عبدالبهاء و تولد انسان

122 / 224

ﺑﺴﮑﻪ ﴰﺎﻫﺎ را دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ز ﻳ ﺪمﻴ ﺮا ﺷﻨ ﮐﻪ ﴰﺎ ﻫﺎ ﺻﻠﺢ ﺟﻮﻫﺴﺘ ﻴ ﺪ راﺣﺖ و
ﻳ آﺳﺎ ﺶ ﻋﺎ ﱂ اﻧﺴﺎﻧﯽ را ﻣ ﻴ ﺪﻴ ﺨﻮاﻫ ﻳ ﳍﺬا از ا ﻦ اﻓﮑﺎر ﻋﺎﻟءﻪﻴ ﻳ ﴰﺎ از ا ﻦ ﻣﻘﺎﺻﺪ
ﲑ ﺧ
ّءﻪﻳ ﺎ� ﻳ ﴰﺎ
ﺖ ﺳﺮور
. را دارم
ﭘﺮوردﮔﺎرا رﺣ ﻴ ﳝ ﻤﺎ ﮐﺮ ﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﺋﯽﮐﻪ در ﺑﺎﻟﮑﺎن ، ﭼﻪ آﺗﺶ اﻋﺘﺴﺎﻓﯽ
ﻴ ﺷﻌﻠﻪ ﻣ ﺰﻧﺪ ﭼﻪ ﺷﻌﻠﻪ ﻧﺎﺋﺮﻩ ء ﻓﺴﺎدی زﺑﺎﻧﻪ ﻴﻣ ﻳا ؟ ﮑﺸﺪ ﻦ اﻗﻮام ﲜﺎن ﳘﺪ ﮕﺮ ﻳ
اﻓﺘﺎدﻩ اﻧﺪ وﻟﯽ ﺗﻮ ﺻﻠﺢ ﻣ ﺖ ﻣﯽ ّﯽ ﺧﻮاﻫﯽ آﻧﺎن ﺟﻨﮓ ﻣﯽ ﻃﻠﺒﻨﺪ وﻟﯽ ﺗﻮ ﳏﺒ
ﺟﻮﺋﯽ آﻧﺎن ﺑﻐﺾ و ﻋﺪاوت ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ وﻟﯽ ﺗﻮ ﻧﻮراﻧّ ﻴ ﺖ آﲰﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﻃﻠﺒﯽ .
ای ﭘﺮوردﮔﺎر دﳍﺎ در ﻇﻠﻤﺖ ﺣ ﻴ ﻮاﻧﯽ ﻣﺴﺘﻐﺮق اﺳﺖ ﭘﺲ ﺑﻪ اﻧﻮار ﴰﺲ
ﻴﺣﻘ ﻘﺖ روﺷﻦ ﻓﺮﻣﺎ . ﺧﺪاوﻧﺪا رﲪﺖﮐﻦ ﻳا ﻦ درﻧﺪﮔﺎن را ﺑﻪ ﺻﻔﺎت ﺣﺴﻨﻪ
ﻣﺰ
ّﻳ ﻮاﻧﺎتﻴ ﻦ ﺣ ﻳ ﻦ ﳕﺎ و ا را از ﻳﺧﻮﻧﺮ ﺰی ﺑﺎز دار ا ﻳ ﻦ ﺟﻨﮓ را ﺗﻐ ﻴﲑ ﺑﻪ ﺻﻠﺢ
ﻦﻳ ﮐﻦ و ا ل ﺑﻪ اﻟﻔﺖ ﳕﺎ و ا ّ ﮐﻠﻔﺖ را ﻣﺒﺪ ﻳ ﺖّﻦ ﺑﻐﺾ و ﻋﺪاوت را ﺑﻪ ﳏﺒ
ﻣﻨﻘﻠﺐ ﻓﺮﻣﺎ . ﻳ ﺧﺪاوﻧﺪا ا ﻦ ﻇﻠﻤﺖ را زاﺋﻞﮐﻦ و ﻧﻮراﻧّ ﻴ ﺖ رﲪﺖ را ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻓﺮﻣﺎ
ﲔدر ﺑ ﻗﻠﻮب ارﺗﺒﺎط آﲰﺎﻧﯽ ﲞﺶ و ﺑﺮ ﲨ ﻴ ﻊ ﺑﻨﻮر ﺻﻠﺢ و ﺻﻼح ﺟﻠﻮﻩ ﮐﻦ .
ﻳ ﺧﺪاوﻧﺪا ا ﻦﮔﺮﮔ ﺎن را اﻏﻨﺎم ﳕﺎ
ﻳو ا ﻦ درﻧﺪﮔﺎن را اﻧﺴﺎنﮐﻦ ا ﻳ ﻦ ﻧﻔﻮس را ﻫﺪا ﻳ ﺖﮐﻦ ﺗﺎ رﺿﺎی ﺗﻮ ﻃﻠﺒﻨﺪ و از
ﺑﺮای ﺧﺎک ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳ ﮕﺮ ﺟﻨﮓ و ﳐﺎﻟﻔﺖ ﻧﻨﻤﺎ .ﻨﺪﻳ ﻳ ﺧﺪاوﻧﺪا ا ﻦ ﺧﺎک را
ﭘﺴﺖ ﺗﺮ ﻳ ﻦ ﻣﻮﺟﻮدات ﺧﻠﻖ ﻓﺮﻣﻮدی و ﻗﱪ
ﻋﻤﻮم ﺑﺸﺮ اﺳﺖ ﻗﱪﺳﺘﺎن داﺋﻤﯽ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ ﺑﺎ وﺟﻮد ا ﻦﻳﻦ ا ﻳ ﻏﺎﻓﻼن و ا ﻦ ﻳ
ﻣﺪﻫﻮﺷﺎن ﲜﻬ ﻳﺖ ا ﻦ ﻗﱪ اﺑﺪی ﺟﻨﮓ ﳕﺎ ﻨﺪﻳ ﻳﮑﺪﻳ ﺧﻮن ﻳ ﮕﺮ ر ﺰﻧﺪ ﺧﺎﳕﺎن
ﻳﮑﺪﻳ ﺐ و ﻏﺎرت ﳕﺎ� ﮕﺮ ﻨﺪﻳ و ﳑﺎﻟﮏ را ﺧﺮابﮐﻨﻨﺪ ﻳﺧﺪا . ﺎ ﺑﺎرﻗﻪ ﻫﺪا ﺖ ﻳ