54 / 256
ﯽﺷﺒ
آن ﻣﺤﺒﻮب ﺑ
ﯽ
ﻫﻤﺘﺎ و آن
ﯾﺎر
ﺑﺎوﻓﺎ را در ﺟﻤﻊ ﺧﻮد ﺑ
.ﻢﯿﻨﯿ ﺒ
ﻧﺎﺧﻮدآ ﮔﺎه
ﯾﮏﻫﻤﻪ ،
اﺣﺴﺎس
ﻣﺸﺘﺮک داﺷﺘ
ﯿﻢ
ﮐﻪ ﺑﻪ وﻗﺖ ﺑﺎزﮔﻮ
ﮐﺮدن،
از ﺷﻮق ﭼﺸﻤﺎﻧﻤﺎن ﺑﺮق اﺷﮏ
ﮔﺮﻓﺖﯽﻣ
. آن اﺣﺴﺎس ا
ﺑﻮد ﯾﻦ
ﮐﻪ ﻧﺎ ﮔﻬﺎن زﻧﮓ
ﻪ در ﺑ
ﯾﺪآدر ﺻﺪا
و ﭼﻮن
در را
ﯾﻮﺳﻒ ،ﯿﻢﮐﻨ ﺑﺎز
ﯿﻨﯿﻢ را ﺑﺒ ﯾﺰﻣﺎن ﻋﺰ
و ﺳﺨﺖ در
آﻏﻮﺷﺶ ﺑﻔﺸﺎر
ﺑﻮﺳﻪ و ﯾﻢ
ﻫﺎ
ﺑﺮ ﺻﻮرت ز
ﯾﺒﺎ
اش ﻪﻧ و ﻣﺮدا
ﯽوﻟ .ﯿﻢ ﺑﺰﻧ
ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﻮ
اﺑﻤﺎن
آﻣﺪ و ا ﯽﻣ
ﯾﻦ
ﻣﻬﺮ ﯾﺖﻧﻬﺎ
ﺑﻮد ﯾﺶ و وﻓﺎ
ﮐﻪ در ر
از ا ﯾﺎو
ﯾﻦ
ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑ
ﻧﺼﯽ
ﯿﺒﻤﺎن
. ﺬاﺷﺖ ﮔﯽﻧﻤ
ﯿﺮﻏ
از آن ﻋﺰ
ﺑﻪ ﺰﻧﯿ را ﯾﺰان ﻋﺰ ﯾﮕﺮ د ،ﯾﺰ
ﯾﺎد ﻣﯽ
آوردﯾﻢ
و از ﺣﺴﺮت از دﺳﺖ دادﻧﺸﺎن اﺷﮏ
ﻏﻢ
ﯾﺨﺘﯿﻢ رﯽﻣ
.
ﭼﻪ ﮐﻪ ا ﮐﺜﺮ
آن
ﻫﺎ
را ﺧﻮب
ﻣﯽ
ﺷﻨﺎﺧﺘﯿﻢ و ﺳﺎﺑﻘﻪ
ی
ﻣﺤﺒﺖ و اﻟﻔﺖ ﻓﺮاوان داﺷﺘﯿﻢ
.
ﺟﻤﻌﯽ
را از دﺳﺖ داده
ﺑﻮدﯾﻢ،
ﺧﺒﺮ ﯽﺑ ﯽوﻟ
از ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﺸﺎن
ﺰﯾﺰاﻧﯽ ﻋ .
ﮐﻪ
ﺑﻪ دﺳﺖ
ﯾﻦﺗﺮﯽﻗﺴ
یرو یﻫﺎ ﺟﻨﺒﻨﺪه
،ﯿﻦزﻣ
ﯿﺮﯾﻦ ﺟﺎن ﺷ
را از ﮐﻒ داد
ه ﺑﻮد
.ﻧﺪ
یﻫﺎ ﭼﻬﺮه
ﻫﺮ ﮐﺪام از
آن
ﻧﻈﺮ در ﮐﻪ ﻫﺎ
ﻪ ﺑ ، آﻣﺪ ﻣﯽ
ﯾﺎدﺷﺎن ﺑﺎ
ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺻﺤﺒﺖ
ﻣﯽ
ﮐﺮدﯾﻢ و ﺧﺎﻃﺮات ﻣﺸﺘﺮک
آورد ﯽﻣ ﯾﺎد ﺑﻪ را
ﯿﺘﯽﮔ. ﯾﻢ
ﮐﻪ ﺑﺎ
آن یﻫﻤﻪ
ﻫﺎ
ﻫﻤﮑﺎر
، ﺑﻮد
ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ
ﯽﻣ
ﺷﺪ از ﺧﺎﻃﺮاﺗﺶ
ﮐﺮد. ﯽﻣ ﯿﺎنﺑ
اﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﺮاه اﺷﮏ آرام ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ
.
ﺑﺎرﻫﺎ ﺟﻤﻌﯽ از
آن
ﻫﺎ
و ﯾﺎ ﻓﺮدی از آن ﺷﻬﺪا را در
ﯾﺪمدﻣﯽ ﺧﻮاب
ﺟﻤ ﮐﻪ در
ﻌﺸﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ
.ام
ﯾ ﻧﻔﺮ ﯾﺎزده
ﮑﺠﺎ رﺑﻮده
. ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ
ﻧ ﻫﺸﺖ
ﻔﺮ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ ﮔﺮﻓﺘﺎر
ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ،
ﭘﺎﻧﺰده و
روزی از اﻋﺪاﻣ
ﺸﺎن ﻣﯽ
ﮔﺬﺷﺖ و
ﻫﻔﺖ
ﻧﻔﺮی ﮐﻪ
ﯾﮏﻫﻨﻮز
ﯿﺪﺷﻬ ز ﻫﻔﺘﻪ ا
ﺷﺪن و ﺟﺎن ﺑﺎﺧﺘ
. ﮔﺬﺷﺖﯽﻤﻧ ﺷﺎن ﻦ
ﻣﺤﻤﻮد ﻣﺠﺬوب
،
دوﺳﺖ ﭼﻨﺪ ﺳﺎ
ﻟ
ﻪ و ﻫﻤﺴﺎ
ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ یﯾﻪ
ی ﺧﺎﻧﻪ
ﻣﺎ ﯾﮑﯽ از
ا ﻬﺪﺷ
ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎرﻫﺎ و
ﺑﺎرﻫﺎ ﺑ
ﻪ
ﺧﻮاﺑﻢ آﻣﺪ
و ژﯾﻨﻮس و ﮐﺎﻣﺮان و ﺟﻼل
د ﯽﮔﺎﻫ .
ر ﻫﻤﺎن ﻋﺎﻟﻢ رؤ
ﯽﻣ ﯾﺎ
داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ
آن
ﯿﺪﺷﻬ ﻫﺎ
ﺒﺎرﮑﯾ. ﻧﺪاهﺪﺷ
ﯾﺪم ﺧﻮاب د
ﺟﻼل ﺑﻪ ﻣﻦ ا
ﺮار دارد ﺻ
آن ﯿﺶﮐﻪ ﭘ
ﻫﺎ
ﺑﺮوم و ﺑﺎ
آن
ﺑﺎﺷﻢ ﻫﺎ
.
ﻣﻦ ﮐﻪ
ﯽﻣ
داﻧﺴﺘﻢ ا ﮔﺮ در ﺧﻮاب دﻋﻮت او را ﻗﺒﻮل
در ﺑ ، ﮐﺮدم ﯽﻣ
ﯿﺪاری
ﯿﺮ ﺗﻌﺒ
ﺑﻪ ﻣﺮگ و اﻋﺪام
،ﺷﺪﯽﻣ
؛ﺧﯿﺮ » : ﺟﻮاب دادم
ﻣﻦ ﻫﻨﻮز در اﯾﻦ ﺟﺎ ﮐﺎر دارم
.«
او ﮔﻔﺖ
ﺎﯾ ﻣﺎ ﺟ» :
ﻤﺎن ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب اﺳﺖ
!«ﯿﺎﺑ ؛
ﻣﻦ ﻟﺠﻮﺟﺎﻧﻪ دﻋﻮت را رد
ﮐﺮدم و ﯽﻣ
ﻣﺎ » : ﮔﻔﺘﻢ
ﯿﻦ ﻫﻢ ﻫﻤ
ﯿﻢ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻫﺴﺘ
، ﺧﻮﺷ
!« ﯿﻢ
ﯽﺷﺒ
ﻗﺒﻞ از ﺧﺒﺮ ﺷﻬﺎدت ﻣﺤﻤﻮد و
ﯾﺎراﻧﺶ
،
یﺧﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﯾﺪم ﺧﻮاب د
ﻣﺎ ﺳﺮدر ﺑﺰرگ و ز
ﯽﯾﯾﺒﺎ
دارد
ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ
آ ی
ن ﺳﺮدر ﻗﺮﻣﺰ اﺳﺖ و در ﻗﺴﻤﺘ
از آن ﯽ
،
ﻓﺮو رﻓﺘﮕ
ﯽ
وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﺎ
ی
ﯾﻦا. ﺳﺖیاﻪ ﻣﺠﺴﻤ
ﻗﺴﻤﺖ ﺑ
ﻧرﻪ
ﯿﺪ ﮓ ﺳﻔ
ﺑﻮد و درون آن ﻣﻬﻨﺪس ﺑﺰرگ ﻋﻠﻮ
ﯾﺎن
آرام و ﺑ
ﺣﺮﮐﺖ ﯽ
ا
ﯾﺴﺘﺎده
ﺑﺰرگ یﻗﺪر ،ﯿﺪﺳﻔ ﯾﮕﺎه ﺟﺎ ﯿﻦﻫﻤ ﯿﺮ و ﻧﻈ ، ﺑﻮد
،ﺗﺮ
ﯾﮕﺮ د ی در ﮐﻨﺎر
ﻗﺮار داﺷﺖ و ﭘ
ﯿﮑﺮ
ﻣﺤﻤﻮد
در آن ﺑﻮد
.
ﯽﻣﺻﺒﺢ
داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﺤ
ﯿﺰ ﻮد ﻧ ﻤ
ﺑﻪ ﻣﻘﺎم ﻣﻬﻨﺪس ﻋﻠﻮ
ﯾﺎن
دو. ﯿﺪ ﺧﻮاﻫﺪ رﺳ
ﻪ ﺑ ، ﺷﺐ ﺑﻌﺪ
ﯽﺷﺮﺣ
ﮐﻪ در ﺻﻔﺤﺎت ﭘ
، آﻣﺪ ﯿﺶ
او ﻫﻢ از ﻧﺰد ﻣﺎ رﻓﺖ
.
ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻦ ﻧﺒﻮدم ﮐﻪ ﺧﻮاب
آن
. ﯾﺪمدﯽﻣرا ﻫﺎ
ﻫﺮ ﮐﺪام از ﻣﺎ در ﻋﺎﻟﻢ رؤ
آنﺑﺎ ﯾﺎ
ﯾﻢ ﺑﻮد ﻫﺎ
و در ﺟﻤﻊ ﻫﺮ
روز و ﺷﺐ،
آﻧﭽﻪ
ﻪ ﺑ را
ﺧﻮاب آﻣﺪه ﺑﻮد
ﺑﯿﺎن ،
ﮐﺮدﯾﻢ ﻣﯽ
و ﺧﻮاب
ﻫﺎی ﺷﻨﯿﺪه از زﺑﺎن دﯾﮕﺮان را
ﯿﺰﻧ
یﺑﺮا
ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ
. ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ ﯾﺖﺣﮑﺎ
ﺧﻮاب ﯾﻦا ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﺴﺎ
ﻫﺎ اﻧﻌﮑﺎس ﺗﻔﮑﺮات روزﻣﺎن
. ﺑﻮد
٥۳