290 / 698
٢٨٩
ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﺍﺯﮤ ﺷﺮﻗﻰ ﺑﺮ ﺩﺳﺖ ﭼﭗ ﭼﺸﻤﻪ
ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺷﺶ ﭘﺎﻳﻪ ﻓﺮﻭ ﺑﺎﻳﺪ
ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﺏ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻋَﻴﻦُ
ﺍﻟﺒَﻘَﺮ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﻰ
ﮔﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﭼﺸﻤﻪ ﺭﺍ ﺁﺩﻡ
ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﭘ
ﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﺎﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺁﺏ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﺒﺐ ﺁﻥ
ﭼﺸﻤﻪ ﺭﺍ ﻋَﻴﻦُ
ﺍﻟﺒَﻘَﺮ ﻣﻰ
. ﮔﻮﻳﻨﺪ
ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ ﻋﮑّﻪ ﺳﻮﻯ ﻣﺸﺮﻕ ﺭﻭﻧﺪ
ﮐﻮﻫﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﺭ ﻣﺸﺎﻫﺪ ﺍﻧﺒﻴﺎﺳﺖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻊ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭ
ﺍﺳﺖ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺭَﻣﻠَﻪ ﺭﻭﺩ
.
ﻣﺮﺍ ﻗﺼﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻣﺰﺍﺭﻫﺎﻯ ﻣ
ﺘﺒﺮّﮎ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻭ
ﺑﺮﮐﺎﺕ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻳﺰﺩ ﺗﺒﺎﺭﮎ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺑﺠﻮﻳﻢ
...
)
ﺩﺑﻴﺮ ﺳﻴﺎﻗﻰ
۱۳۷۵ :۶-۲۵(
ﺳﻮﺍﻯ ﺷﺮﺡ ﺑﺎﻻ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻧﻮﺑﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﻧﺎﺻﺮ ﺧﺴﺮﻭ ﺭﺍﻫﺶ ﺍﺯ ﻋﮑﺎ ﻣﻰ
ﮔﺬﺭﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ
ﺷﻬﺮ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺑﺮﺩﻥ ﻧﺎﻡ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﻣﻰ
ﻧﻤﺎﻳﺪ
.
ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪ
ﺁﻳﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻮﺷﺶ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ
ﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻌﻞ ﮐﺘﺎﺑﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻋﻈﻤﺖ
ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ
ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻫﻤﻴﻦ ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺳﺖ
.
ﺁﻳﺎ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ
ﻫﺎ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺷﻬﺮﻫﺎﻯ ﭘﺮ ﺭﻭﻧﻖ
ﻭ ﺯﻳﺒﺎﻯ ﻓﺎﻃﻤﻴﺎﻥ ﻣﺜﻞ ﻗﺎﻫﺮﻩ ﻭ ﺩﻣﺸﻖ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ
ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﻓﻘﻂ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻣﺪﻥ
ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺑﻬﺎءﺍﻟﻠﻪ ﺩﺭ ﻋﮑﺎ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺳﺎﺯﻧﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﺩﺭ ﺳﻔﺮﻧﺎﻣﻪ ﻧﺒﻮﺩ
ﺁﻗﺎﻯ ﻓﻴﺮﻭﺯ ﻣ
ﻨﺼﻮﺭﻯ ﺯﺣﻤﺖ ﻧﮕﺎﺷﺘﻦ ﺁﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻔﺼّﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ
ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻴﺎﻝ
ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺟﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﻧﺜﺮ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺑﺮ ﻧﻤﻰ
ﺩﺍﺷﺖ؟
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺴّﺎﺳﻴّﺖ ﺁﻗﺎﻯ ﻣﻨﺼﻮﺭﻯ ﺑﻪ ﮐﻠﻤﮥ ﻋﮑﺎﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻪ
ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻣﺪﻥ ﺁﻥ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻧﺎﺻﺮﺧﺴﺮﻭ
ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﮐ
ﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ
ﺷﻬﺮ ﻫﺴﺖ
.
ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺁﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺼﺤّﺢ ﮐﺘﺎﺏ
ﺳﻔﺮﻧﺎﻣﮥ ﻧﺎﺻﺮﺧﺴﺮﻭ
ﻗﺒﺎﺩﻳﺎﻧﻰ
، ﺁﻗﺎﻯ ﺩﮐﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺑﻴﺮ ﺳﻴﺎﻗﻰ، ﺩﺭ ﺷﺮﺡ ﻣﻔﺼّﻞ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻔﻴﺪﻯ ﮐﻪ ﺑﻪ
ﻧﺎﻡ
ﻫﺎﻯ ﮐﺴﺎﻥ ﻭ ﺟﺎﻳﻬﺎ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ
ﻫﺎ ﻭ ﻗﺒﻴﻠﻪ
ﻫﺎ ﻭ ﮐﺘﺎﺏ
ﻫﺎ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺯﻳﺮ ﮐﻠﻤﻪ ﻋﮑّ
ﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ
ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺨﺘﺼﺮﻯ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ
ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﻣﻰ
ﻧﻮﻳﺴﺪ
:
ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻤﻦ ﻳﺮﻯ ﻋﮑّ
]ﻪ
ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺮ ﺣﺎﻝ ﮐﺴﻰ
ﮐﻪ ﻋﮑﺎ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﮐﻨﺪ
[
ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻨﻮﭼﻬﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﺪﺍﻥ ﺣﺪﻳﺚ ﮔﻮﻳﺪ
:
ﻧﺒﻴﺪ ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺷﺎﻃﻰ ﺑَﺮﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﮔﻔﺘﻢ
»
ﻃﻮﺑﻰ ﻟﻤﻦ ﻳﺮﻯ
.«ﻪ ﻋﮑّ
١٣٥
135
ﻳﻌﻨﻰ
:
ﺑﻪ ﺧﺠﺴﺘﮕﻰ ﻭ ﻧﻴﮏ
ﺑﺨﺘﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﻞ ﺭﻭﺩ ﺷﺮﺍﺏ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺳﻴﺪ، ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﮔﻔﺘﻢ
ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺮ ﺁﻥ ﮐﺲ ﮐﻪ ﻋﮑّﺎ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﮐﻨﺪ
.