55 / 256
ﺑﺎ روز ﯾﮏ
ﺗﺎ ﺷﺪم داﯾﯽ ﺧﺎﻧﻪ راﻫﯽ ﻣﺴﻌﻮد
دﯾﺪاری
ار ﯾﯽدا یﺧﺎﻧﻪ ﯿﺪﮐﻠ .ﮐﻨﻢ ﺗﺎزه
داﺷﺘﻢ.
ﻣﻌﺬﻟﮏ
،
ﻗﺒﻞ از ﻫﺮ
ﯽﺗﻠﻔﻨ ، دﯾﺪار
ﺑﻪ او ﺧﺒﺮ
ﯽﻣ
دادم ﮐﻪ ﺣﺪود ﭼﻪ
وﻗﺖ و
ﭼﻪ
، ﺳﺎﻋﺘﯽ
ﺗﻨﻬﺎ ﯾﺎ ﺑﺎ
، ﻫﻤﺮاه
آن . ﺧﻮاﻫﻢ آﻣﺪ
ﻫﺎ
در ﻫﻤﻪ ﻧﻮﺑﺖ
،
ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻣﻬﺮ و ﻣﺤﺒﺖ را روا
داﺷﺘﻨﺪ ﯽﻣ
ﯿﺪا ﭘ ﺧﺒﺮ ﯽوﻗﺘ .
ﮐﺮدﻧﺪ ﯽﻣ
ﮐﻪ ﻫﻤﺮاﻫ
ﯽ
ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﺴﺖ،
ﯽﻣ ﯽﺳﻌ
ﻧﻤﻮدﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮ و ﻣﻬﺮﺑﺎن
ﺗﺮ ﭘﺬ
. ﮐﻨﻨﺪ ﯽﯾﯾﺮا
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ
ﯾﯽدا
ﻪ ﺟﻬ ﺑ
ﯿﻠﯽﺧ ﯾﺖرﻋﺎ ، ﯿﺎط ﺖ اﺣﺘ
ﻣﺴﺎﺋﻞ را
ﯽﻣ
ﮐﺮد و از ﻫﺮ ﺣ
ﺮ
ﮐﺖ و ﺻﺪا و رﻓﺖ و آﻣﺪ و ﻧﮕﺎﻫ
ﯿﺮ ﺗﻌﺒ ﯽ
و ﺑﺮداﺷﺖ ﺧﺎﺻ
ﯽ
داﺷﺖ و ﻣﺎ و
ﺧﻮد و ﺧﺎﻧﻤﺶ را در ﻣﻌﺮض ﺧﻄﺮ
، داﻧﺴﺖ ﯽﻣ
ﺑﺎز ﻫﻢ
ﺑﺎز ی ﺑﺎ رو
ﻣﻬﻤﺎن
. ﮐﺮدﯽﻣ یﻧﻮاز
ر ﻧﺎﻫﺎ
ﺻﺮف ﺷﺪ و ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ
ﻗﺮار ﺑﺮ
ﯾﻦا
ﯿﻢ ﮔﺬاﺷﺘ
ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪام در ﭘ
ﯽ
ﮐﺎر ﺧﻮد ﺷﻮ
ﯾﻢ
و ﺷﺐ ﺑﺎز
در
ﯾﯽدا یﺧﺎﻧﻪ
.ﯾﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﻮ
ﻣﻦ ﺑﺎ ﺧﻮاﻫﺮم ﻗﺮار ﻣﻼﻗﺎت ﮔﺬاﺷﺘﻢ
.
در ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻌﻬﻮد در
ﻣ
ﺤﻞ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪم
.
آن
آﻣﺪﻧﺪ ﻫﺎ
و
.ﯾﻢﺷﺪ ﯿﻦ ﺳﻮار ﻣﺎﺷ
ﺑﺎ او
و
ﺷﻮﻫﺮش دﯾﺪه
ﺑﻮﺳﯽ
. ﮐﺮدﯾﻢ
ﺑﻌﺪ از اﺣﻮال
، ﭘﺮﺳﯽ
ﺧﻮاﻫﺮم
ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﺎدر و ﭘﺪر ﺧ
ﯾﺪار د دﻟﺘﻨﮓ ﯿﻠﯽ
ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ
.
از او ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮدم ﺑﮕﻮ
ﺧﻮﺑﻢ ﯾﺪ
و ﺻﺒﺢ ﻓﺮدا ﻫﻢ
ﯾﺪار دﻪ ﺑ
ﭘﺪر در ﻣﻐﺎزه ﺧﻮاﻫﻢ رﻓﺖ
ﯾﺪار دﻪ ﺑﻢ ﺧﻮاﺳﺘ ﯽﻣ .
اﻗﻮام ﮔ
ﯿﺘﯽ
و ﻫﻢ ﺑﺮ
م و ﺧﺒﺮ
آن از ی
ﯿﺮم ﺑﮕﻫﺎ
آن و ﺑﻪ
ﻫﺎ
ﯾﻢ ﻫﻢ ﺑﮕﻮ
ﮐﻪ ﻣﺎ ﺳﻼﻣﺖ ﻫﺴﺘ
ﻣﺮا . ﯿﻢ
ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ
ی
دﺧﺘﺮﺧﺎﻟﻪ
ﻧﺪدﺑﺮ ﯿﺮﯾﻦﺷ
. ﻃﻔﻞ ﺳﻪ ﺳﺎﻟ
او یﻪ
از دﯾﺪن ﻣﻦ ﺧﻮﺷﺤﺎل
ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺳﺮ
و ﺻﺪا ﺧﺒﺮ ﺣﻀﻮرم را داد
.
ﹰ ﻋﻼوه ﺑﺮ
اﺗﻔﺎﻗﺎ
ﯿﺮﯾﻦﺷ
و ﻓﺮزﻧﺪ و
، ﻫﻤﺴﺮش
ﺷﻮﻫﺮﺧﺎﻟﻪ
و ﺧﺎﻟﻪ و
دﺧﺘﺮﺧﺎﻟ
یﻪ
دﯾﮕﺮ ﮔﯿﺘﯽ ﻫﻢ آﻧﺠﺎ ﺑﻮدﻧﺪ
ﻪ ﺑ .
دﯾﺪار ﻣﻦ
اﺷﮏ
ﻪ ﺑ
ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎن آﻣﺪ
.
ﺑﺎ ﻫﻢ روﺑﻮﺳ
.ﯾﻢ ﮐﺮد ﯽ
ﺪﺷﯽﻣ ی ﭼﻨﺪ روز
ﮐﻪ در آن ا
ﯾﺎم
، ﺳﺮاﺳﺮ ﺑﺪ
ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ را ﻧﺪﯾﺪه
ﺑﻮدﯾﻢ
.
اﺣﺴﺎس
ﺮدم ﺑﺎ ﮐﻣﯽ
ی ﻫﻤﻪ
ﺷﻮق و ﻋﻼﻗ
ﯾﺪار دﻪ ﮐﻪ ﺑ یاﻪ
ﻣﻦ ﻧﺸﺎن
ﯽﻣ
دﻫﻨﺪ و ﺳﺮاﻏ
ﯽ
ﮐﻪ از ﮔ
ﯿﺘﯽ
و ﺣﺎل او
، ﯿﺮﻧﺪ ﮔﯽﻣ
از ﺣﻀﻮرم در ﺟﻤﻌﺸﺎن ﻧﮕﺮاﻧﻨﺪ
ﯿﻞﻣ .
داﺷﺘﻢ زودﺗﺮ
آن
ﻫﺎ
را از آن اﺿﻄﺮاب
ﻧﺠﺎت ﺑﺪﻫﻢ و ﺑ
ﯽوﻟ ﺑﺮوم ﯿﺮون
ﺧﻮاﻫﺮم و ﺷﻮﻫﺮش رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ
ﺑﭽﻪ ﮐﻪ
ﻫﺎ
را ﺧﺎﻧﻪ ﺑﮕﺬارﻧﺪ و
ﺑ
ﺮﮔﺮدﻧﺪ
.
ﺑﻪ
ﻧﺎﭼﺎر ﺳﺎﻋﺘ
آن ﻧﺰد ﯽ
ﺑﻮدم ﻫﺎ
.
دﯾﺪم
ﺷﻬﺮه
و ﭘﺪرش ﻫﺮ ﮐﺪام ﺑ
ﻪ
دﻓﻌﺎت ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧ
یاﻪ
ﺧﻮد را ﺑﻪ ﭘﺸﺖ
ﭘﻨﺠﺮه
ﯽﻣ
رﺳﺎﻧﺪﻧﺪ و از آﻧ
ﺎ ﺧﺠ
ﯿﺎﺑﺎن
را ﻧﮕﺎه
ﮐﻨﯽﻣ
ﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺒﺎدا ﮐﺴ
ﯽ
ﻣﺮا ﺗﻌﻘ
ﯿﺐ
ﮐﺮده و ﺧﺎﻧﻪ را
ﯾﺎﻓﺘﻪ
ﯿﺪﺳﻌ و ﯿﺮﯾﻦﺷ ﯽوﻟ . ﺑﺎﺷﺪ
ﻫﺮ دو آرام و ﺧﻮﻧﺴﺮد ﺑﻮدﻧﺪ
.
،ﻫﺎ آن ﭼﻪ ﮐﻪ ﻫﺮدو
یرﺎ ﺳﺮﺷ ﯾﻤﺎن ا ﻋﻼوه ﺑﺮ
ﮐﻪ دارﻧﺪ
از ﻫ ،
ﻮﻧﻪ ا ﮔ ﯿﭻ
ﯾﺜﺎر
و ﻓﺪا ﮐﺎر
ﻧﺪا ﯾﻎدر ی
و ﺗﺎ ﺷﺘﻨﺪ
دﺳﺘﮕ ﻗﺒﻞ از
ﯿﺮی
و ﻣﻔﻘﻮد ﺷﺪن ﻋﻤﻮ
ی
ﯾﻮﺳﻒ ﯿﺘﯽ، ﮔ
ﯽﻤﯾﺪﻗ
ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه د
ﯾﮕﺮ
اﻋﻀﺎ
ی
ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠ
ﯿﺮ اﺳ ﯽ
، ﺷﺪه ﺑﻮد
ﻣﺪت زﻣﺎﻧ
ﯽ
آن آواره را ﻧ
ﯿﺰ
یﺧﺎﻧﻪ در
ﺧﻮد ﭘﻨﺎه داده و ﺧﺪﻣﺘﺶ را
یاﺻﺪ . ﮐﺮدﻧﺪ ﯽﻣ
زﻧﮓ در ﺑ
ﻪ
ی ﺑﺮ رو و ﺻﺪا آﻣﺪ
از یﺮﻔ ﭼﻨﺪ ﻧ
آن ﺟﻤﻊ اﺛﺮ وﺣﺸﺖ ﻧ
ﯽوﻟ .ﺴﺖﺸ
ﺧﻮاﻫﺮم و ﺷﻮﻫﺮش
ﮐﻪ ﺑﻪ
دﻧﺒﺎل ﻣﻦ آﻣﺪه
ﺑﻮدﻧﺪ ز
ﻧﮓ در را
ﺑﻪ
ﺻﺪا
در آورده ﺑﻮدﻧﺪ
.
، ﮐﺮدم ﯽ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ
و ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮدم ﺑﻪ ﻣﺎدر رﻧﺠﺪ
ﺑﻼ و ﯾﺪه
ی ﮐﺸﯿﺪه
ﮔﯿﺘﯽ ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ
ﺳﺎﻟﻢ ﻫﺴﺘﯿﻢ و
دﺧﺘﺮش
در ﺟﻨﻮب ﮐﺸﻮر
،
ﯾﮑﯽ در ﻧﺰد
از اﺣﺒ
ﺎ
ﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﺧ
ﻫﻢ ﻣﻬﺮﺑﺎن اﺳﺖ
،
روزﻫﺎ و
.ﺪراﻧ ﮔﺬﯽﻣرا ﻫﺎ ﺷﺐ
ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ
یﻫﺎ ﯾﻮ راد ﻪ ﺑ و ﮐﻨﺪ ﻣﯽ
ﮔﻮﻧﺎ ﮔﻮن
. دﻫﺪﯽﻣ ﮔﻮش
ﹺ
ﻓﺮزﻧﺪان
ﹺ
ﺧﻮب
ﻣﯿﺰﺑﺎﻧﺶ
او را ﺳﺮﮔﺮم
؛ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﯽ
در ﻃﺒﺦ ﻏﺬا ﮐﺪﺑﺎﻧﻮی ﺧﺎﻧﻪ را ﻫﻤﺮاﻫﯽ
ﯽ و ﮔﺎﻫ ﮐﻨﺪ ﻣﯽ
ی روﺳﺮ
ﺑﺰرگ ﺑﺮ ﺳﺮ
٥٤