Goriz Nakhasteh

150 / 256

ﯿﺎﺑﺎن ﺑ و ﮐﻮه و دره در ﭘ ﯿﻦ ﻣﺎﺷ . ﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘ ﯿﺶ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﯿﺐﻋﺠ ﯽ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ . رﻓﺖﯽﻣ ﺑﺎ ﭘﺮش ﻣﺎﺷ ﺑﻪ ﯿﻦ
ﻫﻨﮕﺎم ﺣﺮﮐﺖ از رو
ی
ﻗﻄﻌﺎت ﺳﻨﮓ و ﻧﺎﻫﻤﻮار ،ﯿﺮ ﻣﺴ ی ﺑﺎرﻫﺎ از ﺻﻨﺪﻟ
ﯽ
ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎﻻ ﭘﺮﺗﺎب
ﯾﮏو ﺑﺎ ﯾﻢﺷﺪﯽﻣ دﺳﺖ ﺟﻠﻮ ؛ﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘ ﯽﻣرا ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ی
ﯽﭘﺸﺘ ﻃﺮف ﻪ ﺧﻮد را ﺑ
ﯽﺻﻨﺪﻟ
و ﯾﻢ دادﯽﻣ ﻓﺸﺎر
ﺑﺎ دﺳﺖ د
ﯾﮕﺮ
ﻣﯽ ﺮ را ﮕ ﯾﮑﺪﯾ . ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ آن ﻻﺑﺪ ﻪ در ﮐﻫﺎ ﭘﺸﺖ واﻧﺖ ﺟﺎ
ی
ﺑﻪ ﻣ ، داﺷﺘﻨﺪ ﺮاﺗﺐ ﻧﺎآرام و ﺗﺮ
ﻧﺎراﺣﺖ ﺗﺮ اوﻗﺎت ﺳﻔﺮ را ﮔﺬراﻧﺪﻧﺪ ﯽﻣ . از ﭼﻨﺪ ﺳﺮاز
یﯾﺮ
، ﺑﻌﺪ . ﯿﻢ ﮔﺬﺷﺘ اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم در ﮐﻨﺎره ﺗﭙ
یاﻪ
ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﯽ ﻃﻮﻻﻧ در ﺣﺮﮐﺖ اﺳﺖ . در ﻓﺎﺻﻠﻪﯾﮑﯽ یﺻﺪا ﯽﻫ ﮐﻮﺗﺎ ی از ﻣﻮﺗﻮر ﺳ ﯿﮑﻠﺖ ﻪ ﺑﻫﺎ ﮔﻮش
.ﯿﺪ رﺳﯽﻣ ﹰ ﻣﻮﺗﻮرﺳ ﺣﺘﻤﺎ ﯿﮑﻠﺖﯾﮕﺮ د ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﯿﺸﺘﺮ ﺑ یاﻪ ﮐﺮد ﺗﺎ ﻣﺴ ﯽﻣ ﺣﺮﮐﺖ
ﯿﺮی
آن را ﮐﻪ ﻈﺮ در ﻧ ﻫﺎ
ﯽﻃ ، ﺘﻨﺪﺷدا
ﮐﻨﻨﺪ و اﮔﺮ ﻣﻮاﺟﻪ ﺑﺎ ﺧﻄﺮ
ی
یﯾﮕﺮ ﺷﺪﻧﺪ د
ﺧﺒﺮ ﺷﻮد و در ﻧﺘ ، ﯿﺠﻪ ﻣﺎ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﻮ ﯾﺎ ﯾﻢ ﺑﻪ ﻫﺮ
ﯿﺒﯽ ﺗﺮﺗ ﮐﻪ اﺳﻼم ﺻﻼح ، داﻧﺴﺖ ﯽﻣ .ﯿﻢ ﻋﻤﻞ ﮐﻨ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺗﻤﺎم ﻋﻤﻠ
ﯿﺎت
وﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎ و ﺣﺮﮐﺎت آن ﺎ ﺑﻫﺎ
آراﻣﺶ و ﺧﻮﻧﺴﺮد ، ﺑﻮد ی ﻣﻌﺬﻟﮏ ﮔﺎﻫﮕﺎه اﻧﻌﮑﺎس اﺿﻄﺮاب و ﺗﺸﻮ
ﯾﺶ
ﺑﻪ ﺻﻮرت آرام و ﻣﺤﺠﻮب
اﺳﻼم ﻣﺪآﯽﻣ ، و ﭼﻮن ﻣﺎ را وﺣﺸﺖ : ﮔﻔﺖﯽﻣ ،ﯾﺪدﯽﻣ زده
- ﮐ  ﻪ ﻓﻌﻼ ﺟﺎده اﻣﻦ اﺳﺖ .
اﻣﻦ ﺑﻮدن ﺟﺎده از ﻧﻈﺮ او ا
ﯾﻦ
ﺑﻮد ﮐﻪ ژاﻧﺪارم ﯾﺎ ﻫﺎ ﭘﺎﺳﺪار
ﻫﺎ
ﻣﺰاﺣﻢ راﻫﺸﺎن ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ . از ﯽﺳﺎﻋﺘ
ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺎ از ﻣﺤﻞ ﺳ ﯿﺎه ﻫﺎ ﭼﺎدر . ﺑﻮد ﻪ ﮔﺬﺷﺘ ﺑﺎ وﺟﻮدﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ دﻟﻢ ﮐﻪ ﯾﻦا ﺑﺎ ﺗﺤﻤﻞ ﺗﻤﺎم ﻣﺸﮑﻼت ،
زودﺗﺮ ﺑﯾﺎنﭘﺎ ی ﻧﻘﻄﻪ ﻪ ،ﯿﻢ ﺳﻔﺮ ﺑﺮﺳ از او ﭘﺮﺳ : ﯿﺪم
- ﺗﻤﺎم ﺷﺐ را در راه ﻫﺴﺘ ؟ﯿﻢ
- ﻧﯿﻢ . ﯿﺮﺧ
ﺳﺎﻋﺖ
و ﺷﻤﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺮای ﮐﻪ روﯾﻢ ﻣﯽ ایﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ دﯾﮕﺮ راﺣﺖ ﺟﺎی ﺷﻤﺎﻫﺎ
یﺗﺮ
اﺳﺖ.
آﻫﺴﺘﻪ ﺑﺎ دﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮﯿﺘﯽﮔ ی ﻓﺸﺎر دادم ﮐﻪ ﺑﻪ او ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﻢ ﮐﻪ اﺳﻼمداﻧﺪﯽﻣ ﮐﻪ ﻣﺎ از ﻫﺘﻞ ﻗﺒﻠ
ﯽ
ﺧﻮﺷﻤﺎن ﻧ اﺳﺖ ﯿﺎﻣﺪه . اﺳﻼم ﺟﻮان ﺑﻮد؛ﯿﺴﺖﺑ و ﭘﻨﺞو ﺷﺶ ﯿﺴﺖﺑ ﯾﺎ ﺳﺎل ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﺪاﺷﺖ . ﺻﻮرﺗﺶ
ﮐﻮﭼﮏ و آرام
یاﻪﻓﻗﯿﺎ ،
ﻣﺤﺠﻮبﯾﺰر ﯽﻣ اﻧﺪا و
یﺟﺎ ﯾﻦ ﺗﺎ ا . داﺷﺖ و ﻻﻏﺮ
ﺳﻔﺮ ﺑﺎ او ﺧ ﮐﻢ ﯿﻠﯽ
.ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ ﺻﺤﺒﺖ در ﺗﻤﺎم ﻣﺴ
ﯿﺮ
راه اﺿﻄﺮاب ﻋﻤ
ﯿﻖ
ﯾﻞ ﻣﺎ ﺗﺒﺪ ﺑﻪ ﻧﮕﺮاﻧ
یﻫﺎﯽ
ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ : ﺷﺪه ﺑﻮد
ﯽﻣﮐﻪ یاﻪ ﻟﺤﻈ ﮔﺬﺷﺖ و ﻟﺤﻈﻪ د ﯾﮕﺮی ﺑﺎر ﯾﮏ .ﯿﺪ رﺳﯽﻣﮐﻪ
ﯾﺎدم
آﻣﺪ ﮐﻪ درﯿﭻﻫ ﮐﺪام از ا
ﯾﻦ
ﺗﻮﻗﻒ ﯾﺮ و ز ﻫﺎ اوﻗﺎﺗ ﯾﺎ ﭼﺎدر و
ﯽ
ﮐﻪ آن ﺳﻪ ﺑﻠﻮچ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻪ ﺷﺒﺢ ﺳ
ﯿﺎه
ﯿﻦ ﺟﻠﻮ ﻣﺎﺷ ، ﮐﺮدﻧﺪ ﯽﻣ ﺣﺮﮐﺖ
ﺻﻮرﺗﯽ از ﺣﺎﺟﯽ دﯾﺪه ﻧﺸﺪ ﻪ ﺑ از ﯾﯽﺪا و ﺻ ﯽﻣ و ﮐﻼ ﮔﻮش ﻧﺮﺳ .ﯿﺪ از اﺳﻼم ﭘﺮﺳ : ﯿﺪم
- اﺳﻼم
ﯽﺣﺎﺟ ،
ﯿﭻﻫ ؟ ﭼﻄﻮر ﺷﺪ ﺟﺎ او را ﻧﺪ ؟ ﯾﺪم
اﺳﻼم ﺧﻨﺪ
یاه
ﮐﺮد و آرام ﮔﻔﺖ :
-
ﯽﺣﺎﺟ
ﺑﺎ ﻣﺎ ﻧ ، ﯿﺎﻣﺪ و ﺳﻮار ﻣﻮﺗﻮرﺳ ﯿﮑﻠﺖ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد
ی . ﮐﺎر
ﻧﺪاﺷﺖ؛
ﻫﻤﺎن
. ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪ
- آﺧﻪ ﺗﻤﺎم ﻗﻮل و ﻗﺮارﻫﺎ
ی
ﻣﺎ ﺑﺎ
ﯽوﻗﺘ . ﺑﻮد ﯽﺣﺎﺟ
ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن ﺑﺮﺳ... ﯿﻢ
- ﻪ اﻧﺸﺎءاﻟ ﻪ ﺑ ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎنﯿﺪﯾﻢ رﺳ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﻗﺮارﻫﺎ ﺎ را ﻣ ﯽﺣﺎﺟ ی اﻧﺠﺎم .ﯿﻢﻫدﯽﻣ
- ﻣﮕﺮ ﺷﻤﺎ .ﯿﺪﮐﻨﯽﻧﻤ ﮐﺎر ﯽﺣﺎﺟ یﺑﺮا ﻫﺎ ﻣﮕﺮ ﻫﻤﻪ ﻓﺎﻣ ﻧ ﯿﻞ ﯿﺴﺘﯿﺪ ؟
۱٤۹