31 / 698
٣٠
ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺗﺎ ﮐﻠﺒﮥ ﺩﻫﻘﺎﻧﺎﻥ ﺑﻴﺮﺟﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺳﻒ ﭘﻴ
ﺮﻭﺍﻥ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻯ ﺑﻴﺎﺑﺪ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﻪ ﺑﻠﺮﺯﺍﻧﺪ
.
ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ
ﻣﻰ
ﺑﺎﻳﺴﺖ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﺩﻫﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﻫﺎﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﻣﻰ
ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﮔﺮﻭﻩ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﻪ ﭘﺎ
ﺧﻴﺰﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺶ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ
.
ﭘﮋﻭﻫﺸﮕﺮ ﻣﻌﺎﺻﺮ
ﻫﻤﺎ ﻧﺎﻃﻖ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ
ﺍﻳﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﺭﻭﺑﺮﻭﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﭘﺪﻳﺪﻩ ﻣﻰ
ﻧﻮﻳﺴﺪ
:
ﺑﻪ ﻋﻘﻞ ﺳﻠﻴﻢ ﻣﻰ
ﺷﻮﺩ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺗﻮﺩﻩ
ﻫﺎﻯ ﺷﻬﺮﻯ ﻭ ﺭﻭﺳﺘﺎﻳﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘّ
ﻰ
ﻣﻼّﻳﺎﻥ
ﻳﮏ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﺯ ﻣﺬﻫﺐ ﺧﻮﺩ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﻧﻤﻰ
ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺑﺴﻴﺞ ﻧﻤﻰ
ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ
ﺁﻳﻴﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻤﻰ
ﭘﻴﻮﻧﺪﻧﺪ
.
)
ﻧﺎﻃﻖ
۱۹۸۸ : ۶(
ﻭ ﻓﺸﺎﻫﻰ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻰ
:ﺳﺪ ﭘﺮ
ﺣﺘﻰ ﺭﻓ
ﺮﻣﺎﺳﻴﻮﻥ ﻟﻮﺗﺮ ﺩﺭ ﺍﺭﻭﭘﺎ
...
ﺟﺮﺋﺖ ﻧﮑﺮﺩ، ﻣﺪّﻋﻰ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﻧﺴﺦ
ﻣﺴﻴﺤﻴّ
ﺖ ﮔﺮﺩﺩ، ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺩﻋﺎ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﺭﻓﻮﺭﻡ ﻳﺎ ﺍﺻﻼﺡ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ
.
ﺍﻣﺎ
ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﺏ ﺑﻪ ﺍﺗﮑﺎﻯ ﮐﺪﺍﻡ ﺳﻮﺩﺍﮔﺮﻯ ﺭﻭ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻭ ﮐﺪﺍﻡ ﺗﻔﮑّ
ﺮ
ﻣﺘﺮﻗّ
ﻰ، ﻣﺪّﻋﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺷﺪ؟
)
ﻓﺸﺎﻫﻰ
۱۹۷۷ : ۱۴۳ (
ﺍﺣﺴﺎﻥ
ﻃﺒﺮﻯ ﻧﻴﺰ
ﺿﻤﻦ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻬﻀﺖ
ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺩﻣﻰ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ
ﺑﻪ ﺍﻳﻦ
ﻧﻬﻀﺖ ﺑﺎ ﺷﮕﺮﻓﻰ ﻣﻰ
ﻧﮕﺮﺩ
:
ﺍﮔﺮ ﺳﺮﺍﭘﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﻭ ﭘﺮﺷﻮﺭ ﻭ ﻫﻴﺎﻫﻮ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ
ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺴﻞ ﺑﺎﻟﻨﺪﻩ ﻋﺮﺿﻪ ﮔﺮﺩﺩ، ﺩﺭ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻰ
ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻏﺮﻭﺭﻯ ﺷﮕﺮﻑ ﺭﺍ
ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺰﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻧﺪﻳﺸﮥ ﺧﻼّﻕ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﺑﺮﮔﺸﻮﺩﻥ ﺩﮊﻫﺎﻯ ﻧﻮﻳﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ،
ﺩﻩ ﭼﻨﺪﺍﻥ
. ﺳﺎﺯﺩ
ﻃﺒﺮﻯ )
۱۳۴۷ : ۳۸۴ (
ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺭﮒ ﺗﺎﮎ، ﻣﺸﻬﻮﺭﻯ،
ﺿﻤﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ
ﻫﺎﻯ ﺑﺎﻻ،
ﺣﻀﻮﺭ ﻋﻨﺎﺻﺮ
ﺗﺮﻗﻰ
ﺧﻮﺍﻫﺎﻧﻪ ﺩﺭ
ﺩﻳﻦ
ﺑﺎﺑﻰ ﻭ ﺗﮑﻴﮥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﻣﺪﻧﻴّ
ﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺁﻥ