168 / 256
یاﻪ ﻗﻄﻌ
از ﮐﺒﺎب را ﺧﻮرد
.
اﺳﻼم
ﯿﺦﺳ ﯾﮏﺑﺎ
ﮐﺒﺎب در دﺳﺘﺶ،
ﺑﻪ ﻣ
ﺎ ﻧﺰد
،ﺷﺪ ﯾﮏ
و ﺑﻪ ﮔ
ﯿﺘﯽ
و ﻣﻦ
: ﮔﻔﺖ
-
ﯾﻦا
ﮐﺒﺎب ﻗﻠﻮه اﺳﺖ
؛
ﺑﻔﺮﻣﺎ
. ﯾﯿﺪ
ﯿﺘﯽﮔ
ﺗﻌﺎرف و او اﺻﺮار ﮐﺮد
.
ﺑﺎﻻﺧﺮه
،
ﻫﺮ ﮐﺪام ﺗﮑ
یاﻪ
از ﮐﺒﺎب ﻗﻠﻮه را ﮔﺮﻓﺘ
ﯽوﻗﺘ .ﯿﻢ
آن را
ﻪ ﺑ
دﻫﺎن ﺑﺮدم و ﭼﺸ
، ﯿﺪم
ﹰ ﻟﺬت ﺑﺮدم
واﻗﻌﺎ
ﯿﻠﯽﺧ.
ﮔﻮارا
ﺑﻪ ﻣ
ﺬاﻗﻢ آﻣﺪ
.
ﻣﺰه ﻣﺰه ﮐﻨﺎن ﺑﻪ ﮔ
: ﮔﻔﺘﻢ ﯿﺘﯽ
-
ﺑﻮد! ﯽﻋﺎﻟ ﯿﻠﯽﺧ
یﭼﺎ و ﻧﺎﻫﺎر
یﯿﻪ ﺑﻘ . ﺻﺮف ﺷﺪ
ﮔﻮﺷﺖ
یﻫﺎ
ﺧﺎم را در ﺳﻔﺮ
ﯿﭽﯿﺪ ﭘ یاه
ﻧﺪ،
را ﯿﻨﯽﺳ ﯽ و وﻗﺘ
، ﺷﺴﺘﻨﺪ
آن را
درون ﺳ
ﯿﻨﯽ
ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ در اداﻣﻪ
ی
ی ﺳﻔﺮ ﺗﻮﺷﻪ
راﻫﻤﺎن
. ﺑﺎﺷﺪ
ﯾﻢﺷﺪ ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﺳﻮار
و ﭘﺲ
از
آن ﮐﻪ
آن
ﻫﺎ
از ﺳﻼﻣﺖ ﻣﺎﺷ
ﯿﻦ
ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪﻧﺪ
، ﻗﺼﺪ ﺣ
ﺮﮐﺖ ﮐﺮد
.ﯾﻢ
از اﺳﻼم ﭘﺮﺳ
: ﯿﺪم
-
ﯾﻦ ﺷﻤﺎ ﺑﻨﺰ
راه را ﭼﻄﻮر ﺗﺄﻣ
؟ﺪﯾاه ﮐﺮد ﯿﻦ
ﮔﻔﺖ ﮐﻪ
در
ﭘﺸﺖ واﻧﺖ ﻣﺨﺰﻧ
ﯽ
ﺑﻪ ﻗﺪر
اﺣﺘ
ﯿﺎج
یﺑﺮا و ﯾﻦ ﺑﻨﺰ از ﭘﺮ ﮐﻪ اﻧﺪه ﮐﺮد ی ﺟﺎﺳﺎز
رﻓﺖ وآﻣﺪ
ﻮﺗﻮر ﺳ ﻣ .ﺳﺖا ﯽﮐﺎﻓ
ﯿﮑﻠﺖ
ﺑﻪ راه ﻫﺎ
اﻓﺘﺎدﻧﺪ
رﻫﻢ ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ؛
وﺷﻦ ﺷﺪ و ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد
. ﯾﻢ
ﺑﺎز در ﻣﻘﺎﺑﻠﻤﺎن
ﮐﻮه ﺑﻮد و ﺑ
ﯿﺎﺑﺎن
و ﺻﺤﺮا و راﻫ
ﯽ
ﮐﻪ راه ﻧﺒﻮد
. ﺑﻌﻀ
ﯽ
ﺟﺎﻫﺎ
اﻣﮑﺎن
ﻋﺒﻮر ﺻﺪﻫﺎ ﻣﺎﺷ
ﯿﻦ
در ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ﺑﻮد،
ﭼﻮن ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﮐ
ﮐﺮد ﺑ ﯽﻣر ﺎ
ﺑﻮد، ﯿﺎﺑﺎن
و در ﺟﺎ
از آن ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﯽوﻗﺘ ﯾﮕﺮ، د یﻫﺎ
ﯿﺮتﺣ ، ﮐﺮدﯽﻣ ﻋﺒﻮر
ﮕﭼﮐﻪ ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ
ﻮﻧﻪ اﺳﻼم ﺟﺴﺎرت و
ﺟﺮﺋﺖ
ﻋﺒﻮر از آن ﻣﺴ
را دا ﯿﺮ
ﯾﺮا ز رد،
از ﺗﻨﮕ
ﺑ ﯿﺮ ﻣﺴ ﯽ
ﺎور ﺑﻪ
اﻣﮑﺎن ﻋﺒﻮر ﺣﺘ
ﻧﺪاﺷﺘ ﻫﻢ ﯿﻦﺷﻣﺎ ﯾﮏ ﯽ
ﯽوﻟ .ﯿﻢ
اﺳﻼم
،
آﺷﻨﺎ و ﻣﺴﻠﻂ
،
ﺧﻮﻧﺴﺮد و آرام
،
در ﻧﻬﺎﯾﺖ
ﺳﺮﻋﺖ ﻣﯽ
ﯾﯽﺟﺎ . راﻧﺪ
ﮐﻪ ﻻزم ﺑﻮد
،
از ﺳﺮﻋﺖ
ﯽﻣ
ﮐﺎﺳﺖ و از
راه
ﻧﺎﻫﻤﻮار
از . ﮔﺬﺷﺖﯽﻣ
آب و ﺳﻨﮓ
ﯿﺮاﻫﻪ ﺑ یﭼﺎﻟﻪ و
و ﮐﻮه ﺑ
ﯽ ﻫﺮاﺳ ﯿﺎﺑﺎن
ﻧﺪاﺷﺖ
.
ﺑﺮ ﻃﺒ
ﯿﻌﺖ
ﺧﻮد را ﻣﺴﻠﻂ ﻧﺸﺎن
ﯽ داد وﻟ ﯽﻣ
ﺧﺪا ﺧﺪا
ﯽﻣ
ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺎﺳﺪار و ژاﻧﺪارم روﺑ
ﻪ
رو ﻧﺸﻮ
.ﯾﻢ
در ﭼﻨﺪ ﻧﻮﺑﺖ
ﯾﮑﯽ ،
از ﻣﻮﺗﻮر
ﯿﮑﻠﺖﺳ
؛ﻣﺪآﯽﻣ ﺳﻮارﻫﺎ
ﯾﺎ زدﻧﺪ ﯽﻣ ﯽﺣﺮﻓ
. ﺷﺪﻧﺪ ﯽﻣ دور و ادﻧﺪ دﯽﻣ ﯽ ﻋﻼﻣﺘ
ﭼﻮن اﺳﻼم ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺣﺮﮐﺖ
اﻃﻤ ، ﮐﺮدﯽﻣ
ﯿﻨﺎن
داﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺧﻄﺮ
. ﯿﺴﺖﻧ ﯿﺶدر ﭘ ی
اﺳﻼم ﻣﺮﺗﺐ ﺳ
؛ ﮐﺮدﯽﻣ دود ﯿﮕﺎر
ﮔﺎه آرام آرام ﺑﺎ ﻣﺎ ﺣﺮف
زد و زﻣﺎﻧ ﯽﻣ
ﯽ
در ﺳﮑﻮت ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ
داﻧﺴﺘ ﯽﻣ . رﻓﺖﯽﻣ ﯿﺶﭘ
ﯿﺮ ﻢ ﻏ
از اﺳﻼم دو ﻫﻤﺮاه د
ﯾﮕﺮش
در ﭘﺸﺖ واﻧﺖ ﻧﺰد
ﯾﯽﺪا و ﺧ ﻓﺮاﻣﺮز
ﻧﺸﺴﺘ
ﯽ وﺿﻌ ﺑﺎ . اﻧﺪﻪ
ﮐﻪ ﻣﺎ در
اﺗﺎق
واﻧﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﯾﻢ
،
ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﮐﻪ آن
یﻧﻔﺮ ﭼﻬﺎر
ﮐﻪ در ﭘﺸﺖ واﻧﺖ
ﺑﻮدﻧﺪ
،
ﭼﻘﺪر ﺳﺨﺖ ﻣ
ﮔﺬراﻧﻨﺪ ﯽ
ا ﮔﺮ .
ﯾﻦ ﺑﻪ ا ﯿﺪ و رﺷ ﯿﻢﻋﻈ ﻫﻢ
ﻧﻮع ﺳﻔﺮ
ﻋﺎدت دا
ﹰ ﻣﺴﻠﻤ ،ﻨﺪﺷﺘ
ﺎ
ﻓﺮاﻣﺮز
.ﻧﺪ ﺑﻮد ﺬابﻋدر ﯾﯽﺪا و ﺧ
ﭼﻨﺪ ﻧﻮﺑﺖ ﮐﻪ ﺑ
ﯿ ﻣﺎﺷ ﯽ ﻪ ﻋﻠﺘ
ﻦ ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮد
ﯾﺎ
از ﺳﺮﻋﺖ ﮐﺎﺳﺖ
را مﺳﺮ ،
م ﺑﺮد ﯿﻦ ﻣﺎﺷ یﯿﺸﻪﺷ ﯾﮏﻧﺰد
و ﭼﻮن ﺻﺪا ﻣ
آن از ﯿﺪ رﺳﯽ
ﻫﺎ
ﯾﺶ ﺷﺎن ﺟﺎ ﯽﯾﮑ ﺧﻮاﺳﺘﻢ
را ﺑﺎ ﻣﻦ ﻋﻮض
ﯽوﻟ ﺪ، ﮐﻨ
، ﮐﺮدﻧﺪ ﯽﻧﻤ ﻗﺒﻮل
و ﻫﻤﺎن ﺣﺎل زار
ی
را ﮐﻪ داﺷﺘﻨﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ
داﻧﺴﺘﻨﺪ ﯽﻣ
.
۱٦۷