One Hundred and Sixty Years

28 / 698

٢٧
ﺳﺎﺯ ﺧ ﻮﺩ ﺭﻗﺼﺎﻧﺪﻧﺪ . ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﮐﺎﻣﻴﺎﺑﻰ ﺩﺭ ﺑﺤﺚ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ، ﺑﻪ ﺟﺪﻟﻰ
ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺭﻭﻯ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺩﮐﺘﺮ ﺗﻮﮐﻠﻰ ﻃﺮﻗﻰ :
ﮐﻴﺸﻰ ﺑﺮﺁﻣﺪﻩ ﺍﺯ ﺑﻄﻦ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻞ ﺳﺎﺧﺘﮥ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺗﻠﻘّ ﻰ
... ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﮕﺮﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﮔﺮﺳﺎﺯﻯ ﻭ ﭘﺎﮐﺴﺎﺯﻯ ﺩﮔﺮﺩﻳﻨﺎﻥ ﻭ ﺩﮔﺮ
ﺍﻧ ﺪﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﮔﺴﺘﺮﮤ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ .
) ﺗﻮﮐﻠﻰ ﻃﺮﻗﻰ ۱۳۸۰ : ۸۰ ،۸۱(
ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﻤﻬﻴﺪﺍﺕ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﻧﻴﺮﻧﮓ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ
ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻰ ﺗﺮﺳﻨﺎﮎ ﻭ ﻣﺨﻮﻑ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ، ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﻯ،
ﮔﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺷﺎﻩ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮ ﻭ ﻭﺯﺭﺍﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺘّ ﻬﻢ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ
ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻰ ﻭ ﻫﻢ ﺩﻟﻰ ﺗﻮﺩﮤ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻮﺭﺵ ﺁﺧﺮ ﻭ ﺗﮑﻴﻪ ﺯﺩﻥ ﺑﺮ ﻋﺮﺻﮥ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﻄﻠﻘ ﻪ
ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺩﮐﺘﺮ ﺗﻮﮐﻠﻰ ﻃﺮﻗﻰ ﮐﺎﺭ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺧﺘﻢ ﻧ .ﺪﮕﺮﺩﻳ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺘﻴﺰﻯ
ﺩﺳﺘﺎﻭﻳﺰﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻣﻠﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﻳﮏ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺁﺯﺍﺩ ﻭ ﻣ
ﺪﻧﻰ ﺷﺪ
ﻭ ﺭﺍﻩ
ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺒﻌﻴﺾ ﻭ ﺳﺘﻴﺰ ﺑﺎ ﺍﻗﻠﻴّ
ﺖ
ﻫﺎ، ﺩﻳﮕﺮﺍﻧﺪﻳﺸﺎﻥ، ﺑﺎﻧﻮﺍﻥ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﺑﺎﺯ ﮔﺬﺍﺷﺖ :
ﺑﺎ ﺩﺭ ﻫﻢ ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺎﻯ ﺿﺪ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﺘﻰ، ﺿﺪ
ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﺭﻯ، ﻭ ﺿﺪ ﺍﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﺘﻰ، ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺎﮐﺴﺎﺯﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺮﺍﻯ
ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﻰ ﺳ ﻠﻄﻨﺖ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺩ. ﺭ ﺟﻨﺒﺶ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺧﻮﺍﻫﺎﻧﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ
» ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻣﺪﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ « » ﺍﺳﺎﺭﺕ ﻣﻠﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ « ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ
ﻣﺪﻧﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻧﻴﻤﮥ ﺩﻭﻡ ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺘﻢ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻨﺎﻗﻀﻰ ﺷﺪ ﮐﻪﻫﻢ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ .
) ﺗﻮﮐﻠﻰ ﻃﺮﻗﻰ ۱۳۸۰ : ۱۱۴ (
ﮐﺎﻣﻴﺎﺑﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﻥ ﺑ ﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﻮﺍﻡ ﻭ ﻣﺴﺠﺪ ﺭﻭ، ﺑﻠﮑ ﻪ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﻭ ﻃﺒﻘﮥ
ﺗﺤﺼﻴﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺩﺍﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺘﻴﺰﻯ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ، ﭼﺸﻢ ﻭ ﮔﻮﺷﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺑﺴﺘﻨﺪ
ﻭ ﻣﻐﺰﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﻧﺒﺎﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﮔﻮﺋﻰ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻭ ﺧﺼﻮﻣﺖ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺫﺍﺕ ﻫﺮ
ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﺑﺪﻭ ﺗﻮﻟﺪ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . ﻣﻼّﻳﺎﻥ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮ ﻭ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﮐﺮﺩﮔﺎﻥ ﻣﺎ
ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺘﻴﺰﻯ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ، ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﺍﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻰ.ﺷﻮﺩ