عبدالبهاء و تولد انسان

118 / 224

ﻢﻴ ﺑﺪﻫ ﻳ ﭼﺮا ا ﻦ ﻧﻮر را ﺑﻈﻠﻤﺖ ﺗﺒﺪ ﻳ ﻴ ﻞﮐﻨ ﻴ ﻦ ﺣ ﻳ ﻢ ﭼﺮا ا ل ّ ﺎت را ﻣﺒﺪ ﺑﻪ ﳑﺎت
ﻴﳕﺎﺋ ﻳ ﻢ ﭼﺮا ا ل ﺑﻪ ﺣﺴﺪ و ّ ﺖ و اﻟﻔﺖ را ﻣﺒﺪّﻦ ﳏﺒ ﺑﻐﺾﮐﻨ؟ﻢﻴ ﭘﺮوردﮔﺎریﮐﻪ
ﻴﲨ ﻊ ﻣﺎ را ﺧﻠﻖﮐﺮدﻩ و ﺑﺎ ﻳ ﻦ درﺟﻪ ﲟﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎن اﺳﺖ ﻳآ ، ﺎ ﺳﺰاوار اﺳﺖﮐﻪ
ﳐﺎﻟﻒ رﺿﺎی او رﻓﺘﺎر ﻴﳕﺎﺋ ﺳ ّ ﻢ ﺑﺮ ﺿﺪ ﻴ ﺎﺳﺖ او ﻣﻌ ﻴ ﻴ ﺸﺖﮐﻨ ﻢ ﺑﻨﺪﮔﺎن او را
ﺻﺪﻣﻪ
و اذ
ّﻳ ﻴ ﺖ ﳕﺎﺋ ﻳﮑﺪﻳ ﻢ ﺧﻮن ﮕﺮ را ﻣﺒﺎح ﺑﺪاﻧ ﻴ ﮕﺮﻳﮑﺪﻳ ﻢ اﻣﻮال را ﻏﺎرتﮐﻨ؟ﻢﻴ
ﺧﺪا ﻣﺎ را ﻣﻼﺋﮑﻪ ﺧﻠﻖ ﳕﻮدﻩ اﺳﺖ ﻳآ ، ﺎ ﺟﺎﺋﺰ اﺳﺖ ﻴﺣ ﻮان درﻧﺪﻩ ﮔ ﭼﻪ ؟ﱘﺮد
ﻗﺪر ﺳ ﺒ ﺐ ﺣﺴﺮت اﺳﺖ اﮔﺮ اﻧﺴﺎن ﻳ در ا ﻦ وﺣﺸﺖ ﲟﺎﻧﺪ . ﺑﺎری ﲨ ﻴ ﻊ ﻣﻈﺎﻫﺮ
ﺖ وّاﳍﯽ ﲜﻬﺖ ﳏﺒ اﻟﻔﺖ آﻣﺪﻩ اﻧﺪ ﲨ ﻴ ﺖ و اﻟﻔﺖ ّﻊﮐﺘﺐ آﲰﺎﻧﯽ ﲜﻬﺖ ﳏﺒ
ﻧﺎزل ﻴ ﮔﺸﺘﻪ ﲨ ﻴ ﻊ ﺗﻌﺎﻟ ﺖ و اﻟﻔﺖ ﺑﻮدﻩ ﻟﮑﻦ ﻣﺎ ّﻢ ﺳﺒﺤﺎﻧﯽ ﲜﻬﺖ ﳏﺒ ﻦ ﻳا
ﻴﺣﻘ ﻘﺖ را ﻓﺮاﻣﻮشﮐﺮد
ﺑﻪ ﺗﻘﺎﻟ ﱘ
ﻴ
و ﭼﻮن ﱘﺪﻳ ﺪیﮔﺮو
ﺪ ﳐﻴ ﺗﻘﺎﻟ ﺘﻠﻒ اﺳﺖ ﻧﺰاع
و ﺟﺪال ﲟ ﻴ ﺎن آﻣﺪ و آﺗﺶ ﺣﺮب و
ﻗﺘﺎل ﺷﻌﻠﻪ زد . ﭘﺲ ﺑﻬﱰ آن اﺳﺖﮐﻪ رﺟﻮع ﺑﻪ ﺣﻘ ﻴ ﻢﻴ ﻘﺖﮐﻨ ﻳ ﻌﻨﯽ ﺣﻘ ﻴ ﻘﺖ
ﻴ ﺗﻌﺎﻟ ی ﳕﺎﺋّ ﻢ اﳍﯽ را ﲢﺮ ﻴ ﻴ ﻢ و ﻫ ﭻ ﺷﺒﻬﻪ ﺋﯽ ﻧ ﺴﺖﻴ ﻴ ﮐﻪ ﺣﻘ ﻘﺖ ﺗﻌﺎﻟ ﻴ ﻢ اﳍﯽ
ﻳ ﺖ اﺳﺖ و ﺗﺮک ﺟﻨﮓّﮑﯽ اﺳﺖ و آن ﳏﺒ
و ﺟﺪال ﺣﻘ ﻴ ﻘﺖ ﺗﻌﺎﻟ ﻴ ﻢ اﳍﯽ ﻧﻮر اﺳﺖ و ﺑﻐﺾ و ﻋﺪاوت ﻇﻠﻤﺖ ﻴﺣﻘ ﻘﺖ
اﳍﯽ ﻢﻴ ﺗﻌﺎﻟ ﻴﺣ ﺎت اﺳﺖ و ﻟﮑﻦ درﻧﺪﮔﯽ و ﺧﻮﳔﻮاری ﳑﺎت ﺗﻘﺎﻟ ﻴ ﺪ ﻫﺎدم ﺑﻨ ﺎن ﻴ
اﻧﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ ز ﻳ ﺐّﺮا ﺳﺒﺐ ﺗﻌﺼ اﺳﺖ و ﺐ ﺳﺒﺐ ﺟﻨﮓّﺗﻌﺼ . ﻣﻈﺎﻫﺮ
ﺳﻪ ّء ﻣﻘﺪ اﳍﯽ زﲪﺘﻬﺎ و ﻳ ﺑﻼ ﺎی ﺷﺪ ﻳ ﻞ ﳕﻮدﻧﺪ ّ ﺪ ﲢﻤ ﻳ ﮑﯽ ﻫﺪف ﻫﺰاران ﺗ
ﺷﺪﲑ
ﻳ ﻳ ﮑﯽ در ﺗﺎر ﮑﯽ ﺣﺒﺲ اﻓﺘﺎد و د ﻳ ﮕﺮی ﻧﻔﯽ در ﺑﻼد ﺷﺪ ﻳ ﮑﯽ ﺑﺎﻻی ﺐ ﻴﻠﺻ