53 / 256
را ﺧﺒﺮی
از آن رادﯾﻮ ﺑﺸﻨﻮم
ﯽﮔﻮﺷ ﯾﺪﺑﺎ ،
ﺑﻪ ﮔﻮش
ﯽﻣ
ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﺗﺎ او از ﺷﻨ
ﹸ ﯿﺪن
ﺗ
ﮔﻮ ی ﻦ ﺻﺪا
ﯾﻨﺪﮔﺎن
و
ﮐﻠﻤﺎت
آن
ﻫﺎ
در اﻣﺎن ﺑﺎﺷﺪ
. اﻟﺒﺘﻪ
ﺧﻮدم ﻫﻢ رﻏﺒﺘ
ﯽ
ﺑﻪ ﺷﻨ
ﯿﺪن
ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ
ﺷﺎن
ﻧﺪاﺷﺘﻢ.
ﭼﻮن ﺳﻤﺎﺟﺘﻢ در
ﺷﻨﯿﺪن اﺧﺒﺎر ﺑﻪ اﯾﻦ اﻣ
ﺪ ﮐﻪ ﯿ
روزی از ﻫﻤﯿﻦ رادﯾﻮ ﺧﺒﺮ ﺧﻮش رﻫﺎ
ﯾ
ﯽ از ﻇﻠﻢ و
ﺟﻮر را ﺑﺸﻨﻮم
،
ﺑﻪ ﯾﺄس
ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه
ﺑﻮد
و اوﻟﯿﻦ روز ﺗﯿﺮﻣﺎه ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎل
،
ﺳﺎﻋﺖ
ﻫﺸﺖ
ﺑﺎﻣﺪاد ﺧﺒﺮ ﺷﻬﺎدت ﺳﻪ ﻋﺰﯾﺰ ﺑﺰرﮔﻮار را
ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از
آن
ﻫﺎ
ﻣﻬﻨﺪس ﺑﺰرگ ﻋﻠﻮﯾﺎن ﺑﻮد
ﺑﻮدم ﯿﺪه ﺷﻨ
آن،
ﻫﻢ ﺑﺎ ﭼﻪ اﺗﻬﺎﻣﺎت ﻧﺎروا و
دور از ﻋﺪاﻟﺖ
و اﻧﺼﺎﻓﯽ
یﺑﺮا ﯾﮕﺮ د .
ﻣﻦ ﻫﻢ
یﺻﺪا
اﺳﻼ ی ﺟﻤﻬﻮر
، ﻧﺒﻮد ﯽﺧﻮﺷ یاﺻﺪ ﯽﻣ
ﻣﻌﺬﻟﮏ
از ﺷﺪت
ﺑﯽ
ﮐﺎری
و ﮐﺜﺮت در ﺑﺴﺘﺮ ﺑﻮدن و ﺧﻮاﺑﯿﺪن در ﺳﺎﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ دﯾﮕﺮ اﯾﺴﺘﮕﺎﻫﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻧﺪاﺷﺖ
،
ﻫﻤﺎن
ﻣﻬﻤﻼت را ﻫﻢ ﮔﻮش
دادم و ﮔﺎﻫ ﯽﻣ
ﯽ
ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﻧﻮا
ی
ﻧﺎﺧﻮش ﺑ
ﻪ
. رﻓﺘﻢﯽﻣ ﺧﻮاب
ﭼﻮن زﻣﺴﺘﺎن
و ﺑﻮد
ﻫﻮا ﻫﻢ اﺑﺮی
،
ا ﮐﺜﺮ
ﯽ ﺗﺎرﯾﮑ
و ﺷﺐ ﺧﯿﻠﯽ زود
، رﻓﺖﯽﻣ ﺑﺮق ﯽوﻗﺘ .ﯿﺪ رﺳﯽﻣ
ﻓﻘﻂ
ﻇﻠﻤﺖ ﺑﻮد و ﻇﻠﻤﺖ
ی و ﺳﺮﻣﺎ
. ﺳﻮزان
از ﺑﺴﺘﺮ ﺑ
ﯾﻢﻣﺪآﯽﻧﻤ ﯿﺮون
ﮐﻪ ﺣﺮارت ﺑﺴﺘﺮ ﻫﻢ
آن وﻗﺖ ﺖ و ﻓرﯽﻣ
ﯾﺦ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ
و ﺳﺮﻣﺎ
.ﺷﺪﯽﻣ
ﺑﺎ ﯾﻮ ﭼﻮن راد
ﺑﺎﺗﺮی
، ﮐﺮد ﻣﯽ ﻫﻢ ﮐﺎر
ﺑﺎز ﺑﻪ ﺻﺪای رادﯾﻮ و ﺧﺒﺮﻫﺎ و ﺗﻔﺴﯿﺮﻫﺎی رادﯾﻮی ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ
.ﯾﻢددا ﻣﯽ ﮔﻮش
ﯾﻦ ﺟﺎﻟﺐ ا
ﺑﻮد از ﮐﺜﺮت ﺗﻤﺎس ﺑﺎ راد
ﯾﻮ
و از ﻣﻮﺟ
ﯽ
ﺑﻪ ﻣﻮﺟ
ﯽ
و از ا
ﯾﺴﺘﮕﺎﻫﯽ
ا
ﯾﺴﺘﮕﺎه
ﯾﮕﺮ د
را ﮔﺮﻓﺘﻦ
،
ﺑﻪ ﻧﺤﻮ
ﺑﺎ ی
آن آﺷﻨﺎ ﺷﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ
دﯽﻣ
اﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﭼﻪ اﻧﺪازه ﭼﺮﺧﺶ دﮔﻤﻪ،
ا
ﯾﺴﺘﮕﺎه
دﻟﺨﻮاه را
در ﺗﺎر
. ﯿﺎﯾﻢ ﺑ ﯾﮑﯽ
ا ﮐﺜﺮ
ﻫﺎ ﺷﺐ
ﺣﺪود ﺳﺎﻋﺖ ﻫﻔﺖ و
ﯾﺎ ﯿﻢﻧ
ﻫﺸﺖ ﮐﻪ در وا
ﻗ
ﻊ ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺘ
از ﯽ
ﺷﺐ ﯽﯾﮑﺗﺎر
ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد
ز ﺑﺎز ،
ﻧﮓ در ﺑ
ﻪ
ﯽﻣ ﺻﺪا در
آﻣﺪ و ﺑﻪ ﺷﺎم دﻋﻮت
.ﯾﻢﺷﺪﯽﻣ
ﺷﺎل و ﮐﻼه
ﯿﻦ و ﻫﻤ ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ
ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮐﻮﺗﺎه را ﮐﻪ ﻓﺰون از
ﭘﻨﺠﺎه
ﻗﺪم ﻧﺒﻮد ﮔﺎﻫ
ﯽ
ﺑﺎ ﻣﺎﺷ
ﯿﻦ
. ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ ﯽﻃ ﻣﺴﻌﻮد
اﻏﻠﺐ
ﺗﺎ اﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ رﻓﺖ و آﻣﺪ دوﺳﺘﺎن و ﻓﺎﻣﯿﻞ ﺑﻪ
ﻣﺴﻌﻮد ی ﺧﺎﻧﻪ
ﺗﻤﺎم
ﻣﯽ
ﺷﺪ و او و ﺧﺎﻧﻢ ﻋﺰ
ﯾﺰ
و ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺶ
ﯽﻣ
ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺧ
ﺎل ﯿ
راﺣﺖ
ﺗﺮ ﻣﺎ را ﻧﺰد ﺧﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ
.
ﻣﻌﺬﻟﮏ
یﺑﺮا
در اﻣﺎن ﺑﻮدن از
ﺣﻀﻮر
آﺷﻨﺎ و ﺑﯿﮕﺎﻧ
ﻪ،
ﻣﺴﻌﻮد
در ﻫﻤﺎن ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺷﺐ ﻣﺎﺷﯿﻦ را در ﺟﺎ
ﯾ
ﻫﺎ ﺸﻢﭼ ﯽ دور از
ﭘﻨﻬﺎن
. ﮐﺮدﯽﻣ
ﻧﻮر
اﺗﺎق
ﯽﯾﯾﺮا ﭘﺬ
ﮐﻪ ﻣﺎ در آن
ﻧﺸﺴﺘ ﯽﻣ
ﯿﻢ
ﻣﺤﺪود ﺑﻪ ﺷﻌﻠﻪ
ی
آﺗﺶ ﺷﻮﻣ
ﺗﻠﻮ ؛ ﺑﻮد ﯿﻨﻪ
ﺑﺎ ﮐﺸ ﻫﻢ ﯾﺰﯾﻮن
ﯿﺪن
ی ﭘﺮده
ﭘﻨﺠﺮه د
ﺗﺮﺗ ﯾﻦﺑﺪو ﺷﺪ ﯽﻧﻤ ﯾﺪه
ﯿﺐ،
از ﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟ
ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺧﺎﻧﻪ ﺻﺎﺣﺐ
. آﻣﺪ ﻣﯽ
ﺑﺎ وﺟﻮد
اﺿﻄﺮاب ی ﻫﻤﻪ
ﻫﺎ و ﻧﮕﺮاﻧ
ﯽ
و دﻟﻬﺮه و ﻏﻢ د
ﯾﺮوز
و اﻣﺮوز و ﻓﺮدا
، ﯾﻤﺎن
ﺳﺎﻋﺎت ﺣﻀﻮر ﺑ
ﺎ
آن
ﻫﺎ
ﺧﻮب ﺑﻮد و ﻫﻨﻮز ﺑﻪ
ﯾﺎد
ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ
یﻫﺎ ﯾﺪه ﺑﺮ .
درﺧﺖ را در ﮐﻨﺎر ﺷﻮﻣ
و ﮔﺎه ﯾﻢ دادﯽﻣ ﻗﺮار ﯿﻨﻪ
ﮔﺎه
آﺗﺶ را ﻓﺮوزان
ﻣﯽ ﺗﺮ
ﮐﺮدﯾﻢ و ﮐﻨﺎر و ﻣﻘﺎﺑﻞ آن آﺗﺶ
ﻧﺸﻣﯽ
ﺴﺘﯿﻢ و از ﺣﺮارﺗﺶ و رﻗﺺ زﯾﺒﺎی ﺷﻌﻠﻪ
ﻫﺎ
ﻟﺬت
.ﯾﻢ ﺑﺮدﯽﻣ
ﹺﺳ
ﺮ
ﻣﺎن ﮔﺮم
؛ﺷﺪ ﻣﯽ
ﺧﺎﻃﺮات ﺧﻮب ﺑﺎ ﻋﺰﯾﺰان ﻣﺸﺘﺮﮐﻤﺎن را ﻣﺮور
ﻣﯽ
. ﮐﺮدﯾﻢ
ذ ﮐﺮ ﺧ
ﯿﺮ
دﮐﺘﺮ
ﯾﻮﺳﻒ
ﯾﺰﻋﺰ
ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻫﻤﻪ
. ﺑﻮد
ﯾﻮﺳﻔﯽ ﮐﻪ ﮔﻤ
یﮕﺸﺘﻪ
ﺑﻪ ﻫﻤﮕﺎن
. آﻣﺪ ﻣﯽ ﺣﺴﺎب
ﻋﺰﯾﺰﺗﺮﯾﻦ
دوﺳﺖ و ﻧﺰدﯾﮏ
ﺗﺮﯾﻦ ﯾﺎر و ﻫﻤﺪم و ﻏﻤﺨﻮارم ﮐﻪ ﺑﺮای
رﻋﻨﺎ و ﻣﺴﻌﻮد
ﻧﯿﺰ ﺑﺴﯿﺎر ﻋﺰﯾﺰ و ﮔﺮا
و ﻣﯽ
ﻣﺤﺒﻮب ﺑﻮد
ﺑﻪ او.
ﻫﻤﺮاه ده ﺗﻦ د
ﹸ ﯾﮕﺮ
ﮐﻪ ﻧ
ﻪ ﻧﻔﺮﺷﺎن اﻋﻀﺎ
ی
ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠ
ﯽ
اول ﺑﻮدﻧﺪ
از
ﺳﯽ
ﻣﺮداد ﺳﺎل
١٣۵٩
رﺑﻮده ﺷﺪه و از ﺣﯿﺎت و ﻣﻤﺎﺗﺸﺎن و آﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﺳ
ﺷﺎن ﺮ
آﻣﺪه ﺑﻮد
،
ﮐﺴﯽ ﺧﺒﺮ
ی
ﻧﺪاﺷﺖ و ﻫﺮ ﭼﻪ
ﯿﺪه ﺷﻨ
ﺎﺑﻞ ﺮﻗﯿﻏ ،ﺷﺪﯽﻣ و ﮔﻔﺘﻪ
اﻋﺘﻤﺎد
. ﺑﻮد
ﻣﻌﺬﻟﮏ
ﯾﻢدﮐﺮﯽﻣ ﭼﻘﺪر آرزو
ﺑﻪ ﻣﻌﺠﺰه
ﯾﺎ یروز ﯽاﻟﻬ ی
٥۲