Goriz Nakhasteh

169 / 256

ﭘﺲ از ﻃ
ﯽ
، ﯽ ﻣﺴﺎﻓﺘ اﺳﻼم از ﺳﺮﻋﺖ واﻧﺖ ﮐﺎﺳﺖ و
ی در ﮐﻨﺎر
، ﯾﺎﻓﺖ یاﻪﯾ ﮐﻪ ﺳﺎ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ .
ﯾﻘﯽ دﻗﺎ ﺑﺪون ﭘﺮﺳﺶ ﻧﺸﺴﺘ ؛ﯿﻢ او ﻫﻢ ﺣﺮﻓ
ﯽ
ﻧﺰد ﺗﺎ
شﺳﺮ ﮐﻪ ﯾﻦا
را از ﭘﻨﺠﺮه
ی
واﻧﺖ ﺑ
ﯿﺮون
آورد و
ﻋﻈ» : ﮔﻔﺖ  !« ﯿﻢ
 ﻫﺎ آن ﯽوﻗﺘ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ را ﺻﺪا آ ﺑﻪ ، ﮐﺮدﻧﺪ ﯽﻣ ﹸ» ﯾﮏ ﻫﻢ ﺧﺮ اﺳﻢ از ﯿﻢﻋﻈ . ﮐﺮدﻧﺪ ﯽﻣ ﺎﻓﻪ ﺿا «ا
ﭘﺸﺖ واﻧﺖ ﺑﻪ ﭘﺎ و ﯾﺪﭘﺮ ﯿﻦﯾ ﻧﺰد اﺳﻼم آﻣﺪ . آﻫﺴﺘﻪ و ﺑ ﻪ زﺑﺎن ﻣﺤﻠ
ﯽ
ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﺮدﻧﺪ . ﻣﺎﺷ
ﯿﻦ
ﻫ ﻤﭽﻨﺎن ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺑﻮد اﮐﻪ ﯾﻦاﺗﺎ ز دور ﺻ ﻪ ﺑ ﯾﯽﺪا ﮔﻮش رﺳ . ﯿﺪ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ از ﺑﭽﻪ اﻧﺪ. ﺷﺎن ﺧﻮد یﻫﺎ ﭼﻨﺪ
یاﻪ ﻟﺤﻈ
ﻧﮕﺬﺷﺖ ﮐﻪ
ﯾﮑﯽ
از ﻣﻮﺗﻮرﺳ ﯿﮑﻠﺖﺷﺪ و ﯾﮏﻧﺰد ﻫﺎ
راﻧﻨﺪه
ﯽﻣ ﭼﻨﺪ ﮐﻼ
ﺑﺎ اﺳﻼمﯿﻢ و ﻋﻈ
ﺑﺮ ﯿﻢﻋﻈ . ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد ﺗﺮک ﻣﻮﺗﻮر ﺳﻮار
ﺷﺪ، و
ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ از ﻣﺎ دور ﺷﺪﻧﺪ. از اﺳﻼم ﭘﺮﺳ : ﯿﺪم
- ا ﯿﻠﯽﺧ ﯾﺎآ ﯿﻢ ﺧﻮاﻫ ﯾﻨﺠﺎ
ﻣﺎﻧﺪ؟
اﺳﻼم ﻣﺘﻔﮑﺮ و ﯽﺑ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺟﻮاب داد :
- ﯾﺪﺑﺎ راه ﺑﺎز ﺑﺎﺷﺪ ؛ ﭘﺎ ک ﺑﺎﺷﺪ .
ﺑﻌﺪ ﺑﺮا
ی
آن ﮐﻪ ﺻﺤﺒﺖ را ﻋﻮض ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ : ﮔﻔﺖ ،
- اﯿﺎﻫﯽ ﮔ ﯾﻨﺠﺎ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ دوای ﺣﺎل ﺷﻤﺎ و
ﻓﺮاﻣﺮز
. ﺧﺎن اﺳﺖ
- اﺳﻢ آن ﮔ
ﯿﺎه
ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮم ﻧﻤﺎﻧﺪه اﺳﺖ؛
شﺳﺮ
را از ﭘﻨﺠﺮه
ی
واﻧﺖ ﺑ
ﯿﺮون
آورد و ﮔﻔﺖ
« رﺷﯿﺪ! » :
ﺟﻮان ﺳﯿﺎه ﭼﻬﺮه و ﺳ ﺎهﯿ ﭘﻮش ﺑﻪ ﭘﺎ .ﯾﺪﭘﺮ ﯿﻦﯾ اﺳﻼم ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ د ﺑﺮو ﮐﻪ و از داﻣﻨﻪ
یﻫﺎ ﺗﭙﻪ ی
آن دور
ﺑﺮا
ﯾﻤﺎن
آن ﺳﺒﺰه و ﮔ
ﯿﺎه
ﻣﺨﺼﻮص را ﺑ ﯿﺎورد . ﻣﻦ ﮐﻪ ﺧ ﯽﻣ ﯿﺎل ﮐﺮدم ﻫﺮﻟﺤﻈﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺎ و ﺧﺒﺮ
ﻋﻼﻣﺖ ﻣﻮﺗﻮرﺳ ﯿﮑﻠﺖ ﺳﻮارﻫﺎ ﺑﻪ راه ،ﯿﻢﻔﺘﯿﺑ ﺑﺎ دﺳﺘﻮر
ی
ﮐﻪ اﺳﻼم ﺑﻪ رﺷ ،داد ﯿﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﯾﺪﺑﺎ ﮐﻪ
ﻣﺪت ﺑ ﯿﺸﺘﺮی در آن ﮐﻨﺎر اﺗﺮاق ﮐﻨ ﯿﻢ . ﺑﻪ ﻫ
ﯿﭻ
ﮐﺪام ﻣﺎ اﺟﺎزه ﻧﺪاد ﮐﻪ از واﻧﺖ ﭘﯾﮏدر .ﯾﻢﺷﻮ ﯿﺎده
ﻟﺤﻈﻪ د ﺑﻪ ،ﯿﺪ رﺷ ﯾﺪم
ﺳﺮﻋﺖ
ﯾﮏ ﺣﯿﻮان ﺑﯿﺎﺑﺎﻧﯽ ، ﺑﺎ ﯾﮏ
ﯽﮐﻮﻫ ﺑﺰ
از ﻣﺎ دور ﺷﺪ ؛ ﭼﺎﺑﮏ و ﺳﺒﮏ و
ﺗﻨﺪ و ﺗ
ﯿﺰ
از ﺗﭙﻪ ﻔﻣﺮﺗ یﻫﺎ ﻊ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ وﭼﺸﻢ ﯾﺪد از ﻣﺎ ﻧﺎﭘﺪ .ﺷﺪ ﯾﺪ ﻣﻦ و ﮔ
یزﻓﺮ ﯾﻦ ازا ﯿﺘﯽ
و ﭼﺎﺑﮑ
ﯽ
او ﺣ .ﯾﻢ ﮐﺮد ﯿﺮت ازاﺳﻼم ﭘﺮﺳ : ﯿﺪم
- ﯿﺪ رﺷ اﺣﺴﺎس ﺧﺴﺘﮕاﺻﻼ ﮐﻨﺪ؟ﯽﻧﻤ ﯽ
اﺳﻼم در ﺟﻮاﺑﻢ ﮔﻔﺖ :
- ﯿﭻﻫ یﺑﺮا ﮐﺪام آن از
ﯽ ﺧﺴﺘﮕ ﻫﺎ
و اﺳﺘﺮاﺣﺖ و ﺧﻮاب و
ﯽﻣﻌﻨ ﯽﺧﻮاﺑ ﯽﺑ
ﯽﻣ و ﻣﻔﻬﻮ
را ﻧﺪارد
ﮐﻪ ﺑﺮای ﻣﺎ . ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ا ﮔﺮ ﻻزم ﺑﺎﺷﺪ، ﻫﺎ ﺷﺐ ﻫﻔﺘﻪ ﯾﮏ ﻧﺨﻮاﺑﻨﺪ و راه روز ﯽ در ﻃ ؛ ﺮوﻧﺪ ﺑ
ﯿﺪار ﻫﻢ ﺑ ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﮐﺎر ﮐﻨﻨﺪﯾﮏو ﺑﺎ ، ﺳﺎﻋﺖ اﺳﺘ ﺮ اﺣﺖ و ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﻫﻢ ﮔﺬاﺷﺘﻦ ، ﻗﺎدر ﺑﻪ اداﻣﻪ
ی
راه و ﮐﺎر ﺑﺎﺷﻨﺪ . اﻣﺮوز ﭼﻬﺎر ﯿﻣ
ی ﻦ روز
اﺳﺖ ﮐﻪﯿﺪ رﺷ در راه اﺳﺖﯾﺮوز د. دوﺑﺎره ﺑ ﻪ زاﻫﺪان
آﻣﺪ و ﻫﻤﺮاهﺷﺪ! ﻣﺎ
ﭘﺮﺳ : ﯿﺪم
- ﺗﺎ ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻫﻤﺮاه ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ؟
۱٦۸