327 / 698
٣٢۶
ﻗﻮﻡ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺷﻮﮐﺖ ﻭ ﺳﻴﺎﺩﺕ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺍﻣﻨﻴﺖ
ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻭ ﺭﻓﺎﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﺮﺩﻩ، ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺯﻳﺮ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻼﻃﻔﺖ ﻭ
ﺭﺃﻓﺖ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﺮﺩﻩ، ﻣﺰﺍﺣﻢ
ﺁﺩﺍﺏ ﻭ ﺭﺳﻮﻡ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﺧﺼﻮﺻﻴّﺎﺕ ﻗﻮﻣﻴﺖ ﺁﻥ
ﻫﺎ
ﻧﺸﺪﻩ
.
ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﻫﺪﻡ ﻭ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺁﺑﺎﺩﻯ
ﻫﺎ ﻭ ﻗﺘﻞ ﻋﺎﻡ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ
ﻃﺮﻑ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﮑﺮّﺭ ﺑﻪ ﺑﻠﻴّﺎﺕ ﻧﻬﺐ ﻭ ﺣﺮﻕ ﻭ ﻗﺘﻞ ﻭ ﭼﭙﺎﻭﻝ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ
ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻗﺪﺭﺕ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺗﻼﻓﻰ ﺑﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ
.
ﮐﻴﺶ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﻰ ﻣﺎ ﻭﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﺩﺭﻧﺪﮔﻰ ﺭﺍ ﻣﺎ
ﻧﻨﺪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻭ
ﺍﻫﺮﻳﻤﻦ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﺎﻳﻰ ﻭ ﺗﻨﺪﺭﺳﺘﻰ ﺭﺍ ﻣﺎﻳﮥ ﺗﻘﺮّﺏ
ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ
.
ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻭﺭﮤ ﺳﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻟﮥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺷﻮﮐﺖ، ﺁﻥ
ﻫﺎ ﮐﻪ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ
ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺑﻮﺩﻩ
ﺍﻧﺪ ﻧﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺠﺎﻳﻊ ﺁﺷﻮﺭﻳﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﺑﻠﻴ
ﺎﻥ
ﭼﻨﮕﻴﺰﻳﺎﻥ ﻭ ﺗﻴﻤﻮﺭﻳﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ
ﻫﺎ ﻧﻨﮕﻴﻦ ﻭ ﻣﻠﻮّﺙ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ
. ﺍﻧﺪ
ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ
ﻗﺘﻞ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﻭ ﻭﻳﺮﺍﻧﻰ ﻭ ﺗﻌﺼّ
ﺐ ﺟﺎﻫﻼﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮐﻤﺘﺮ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ
ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﻧﺎﺷﻰ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻏﺎﻟﺒﺎ ﻋﻤﻞ ﺧﺎﺭﺟﻴﺎﻥ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻧﻔﻮﺫ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
...
ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﺷﻮﮐﺖ ﻭ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺭﺍ
ﮐﻪ ﺑﻨﮕﺮﻳﻢ ﻣﻰ
ﺑﻴﻨﻴﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻭﺭﻩ
ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺧﺼﺎﻳﺺ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴّﺖ ﺍﺯ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﺷﻌﺮ ﻭ ﺍﺩﺏ ﻭ ﺯﺭﺍﻋﺖ ﻭ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﻭ
ﺻﻨﺎﻋﺖ ﻭ ﮐﻠﻴﮥ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﻣﺪﻧﻴّﺖ ﺭﻭﻧﻖ ﻭ ﺭﻭﺍﺝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ
.
ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ
ﻫﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺃﺳﴼ ﺑﻪ
ﺁﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﻣﻰ
ﻭﺭﺯﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭ ﺗﺮﻏﻴﺐ ﻭ
ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻰ
ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ
.
ﺩﺍﺭﺍﻫﺎ ﻭ ﺍﺭﺩﺷﻴﺮﻫﺎﻯ ﻣﺎ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﺣﮑﻤﺎﻯ
ﻳﻮﻧﺎﻥ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻰ
ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﻼﺳﻔﻪ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻳﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻭﻃﻦ
ﺧﻮﺩ ﻃﺮﺩ ﻭ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﻣﻰ
ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺍﺭﺍﻟﻌﻠﻢ
ﻫﺎﻯ ﻣﺎ ﺑﻪ
ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻭ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﻋﻠﻤﻰ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﻣﻰ
ﻭﺭﺯﻳﺪﻧﺪ
...
ﺑﺰﺭﮒ
ﻣﻨﺸﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ
ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﻯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻫﻤﮥ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻭ ﻣﻠﻠﻰ
ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ
ﻫﺎ ﺳﺮﻭﮐﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ
ﺍﻧﺪ ﺣﺘّﻰ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ
ﺁﻥ
ﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﻳﺎﺩ
ﺍﻧﺪ ﮐﺮﺩﻩ ﻣﻰ
ﻭ ﻫﻤﻪ ﻭﻗﺖ ﻧﺎﻡ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﻭ ﺧﻮﺍﻃﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﻭ
ﻣﻼﻃﻔﺖ ﻭ ﺫﻭﻕ ﻭ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻇﺮﺍﻓﺖ ﻭ ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻣﻰ
ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﻫﺮ .