162 / 256
وﻗﺘﯽ ﮔﻔﺖ
، «ﮐﻨﺪ ﻣﯽ ﻏﻠﻂ »
در ﺿﻤﻦ
اﯾﻦ
ی ﮐﻪ ﻗﺪر
آراﻣﺶ ﭘ
یﻫﺎ ﺣﺮف ﯾﺎد ، ﮐﺮدم ﯿﺪا
ﯽﺳﺎﻋﺘ
آن ﯿﺶﭘ
ﻫﺎ
اﻓﺘﺎدم و
ﮐﻪ ﯾﻦا
ﭼﻘﺪر ﺑﺮا
ﯾﺸﺎن
اﻗﺪام
ﺑﻪ ﻫﺮ
ﮐﺎر وﺣﺸﺘﻨﺎ ﮐ
ﯽ
در ﺻﻮرت ﻟﺰوم آﺳﺎن اﺳﺖ
.
ﻻ
ﺑﺪ ﮐﻪ آن ﻣﻌﻠﻢ
داﻧﺴﺖ ﯽﻣ
ﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﺒﺎ
ﻏﻠﻂ ﺑﮑﻨﺪ. ﺑﺎ ﻫﻤﻪ
ﯾﻦا ی
اﺣﻮال
،
اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﺧﻮدﺷﺎن ﻧﮕﺮان
ﺑﺎ . اﻧﺪهﺷﺪ
ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ
آرام آرام ﻣﺸﻐﻮل ﮔﻔﺘ
ﻮ ﮕ
ﺑﻮدﻧﺪ.
ﻣﺎ ﻫﻢ ﺗﺮس داﺷﺘ
،ﯿﻢ
و از ﺟﻬﺖ د
ﯿﻢ داﻧﺴﺘ ﯽﻣ ﯾﮕﺮ
رﻋﻨﺎ و ﻣﺴﻌﻮد
در زاﻫﺪان در اﻧﺘﻈﺎرﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﺐ ﺗﻠﻔﻨ
آنﺑﺎ ﯽ
ﻫﺎ
ﯿﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨ
و ﺑﮕﻮ
ﯾﯿﻢ
ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻢ از ا
ﯾﺮان
،ﻢﯾاه ﺧﺎرج ﺷﺪ
ﺗﺎ آن ﺑﯿﭽﺎره
ﻫﺎ
از آن ﻗﻔﺲ و
ﺧ ﯽﺣﺎﺟ یﻪﻧﺧﺎ
ﺎرج ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﻪ زﻧﺪﮔ
ﯽ
ﺧﻮدﺷﺎن
ﺑﺮﮔﺮدﻧﺪ
.
ﺣﺎﻻ ﭼﻄﻮر
ﯽﻣ
ﺷﺪ در آن ﺑ
ﺧﺒﺮ یﺑﺮا یا ﯿﻠﻪ وﺳ ﯿﺎﺑﺎن
دادن ﺑﻪ
آن
: ﮔﻔﺖ ﯿﺘﯽﮔ . ﮐﺮد ﯿﺪا ﭘﻫﺎ
-
اﺳﻼم
،
ﭘﺲ ﭼﻄﻮر ﺣﺎﺟ
ﯽ
ﹰ ﺗﺎ اﻣﺸﺐ در ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن ﻫﺴﺘ
ﹰ و ﻗﻄﻌﺎ
ﺑﻪ ﻣﺎ ﻗﻮل داده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺘﻤﺎ
؟ﯿﻢ
ﺣﺎﻻ ا ﮔﺮ اﻣﺸﺐ از ﻣﺎ ﺧﺒﺮ
آن ﺑ ، ﻧﺸﻮد ی
ﯿﭽﺎره
ﻫﺎ
از ﻧﮕﺮاﻧ
. ﯿﺮﻧﺪ ﻣﯽﻣ ﯽ
اﺳﻼم ﮐﻪ ﻧﺎراﺣﺖ
ﺑﻪ ﻧﻈﺮ
،ﯿﺪ رﺳﯽﻣ
ﺷﺎﻧﻪ را ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ
:
-
ﯿﭻﻫﻣﻦ
ﯾﻦا وﻗﺖ
ﻗﻮل را
. دادم ﯽﻧﻤ
از اﺳﻼم ﭘﺮﺳ
: ﯿﺪم
-
اﺳﻼم
،
ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﺎ ﭼﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺣﺮﮐﺖ
؟ﯿﻢﮐﻨﯽﻣ
-
ﯾﺪﺷﺎ
ﯽ ﺷﺐ وﻗﺘ
.ﺷﺪ ﯾﮏ ﻫﻮا ﺗﺎر
-
از ا ﯽﮐ
ﯾﺮان
؟ﯾﻢﻮﺷﯽﻣ ﺧﺎرج
-
ﻣﻌﻠﻮم ﻧ
ﯿﺴﺖ
ﯾﺪ ؛ ﺷﺎ
دو روز
، ﯾﮕﺮ د
ﺳﻪ روز دﯾﮕ
.ﺮ
ﯾﻦا از
وﺿﻊ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮد
ﻪﺑ ،ﯾﻢ
ﺧﺼﻮص
ا ﮔﺮ .دﮐﺮﯽﻧﻤ ﯽﻓﺮﻗ ﯾﺎدز ﯾﯽﺪاﺧ یﺑﺮا . و ﻣﺎ ﻓﺮاﻣﺮز
اﻃﻤ
ﯿﻨﺎن
داﺷﺖ در ﺟﺎ
اﺳﺖ ﯽاﻣﻨ ی
،
ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮد ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ
ﺑﻪ ﻣ
ﻮﻗﻊ راﻫ
ﯾﺎآ ﯽوﻟ ، ﺑﺸﻮد یﺑﻌﺪ یﺧﺎﻧﻪ ﯽ
آﻧﺠﺎ اﻣﻦ ﺑﻮد و ﻣﺎ
ﺗﻮاﻧﺴﺘ ﯽﻣ
ﯿﻢ
ﮔﺬﺷﺘﻪ از ﺣﺎﻟﺖ اﻧﺘﻈﺎر آن ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﻧﮕﺮان در زاﻫﺪان، ﺑﺎ ﺧ
ﯿﺎل
در راﺣﺖ
آﻧﺠﺎ ﺳﺮﮐﻨ
؟ﯿﻢ
از دﻟﻢ ﮔﺬﺷﺖ ﺑﺎ
اﺳﻼم ﻗﺪر
ﺗﺮ یﺟﺪ ی
:ﻢﮔﻔﺘ . ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ
-
اﺳﻼم
ﯿﻦﺑﺒ ،
، ﻣﺎ ﻧﻪ ﻣﺠﺮم ﻫﺴﺘ
ﯿﻢ
ﻧﻪ ﮐﺴﺎﻧ
ﯽ
ﮐﻪ از ﻣﺎﻧﺪن در ا
ﺑﺮا ﯾﺮان
ﯿﺶدر ﭘ یﺧﻄﺮ ﯾﻤﺎن
ﺑﺎﺷﺪ
!
-
ﯾﯽﺪاﺧ
را ﻧﺸﺎن دادم
و ﮔﻔﺘﻢ
:»
آن آﻗﺎ زن و ﺑﭽﻪ
ﻫﺎ
ﯾﺶ در ﺧﺎرج ﻫﺴﺘﻨﺪ
آن ﯾﺪار دﻪ ﺑ ؛
ﻫﺎ
. رودﯽﻣ
ﻣﻦ و ﺧﺎﻧ
ﻢ
ﻫﻢ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ د
ﯾﺪن
دو ﻓﺮزﻧﺪﻣﺎن ﮐﻪ
ﺳﻪ
ﺳﺎل اﺳﺖ
آن
ﯾﮑﯽ ﻢ و ﯾاهﯾﺪ را ﻧﺪ ﻫﺎ
آن از
ﻫﺎ
از ﻏﺼﻪ
ﯿﻤﺎر ﺑ یورد ی
ﺷﺪه اﺳﺖ ﺧﻮد را ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ا
ﯾﻦ
ﺳﻔﺮ ﺑﺪ و ﭘﺮ
. ﻢاﯾه ﺧﻄﺮ ﮐﺮد
ﯽﻣ
ﻣﺎﻧﺪ آن ﺟﻮان
وا؛
ﺧﻮاﻫ ﯽﻣ ﻫﻢ ﭼﻮن
ﺪ ﺑﻪ داﻧﺸﮕﺎه ﺑﺮود و درس ﺑﺨﻮاﻧﺪ و در ا
ﯾﺮان
، ﺗﻮاﻧﺪ ﯽﻧﻤ
ﯾﻦ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ا
. ﺳﻔﺮ ﺷﺪه
ﺑﻨﺎﺑﺮا
،ﯾﻦ
ا ﮔﺮ ﻗﺮار اﺳﺖ ﻣﺎ ﭼﻨﺪ روز ا
ﭼﻨﺪ ،ﯿﻢ ﺑﻤﺎﻧ ﯾﻨﺠﺎ
روز ﺟﺎ
ﯾﮕﺮ د ی
و ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﺎﺷﺪ
ﮐﯽ ﻣﯽ
رﺳﯿﻢ ﺑﺮای ﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﻓﺮﻗﯽ
ﻧﻤﯽ
ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻ
ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ ﺑ
ﻪ
زاﻫﺪان
ﯿﺸﺘﺮ ﺑ ﺗﺎ .
ﺑﺎﻋﺚ اﺿﻄﺮاب ﭘﺪر و ﻣﺎدر ا
ﯾﻦ
آنﺑﻪ ،ﻢﯾاه ﺟﻮان ﻧﺸﺪ
و ﯿﻢ ﺑﺮﺳ ﻫﺎ
ﺑﻌﺪ ﺑﺮو
ﯾﻢ
ﺳﺮ ﺧﺎﻧﻪ و زﻧﺪﮔ
ﯽ
«. ﺧﻮدﻣﺎن
۱٦۱