281 / 698
٢٨٠
ﺣﮑﻴﻢ ﺣﺘّﻰ
ﺑﺎﺷﻰ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺩﻋﺎ ﻧﻮﻳﺴﺎﻥ ﻭ ﺭﻣﺎﻻﻥ ﻣﻰ
. ﺷﺪﻧﺪ
ﺷﺎﻩ ﻭ ﻭﺯﺭﺍﻳﺶ ﺩﺭ
ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ
ﻫﺎﻯ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﮔﺮﻭﻩ ﮔﺮﻭﻩ
ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺧﺘﺮ ﻭ ﭘﺴﺮ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ
ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻣﻰ
ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺍﻣّﺎ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻰ
ﺳﻮﺍﺩﻯ ﻓﺎﺣﺸﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺣﮑﻤﻔﺮﻣﺎ ﺑﻮﺩ
ﻧﻤﻰ
. ﮔﺸﺘﻨﺪ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺍﺭﺍﻟﻔﻨﻮﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﺎ
ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺸﻴﺮﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻣﺪﺭﺳﮥ ﺳﭙﻬﺴﺎﻻﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭﻟﻰ ﻫﺪﻑ
ﻫﺎﻯ
ﺁﻥ ﺩﻭ ﻣﺆﺳّﺴﻪ ﻓﺮﺳﻨﮓ
ﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﺍﺷﺖ
.
ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺗﺎﺭﻳﮏ
ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﮒ ﻭ ﻣﻴﺮ ﻏﻴﺮﻋﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺎﻧﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺯﺍﻳﻤﺎﻥ، ﺑﺎﺯ ﺑ
ﻪ ﺧﺎﻃﺮ
ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ، ﻳﮑﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻓﺼﻮﻝ ﺩﺭﺩﻧﺎﮎ ﻋﻘﺐ
ﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺩﻭﺭﮤ ﻗﺎﺟﺎﺭ
ﺍﺳﺖ
.
ﺍﺯ ﻗﺤﻄﻰ
ﻫﺎﻯ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﮐﻪ ﻧﻴﻤﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﻡ ﻣﺮﮒ ﻣﻰ
ﮐﺸﻴ
ﺪ ﭼﻴﺰﻯ
ﻧﻤﻰ
ﮔﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﮔﺎﻥ ﻭ ﻣﻼّﻫﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺎ ﺗﺒﺎﻧﻰ ﻗﺒﻠﻰ
ﺍﻧﺒﺎﺭﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻏﻠّ
ﻪ ﻣﻰ
ﮐﺮﺩﻧﺪ
ﻭ ﺑﺎ ﻓﺮﻭﺵ ﺁﻥ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ
ﻫﺎﻯ ﮐﻼﻥ ﻣﻰ
ﺍﻧﺪﻭﺧﺘﻨﺪ
.
ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻭﺯﺭﺍﻳﺶ ﺑﻪ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻰ
ﺍﻋﺘﻨﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ
ﻓﻬﻤﺸﺎﻥ
ﺍﺟﺎﺯﮤ ﺩﺭﮎ
ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ
ﻫﺎﻯ ﻓﺮﻧﮓ ﺭﺍ ﻣﻰ
ﺍﺩﺩ
ﻻﺑﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻻﻳﻖ ﺁﻥ ﻧﻤﻰ
ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ
.
ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻮﻏﺎﺕ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﻓﺮﻧﮓ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻟﺒﺎﺱ ﺑﺎﻟﺮﻳﻦ
ﻫﺎ ﻭ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻥ
ﺁﻥ ﺑﺮ ﺗﻦ ﺯﻧﺎﻥ
ﺣﺮﻡ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﻢ
ﮐﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻟﺒﺎﺱ ﺩﻭﺭﮤ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﻧﻮﺍﻥ ﻣﺪ ﺷﺪ
.
ﺑﻪ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻫﻤﮥ ﻣﻮﺭّ
،ﺧﻴﻦ
ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻣﺎﻳﮥ ﺧﻮﺩ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻰ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ
ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ
ﻫﺎﻯ ﻋﻤﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ
.
ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺍﻣﻨﻴّ
ﺖ ﻣﺎﻟﻰ ﻭ ﺟﺎﻧﻰ ﺟﺮﺃﺕ
ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﻤﻰ
ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ
ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻴﻞ ﺷﺎﻩ ﻳﺎ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﮔﺎﻥ ﻳﺎ ﻣﻼّﻫﺎﻯ ﻣﺘﻨﻔﺬ
ﻣﻰ
ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻴﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺑﺎﺩ ﺩﻫﺪ
.
ﺳﺒﺐ ﺁﻧﮑﻪ ﺧﺎﺭﺟﻴﺎﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ
ﮔﺬﺍﺭﻯ ﺩﺭ
ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻰ
ﺷﺪﻧﺪ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﮐﺎﭘﻴﺘﻮﻻﺳﻴﻮﻥ ﺣﻘﻮﻕ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﻮﺳﻂ
ﺳﻔﺎﺭﺗﺨﺎﻧﻪ
ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ
ﻣﻰ
ﺷﺪ ﻭ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻭﺯﺭﺍﻳﺶ
ﺟﺮﺃﺕ ﺩﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﺑﺎ ﻗﺪﺭﺕ
ﻫﺎﻯ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ
.
ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﻰ
ﭼﻮﻥ ﭼﺮﺍﻯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﻧﻴﺮﻭﻳﻰ ﻳﺎﺭﺍﻯ
ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﻣﻰ
ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻣﺤﮑﻢ
ﺗﺮﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻠﺮﺯﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻠﻐﻰ ﺳﺎﺯﺩ
.
ﮐﻤﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﺭﻭﺱ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻟﻐﺎء ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩ ﺭﻭﻳﺘﺮ
ﺑﺎ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻳﻌﻨﻰ
ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﮔﺎﻥ،
ﻣﻼّﻳﺎﻥ
ﻭ ﺍﻧﻴﺲ
ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺯﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺷﺎﻩ
)
ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺍﺯ ﻣﺸﻴﺮﺍﻟﺪﻭﻟﻪ
(
١٣٤
ﻔﻖ ﻣﺘّ
134
ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺍﻧﻴﺲ
ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺯﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻌﺪﺍﺩﻯ