318 / 698
٣١٧
ﭼﻨﺪ ﻋﺎﻣﻞ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﻢ
ﺩﺍﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺧﻮﺑﻰ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺭﻫﺒﺮ
ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺁﻗﺎﻯ ﺧﻤﻴﻨﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ
ﺣﺮﺑﻪ
ﺍﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺷﺎﻩ ﺑﮑﺎﺭ ﺑﺮﺩ
.
ﺍﻭﻝ ﺁﻧﮑﻪ
:
ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ
ﺳﺎﻝ
۱۹۴۸
ﺑﻪ ﺭﺳﻤﻴﺖ ﺷﻨﺎﺧﺖ
١٥٦
ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ
ﻫﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﺎ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﺍﺭﺍﻯ
ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻪ ﻭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺳﺘﺪ ﺗﺠﺎﺭﻯ ﺷﺪ
.
ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺳﺘﺎﻭﻳﺰﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺸﻢ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺷﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ
ﻫﺎﻯ ﺍﻭﻝ ﻫﺮﮔﺰ ﭘﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋ
ﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﻴﺎﻣﺪ
.
: ﺩﻭﻡ
ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﻋﺮﻓﻰ
)
( ﺳﮑﻮﻻﺭ
ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ
ﺗﻈﺎﻫﺮ ﻣﻰ
ﮐﺮﺩ، ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﺶ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﻣﻼّﻳﺎﻥ ﺑﺮ
ﭼﺴﺐ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﭼﺴﺐ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎء ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻭ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺸﺎﻥ
ﺷﺒﺎﻫﺘﻰ ﺑﺎ ﻧﺎﻡ
ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋ
ﻴﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻳﺎ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ﺩﻭﺭﺷﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩ ﺯﺩﻩ ﺷﺪ
ﺩﺭ .
ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ
.
ﺧﻮﺩ ﻣﻼّﻫﺎ
ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻭﻗﻮﻑ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﭘﺎﻯ
ﻣﻨﺎﻓﻊ
ﺳﻴﺎﺳ
ﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ
ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻤﻰ
ﺷﺪ
ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﮔﺬﺷﺖ
.
١٥٧
ﺑﺎ ﻧﻔﺮﺗﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﻳﮏ
ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﻣﻼّﻳﺎﻥ ﺍﺯ ﮐﻠﻤﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ
ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺷﺎﻩ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ، ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺮﺍﮐﺰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﺣﻴﻔﺎ ﻭ ﻋﮑﺎ، ﻭ ﺷﺎﻳﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻢ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﻳﺎﺭﻭﺋﻰ
ﺑﺎ ﺷﺎﻩ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﮐﺮﺩ
ﻩ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﻠﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ
.
ﻣﻌﻠﻮﻡ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ
ﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺴﻰ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻨﻄﻖ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﻧﻤﻰ
ﮔﺮﺩﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﮐﻪ
ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻭ ﺷﻮﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺰﺩ ﺁﻥ ﻣﺒﺎﺡ
ﺗﺮ ﺍﺳﺖ
.
ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﻌﺎﺭﻫﺎﻯ ﺁﻗﺎﻯ ﺧﻤﻴﻨﻰ
ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﻨﺴﺖ
:
ﻭﺍﻯ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﻣﻤﻠﮑﺖ
؛ ﻭﺍﻯ ﺑﺮ
ﺍﻳﻦ ﻫﻴﺎ
! ﺕ ﺣﺎﮐﻤﻪ
ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ
!
ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﻣﺎ
!
ﻭﺍﻯ ﺑﺮ
ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺳﺎﮐﺖ
!
ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻧﺠﻒ ﺳﺎﮐﺖ
!
ﺍﻳﻦ ﻗﻢ ﺳﺎﮐﺖ
ﺟﻤﻠﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ
ﺯﻳﺮ ﮐﻠﻤﮥ
Zionism
ﺩﺭ ﺍﻧﺴﻴﮑﻠﻮﭘﺪﻯ ﻭﻳﮑﻴﭙﺪﻳﺎ
Wikipedia
ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ
.
156
ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﻭﻓﺎﮐﺘﻮ
.
de Facto
157
ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺷﺎﻳﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﻭ ﻭﺯﺍﺭﻳﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻭﻝ، ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ
)۱۲ .(