ﻣﺎ در
ارﺗﺒﺎط ﯾﻦو ا اﻧﺪ، ﺧﻮاب راﺣﺖ اﺳﻼم و د ﯾﮕﺮان ﻧﺸﺎن ا آﺷﻨﺎ ﯾﻦ اﺳﺖ ﯾﯽ ﯿﺘﯽﮔ . ﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ آن
ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن و آن ﭘﺮﭼﻢ ﻧﮕﺎه ﮐ ﺮد و ﭘﺮﺳ :ﯿﺪ
- آﻧﺠﺎ ﮐﺠﺎﺳﺖ ؟ ﭘﺮﭼﻢ ﺟﻤﻬﻮر اﺳﻼ ی !ﯽﻣ
- ﹰ ﺟﺎاﺳﺖ ﯽدوﻟﺘ ی ﺣﺘﻤﺎ ﺪﯾﺷﺎ ؛ و ﻣﺎ ، ﺑﺎﺷﺪ ﯽ ﻣﺮزﺑﺎﻧ در ﻣﺮز ﻫﺴﺘ .ﯿﻢ
- ﮐ
ﯽوﻟ ؟ ﺪام ﻣﺮز
ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺧﺎﻟ اﺳﺖ ﯽ .
ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺧﺎﻟ
ﯽ
از ﺳﮑﻨﻪ ﺑﻮد داﻧﺴﺘ ﯽﻤو ﻧ ، ﯾﺎ ﻢ آ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﺴ
ﯽ
ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ
ﯾﺎ
.ﻧﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﻔﺖ از ﮐﻠ ﯿﺮﻏ . ﺻﺒﺢ ﺑﻮد ﺒ ﻪ و آن ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن آﺟﺮ ،ی در ﭼﻨﺪ ﺻﺪ ﻣﺘﺮ آن ﺑ ی
ﯿﺎﺑﺎن
و ﺑﺮﻫﻮت
یآﺛﺎر
از درﺧﺖ و ﺳﺒﺰه د .ﺷﺪﯽﻧﻤ ﯾﺪه دل ﺑﻪ در و ﺑ ﯾﻢزد ﯾﺎ ﻪ ﺷﻮق
ﯾﺎﻓﺘﻦ
آب و ﺷﺴﺘﻦ دﺳﺖ ﺻﻮرت
ﺑﻪ آن ﺳﻤﺖ رﻓﺘﯿﻦﭼﻨ .ﯿﻢ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﮐﻪ ﯿﺪ رﺳﯽﻣ از ﺑ ﯽ ﻗﺴﻤﺘ را ﯿﺎﺑﺎن ﯾﺎ ﺳﺎ ﮐﻦ ﯿﻦ ﺳﺎ ﮐﻨ آن ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن
ﯾﺎ
،ﻪﺒﮐﻠ ﺑﻪ ﮐﺸﺖ و ﮐﺎر اﺧﺘﺼﺎص داد .ﺷﺪﯽﻣ ﯾﺪه د ﺷﺨﻢ از ﯽ ﻧﺸﺎﻧ . اﻧﺪه در ﻗﺴﻤﺘ
ﯽ
از آﻧﺠﺎ ، آب ﻣﺎﻧﺪ
یاه
در ﺗﻪ ﺟﻮ ،ﺷﺪﯽﻣ ﯾﺪه د ی
ی و ﻗﺪر
ﯾﮏاز ﯽ ﻧﺸﺎﻧ ، ﺟﻠﻮﺗﺮ ﭼﺎه ﮐﻪ ﺑﺎ آب ﭘﻤﭗ اﻣﺎ .اددﯽﻣ آن ﺗﻪ ﻣﺎﻧﺪه
آب ﻗﺎﺑﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﺒﻮد .
ی ﺻﺪ ﻣﺘﺮ
از ﻣﺤﻞ دور ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﮔ .ﯾﻢ
ﯿﺘﯽ
ﮔﻔﺘﻢ دور از اﺣﺘ ﯿ ﺎط اﺳﺖ ﮐﻪ
. ﻢﯾاه آﻣﺪ ﯿﺮون ﺑ دوﺑﺎره آرام ﺑﻪ آن ﻻﻧﻪ وارد ﺷﺪ ؛ﯾﻢ ﻫﻨﻮز ﻫﻤﻪ ﺧﻮاب ﺑﻮدﻧﺪ . ﭘﭻ ﭘﭻ ﮐﻨﺎن ﺣﺮفﯾﻢزدﯽﻣ
و ﻧﮕﺎﻫﻤﺎن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮐﺘﺮ
ی
دود زده
یﭼﺎ ی
ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد . ﯿﻢﮐﻨ ﯿﺪا ﭘ ﯽآﺑ ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ دﻟﻤﺎن و دﺳﺖ و
ﺑﺸﻮر ﯽﺻﻮرﺗ .ﯾﻢ
ﻓﺮاﻣﺮز
در ﻟﺤﺎف ﻏﻠ ﺘ
ﯽ ﺧﻮرد
و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز . ﮐﺮد ﺧﻮاب و ﺑ ﺑﻪ ﻣ ﯿﺪار ﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد
: و ﮔﻔﺖ
- ﻪ اﺑﻬاﻟ .ﯽ
دوﺑﺎره ﺳﺮ ﺑﺮ زﻣ
ﯿﻦ
ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ ﺧﻮاب ، رﻓﺖ و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺟﻮاب و ﺻﺒﺢ ﯿﺮﺧﺑﻪ ﯿﻦﻫﻤ ﯽوﻟ . ﻣﺎ ﻧﺸﺪ
دو ﯾﮑﯽ، ﮐﻼم ﺻﻮرت ﭘﻒ ﮐﺮده و ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺮخ ﺧﯾﯽﺪا را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺎ ﮐﺮد.ﺮﺳ ﺑﺮداﺷﺖ :ﯿﺪ و ﭘﺮﺳ
- ؟ ﺻﺒﺢ ﺷﺪه
- . ﯾﯽﺪاﺧ یآﻗﺎ ،ﯿﺮﺧﺑﻪ ﺻﺒﺢ ﺧﻮب ﺧﻮاﺑ !ﻫﺎ ﯿﺪی
ﺑﺎ ﻗ
یﯿﺎﻓﻪ
ﻣﻌﺼﻮم وﯿﺪﺳﻔ ﯾﺶرﺗﻪ ﭼﻨﺪ روزه و
یﻣﻮﻫﺎ
ﯿﺪ ﺻﺎف ﺳﻔ و ﮐﻢ ﭘﺸﺘﺶ ﮐﻪ ﺑﺮ اﺛﺮ ﺧﻮاب
ﺑﻪ ﻫﻢ
یاهﺧﻨﺪ ﯿﻢﻧ، ﺧﻮرده ﺑﻮد
ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ :
- ﯿﻠﯽﺧ . ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮدم
، ﻣﻮﻗﻊ ﯾﻦ در ا
ی ﮔﻔﺘﮕﻮ
ﻣﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺧﻔﺘﻪ ﯾﺮ در ز ﻫﺎ دو ﻟﺤﺎف دﯿﺪار ﺑ ﯾﮕﺮ ﺷﻮﻧﺪ و ﺳﺮ از ﺑﺴﺘﺮ
آورﻧﺪ ﯿﺮون ﺑ آن از ﯾﮑﯽ . ،ﯿﺪ رﺷﻫﺎ ﻫﻤﺎن ﺟﻮان
ﻫﺠﺪه،
ﻧﻮزده ﯾﮕﺮی و د ﺑﻮد ﺳﯿﺎه یﺎﻟﻪﺳ ﺑﺎ ﯽﺟﻮاﻧ
ﯽﺻﻮرﺗ
ﺑﺰرگ و ﺗ ﮐﻪ ﯿﺮه ﭼﻮن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖﯿﮑﻞﻫ ، درﺷﺖ و ﻧﮕﺎه و ﺻﻮرﺗﺶ ﻃﻮر
ی
ﺑﻮد ﮐﻪ ا ﮔﺮ ﺷﺐ در
ﯾﮑﯽ ﺗﺎر او را د ﺑﻮد ﯾﺪه
ﯾﻢ،
از ﻫﻮل ﺣﻀﻮر
یاﻪ ﻟﺤﻈش
ﺧﻮاب ﺑﻪ ﭼﺸﻤ .ﻣﺪآﯽﻧﻤ ﻤﺎن ﯾﻦا از ﯿﻦ ﺧﺸﻤﮕ
۱٥۳