Goriz Nakhasteh

146 / 256

ﺳﮑﻮت ﺑ
یﺻﺪا ﯿﺎﺑﺎن
ﺗﭗ ﺗﭗ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻮﺗﻮرﺳ ﯿﮑﻠﺖ از دور ﺑ ﻪ ﮔﻮش رﺳ از ﯾﮑﯽ ، ﺑﻌﺪ ﯾﻘﯽ دﻗﺎ . ﯿﺪ
ﻣﻮﺗﻮر ﺳ ﯿﮑﻠﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺰد
ﯾﮏ
ا ﺷﺪ و ﯾﺴﺘﺎد . ﻣﻮﺗﻮرﺳ ﯿﮑﻠﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺎن -ﺳﻮار ﯿﺎن ﻣﺮد ﻣ ﺑﺎ چ ﺳﺎل ﺑﻠﻮ
رﯾﺶ و ﺳﺒﯿﻞ ﺟﻮ ﮔﻨﺪ
ﻣﯽ
و ﻋﻤﺎﻣﻪ ، ﺑﻮد ﯾﯽﮐﺬا ی ﺑﺎ اﺳﻼم آﻫﺴﺘﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد . وﻗﺘﯽ ﺻﺤﺒﺘ ﯾﺎنﭘﺎ ﺸﺎن
ﯾﺎﻓﺖ ، اﺳﻼم ﭘﺸﺖ ﻓﺮﻣﺎن
واﻧﺖ
ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ ﯾﮕﺮان د . ﻫﻢ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ واﻧﺖ ﺳﻮار ﺷﺪﻧﺪ .
- اﺳﻼم! ؟ ﭼﻪ ﺷﺪ
- رﺋﯿﺲ ژاﻧﺪارﻣﺮی ﻧﺒﻮ از ﻣﺴ ﯿﻢ ﺗﻮاﻧ ﯽﻧﻤ ؛د ؛ﯾﻢ ﺑﺮو ﯿﺮ ﮐﺎرﻣﺎن ﻣﺸﮑﻞ ﺷﺪ .
ﻧﺎراﺿ
ﯽ
و ﻣﻀﻄﺮب ﺑﺪون آن ﮐﻪ ﯿﻦ ﻣﺎﺷ را روﺷﻦ ﮐﺮده ﺑﺎﺷ ﯽﻣ ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﻓﺮﻣﺎن ی را رو ﺶدﺳﺘ ،ﺪ
-
ﭘﺮﺳ ، ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ : ﯿﺪم
- ؟ﯿﻢﮐﻨﯽ ﺣﺎﻻ ﭼﻪ ﻣ
- از راه د ﺑﯿﺴﺖ و ،ﯾﻢروﯽﻣ ﯾﮕﺮ ﭼﻬﺎر و ﺳﺎﻋﺖ دﯾﺮﺗﺮ . رﺳﯿﻢ ﻣﯽ
- ؟ ﺧﻄﺮ ﻧﺪارد
- ﻪ.اﻧﺸﺎءاﻟ
- ﻣﻮﺗﻮرﺳ ﯿﮑﻠﺖ ﺳﻮارﻫﺎ ﮐﺠﺎ رﻓﺘﻨﺪ ؟
- آن ﯾﮏ ﻫﺎ ﻧﺰد ژاﻧﺪارﻣﺮﺷﻮﻧﺪ، ﯽﻣ ی و ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ
یا
آن ﻃﺮف ﯽﻫﺎ ﻣ راﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺻﺪا
ی
ﻣﻮﺗﻮرﺷﺎن
ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺻﺪا
ی
ﻣﻮﺗﻮر ﻣﺎﺷ
ﯿﻦ
ﻣﺎ ﺑﻪ ﮔﻮش ژاﻧﺪارم ﻫﺎ ﻧﺮﺳﺪ، و از آن ﻫﺎ دور ﺑﺸﻮ . ﯾﻢ
ﻪاﻧﺸﺎءاﻟ ﻫﻢ ﮔﺸﺘﯽ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻧﺨﻮاﻫﯿﻢ .ﺷﺪ
- ﻣﮕﺮ در ا
ﯽﮔﺸﺘ ﯿﺎﺑﺎن ﺑ ﯾﻦ
ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ؟
- ﻣﻌﻠﻮم اﺳﺖ! وﻟﯽ ﺷﺎﻧﺴﯽ اﺳﺖ .
ﺗﺮﺳﯽﻣﮐﻪ ﯽﺣﺎﻟ در و ﯿﺪم ﺳﺨﺖ ﻧﮕﺮان ﺑﻮدم : ﮔﻔﺘﻢ ،
- ﻪ اﻧﺸﺎءاﻟ .ﯾﻢورآﯽﻣ ﺷﺎﻧﺲ
- ﻪ. ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ در ﺟﺎده اﻧﺸﺎءاﻟ
ی
ﺧﺎش از دو ﭘﺎﺳﮕﺎه رد ﺷﺪ
ﯾﻢ،
و ﺑﺎران و رﻋﺪ و ﺑﺮق ﺑﺎﻋﺚ
ﺷﺪ ﮐﻪ ژاﻧﺪارم ﻫﺎ از ﭘﺎﺳﮕﺎه ﺑ ﯿﺎﯾﻨﺪ ﻧ ﯿﺮون
ی و ﺟﻠﻮ
اﺗﻮﺑﻮس را ﻧﮕ . ﯿﺮﻧﺪ
- ؟ﻫﺎن
- ؛ﺑﻠﻪ ا ﮔﺮ ﻫﻮاﺑﺎراﻧ ، ﻧﺒﻮد ﯽ ﹰ ﺟﻠﻮ
ی ﺣﺘﻤﺎ
اﺗﻮﺑﻮس را ﻧﮕﻪ ﯽﻣ داﺷﺘﻨﺪ و ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد در ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪا
ی
راه ﻣﺴﺌﻠ ﻪ ﺑ یاﻪ . ﯿﺎﯾﺪ ﺑ وﺟﻮد
- ! ﺑﺎﺑﺎ یا
- ! آﻗﺎ ،ﺑﻠﻪ
شﺳﺮ
را از ﭘﻨﺠﺮه
ی
ﮐﻨﺎر دﺳﺘﺶ ﺧﺎرج ﮐﺮد وآرام ﺑﺎ رﻓﻘﺎ
ﯾﺶ
ﮐﻪ ﭘﺸﺖ واﻧﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ، ﭼﻨﺪ
ﯿﻦ ﻣﺎﺷ . ﺣﺮف زد ﯽﻣﮐﻼ را روﺷﻦ ﮐﺮد و آﻫﺴﺘﻪ راه ﻧﺎﻫﻤﻮار . ﮔﺮﻓﺖ ﯿﺶرا ﭘ ی ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻫﻮا ﺗﺎر ﺑﻮد ﯾﮏ
و ﭼﺮاغ واﻧﺖ ﺧﺎﻣﻮش
ﯽوﻟ ،
اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﻣﺎﺷ ﯽﻣ
ﯽراﻫ از ﯿﻦ
ﻧﺎﻫﻤﻮار
ﺳﺮﺑﺎﻻ
در ﺣﺮﮐﺖ اﺳﺖ . ﭼﻮن
۱٤٥