322 / 698
٣٢١
۱۱ -
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ
:
ﺑﻰ
ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻦ ﻳﺎ ﭘﻴﺸﮕﺎﻣﺎﻥ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ
ﺍﺯ ﻗﺪﻳﻤﻰ
ﺗﺮﻳﻦ ﺗﻬﻤﺖ
ﻫﺎ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﻴﺰ ﺭﻭﺍﺝ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﺘّﻬﻢ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﺪ
ﻡ ﻋﻼﻗﻪ
ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﻰ
ﻭﻃﻨﻰ ﺍﺳﺖ
.
ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﺑﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻰ
ﮐﻨﻨﺪ ﺟﻬﺎﻧﮕﺮﺍﻳﻰ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ
ﺩﻭﺳﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺳﺨﻨﮕﻮﻯ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﻴﻬﻦ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺩﺭ ﺗﻀﺎﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ
ﺩﻫﻨﺪ ﻭ
ﻋﺸﻖ
ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍ
ﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﺱ ﺩﻳﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﻣﻰ
ﻧﮕﺎﺭﻧﺪ
.
ﺗﻬﻤﺖ
ﻋﺪﻡ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ
ﻭﻃﻦ ﻫﻢ
ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻭﺝ ﻣﻠﻴّﺖ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ
.
ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ
ﺟﻬﺖ ﺑﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﻬﻀﺖ ﺑﻴﺎﻧﺪﺍﺯﻳﻢ
.
ﺁﻏﺎﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻠﻴّﺖ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﻗﺮﻥ ﻧﻮﺯﺩﻫﻢ ﻭ ﺩﺭ
ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺯﻳﺮ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮﺩ
:
ﺷﮑﺴﺖ
ﻫﺎﻯ ﺗﺤﻘﻴﺮﺁﻣﻴﺰﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﻨﮓ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺭﻭﺱ
)
۱۸۰۵ -
۱۸۱۳
ﻭ
۱۸۲۶ -
۱۸۲۸ (
ﻧﺼﻴﺐ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ؛ ﻣﺪﺍﺧﻼﺕ ﺳﻴﺮﻯ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺩﻭ
ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺰﺭﮒ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻳﻌﻨﻰ ﺭﻭﺱ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺩﻭﺭﮤ ﻗﺎﺟﺎﺭ
)
۱۷۸۵ -
۱۹۲۵ (
ﺑﻪ ﺍﻭﺝ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪ؛ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺑﻴﻦ
ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ، ﻣﺼﺮ ﻭ ﻫﻨﺪ ﻭ ﻧﻔﻮﺫ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻏﺮﺑﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺳﻔ
ﺮﻫﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺑﻪ
ﺧﺎﺭﺝ ﻭ ﻳﺎ ﺳﻔﺮﻫﺎﻯ ﺧﺎﺭﺟﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ
.
ﺍﻳﻦ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻻﺕ، ﺭﺳﺎﻻﺕ ﻭ ﺍﺷﻌﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ
ﺯﻧﺪﻩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻣﻠﻴّﺖ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻣﻰ
ﻧﮕﺎﺷﺘﻨﺪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺳﻨّﺘﻰ ﻭ ﺧﻮﺍﺏ ﺯﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ
ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺤﻮّﻟﻰ ﺩﺭ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﺍﻧﺪ
ﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺫﻟّﺖ ﻭ