One Hundred and Sixty Years

42 / 698

۴١
ﻭ ﻳﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺍﺻﻼﺣﻰ ﻭﺯﺭﺍﻳﻰ ﻣﺜﻞ ﺍﻣﻴﺮ ﮐﺒﻴﺮ ﻭ ﺳﭙﻬﺴﺎﻻﺭ ﻭ ﺍﻏﻠﺐ
ﺑﺎ
ﺗﻮﻃﺌﻪﭼﻴﻨﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺿﺮﺏ ﺷﺴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ . ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻋﺒﺎﺱ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻣﻮﺭﺥ
ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ :
ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﻣﺎﻣﻴّ ﻪ ﺩﻭﺭﮤ ﻗﺎﺟﺎﺭ ... ﭼﻨﺎﻥ ﻧﻔﻮﺫ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﺎﻳﮥ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻳﺎ
ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺪﺭﺕ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺩﻳﻦ ﻭ
ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﻧﻴﺎﺑﺖ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﻏﺎﻳﺐ ﺩﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻯ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻭ ﺣﮑّﺎﻡ ﺭﺍ
ﻣﻄﻴﻊ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ .
) ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺁﺷﺘﻴﺎﻧﻰ ۱۳۲۸ : ۲۰(
ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﻓﺘﺤﻌﻠﻰ ﺷﺎﻩ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﻣﻼّ ﺍﺣﻤﺪ ﻧﺮﺍﻗﻰ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻭﻻﻳﺖ ﻓﻘﻴﻪ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﮐﺮﺩ ﻭ
ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﻧﻮﺯﺩﻩ ﺣﺪﻳﺚ ﻭ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺩﺭ ﻏﻴﺒﺖ ﺍﻣﺎﻡ، ﺣﻖ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻭ
ﮐﺸﻮﺭﺩﺍﺭﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻓ ﻘﻴﻪ ﻋﺎﺩﻝ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻳﻌﻨﻰ . :
ﻋﻠﻤﺎ ﻣﺪﻋﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻏﻴﺒﺖ ﺍﻣﺎﻡ، ﻣﺠﺘﻬﺪ ﻋﺎﺩﻝ ﻭ ﻭﻟﻰ ﻓﻘﻴﻪ ﻫﻢ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺎ
ﺩﺍﻳﺮﮤ ﻧﺒﻮّﺕ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻣﻴﻦ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻭ ﻭﺍﺭﺙ ﻋﻠﻢ ﺍﻭ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ
ﺟﻬﺖ ﺑﻪ ﻧﻴﺎﺑﺖ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ، ﻫﻢ ﻣﺴﻨﺪ
ﺷﺮﻋﻰ
ﻭ ﻫﻢ
ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻭ ﮐﺸﻮﺭﺩﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ
ﺍﻭﺳﺖ .
) ﺁﺟﻮﺩﺍﻧﻰ ۱۹۷۷ : ۴۷ ،۵۰(
ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻓﺘﺢ ﻋﻠﻴﺸﺎﻩ ﻣﺠﺘﻬﺪﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﮐﺎﺷﻒ ﺍﻟﻐﻄﺎء :
ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺩﻭﻟﺖ ﺭﻭﺱ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺑﻪ ﻓﺘﺢ ﻋﻠﻴﺸﺎﻩ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ
ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺟﻬﺎﺩ ﺑﺎ ﺭﻭﺱ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ . ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﺯ ﻓﺘﺢ ﻋﻠﻴﺸﺎﻩ
»ﺑﻪ ﺑﻨﺪﮤ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺩﺍﺭﺩ « ﻳﺎﺩ ﮐﺮﺩ .
) ﺁﺟﻮﺩﺍﻧﻰ ۱۹۷۷ : ۵۸(
ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻗﺪﺭﺕ ﺣﺠﺖ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺷﻔﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﺋﻰ
ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ :
ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻋﻤﻼً ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ، ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺑﺎ