One Hundred and Sixty Years

43 / 698

۴٢
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎﻯ ﺧﺎﺭﺟﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺯﺩ ﻭ ﺑﻨﺪ ﻫﻢ ﻣﻰ. ﮐﺮﺩ
ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﺎﺟﺮﺍﻯ ﻫﺮﺍﺕ ﺑﺎ ﺳﻔﻴﺮ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﻋﻠﻴﻪ ﺣ ﮑﻮﻣﺖ ﻣﺘّ ﺤﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ
ﺑﺎ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻓﺘﻮﺍ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻟﺸﮑﺮ ﮐﺸﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺑﺮ ﻫﺮﺍﺕ ﺧﻄﺎﺳﺖ ﺑﻪ .
ﻭﺳﻮﺳﮥ ﺩﮐﺘﺮ ﻣﮑﻨﻴﻞ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﮤ ﺍﻧﮕﻠﻴﺲ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺧﻮﺩﻣﺨﺘﺎﺭﻯ ﻫﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ .
) ﺁﺟﻮﺩﺍﻧﻰ ۱۹۷۷ : ۵۸(
ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺗّﺤﺎﺩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﮑﺎﺗﺒﺎﺕ ﻣﮑﻨﻴﻞ ﺑﺎ ﺷﻔﺘﻰ ﺩﻳﺪ ) ﺍﻣﺎﻧﺖ ۱۹۹۰ : ۴۱ -
۱۱ .( ﺩﺭ ﻭﺍﻗ ﻊ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺮﮐﺰﻯ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ،
ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻰ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﺪﺭﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻭﺭﺍﻯ ﻗﺪﺭﺕ
ﺷﺎﻩ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺩﺭ ﺣﺪّ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻼﻡ ﻗﺎﺋﻞ
ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﻟﺸﮑﺮﻯ ﺍﺯ ﻣﻼّ، ﺁﺧﻮﻧﺪ، ﻣﻮﻋﻈﻪ ﮔ ﺮ، ﺭﻭﺿﻪ ﺧﻮﺍﻥ، ﺣﺪﻳﺚ ﭘﺮﺩﺍﺯ، ﺣﺘّﻰ
ﻓﺎﻝ
ﺑﻴﻦ ﻭ ﺭﻣّﺎﻝ ﺑﺮ ﺗﻔﮑﺮﺍﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻔﻮﺫ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ . ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺷﺮﻋﻰ
ﻣﺮﺩﻡ، ﺍﺯ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻭ ﻃﻼﻕ ﻭ ﺍﺭﺙ ﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩ .
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺎﻫﺎﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺣﺮﻣﺴﺮﺍ ﺑﺎ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﺻﻴﻐﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﺣﮑﻤﺸﺎﻥ ﻣﻮﺛّﺮﺗ ﺮ
ﻭ ﻧﺎﻓﺬﺗﺮ ﺍﺯ ﺣﮑﻢ ﺷﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﻣﺎﻟﮏ ﻣﻄﻠﻖ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺁﻧﺎﻥ
ﻣﻰ
ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ . ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻫﺎﻯ ﺭﺷﻮﻩ ﮐﻼﻥ، ﺑﺎ ﻓﺘﻮﺍﻫﺎ ﻭ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺷﺎﻫﺎﻥ
ﻗﺎﺟﺎﺭ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻰ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﻳﻨﺘﺮﺗﻴﺐ ﺩﺳﺖ ﺧﻴﻞ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺭﺑﺎﺭﻳﺎﻥ، ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻥ، ﻭ
ﺣﺎﮐﻤﺎﻥ ﻓﺎﺳﺪ ﺍﻳﺎﻻﺕ
ﺭﺍ
ﺩﺭ ﭼﭙﺎﻭﻝ ﻭ ﺳﺮ ﮐﻮﺏ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﺯﺍﺩ ﻣﻰ ﮔﺬﺍﺭﺩﻧﺪ . ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺑﺮﺍﻯ
ﺣﻔﻆ ﺍﻳﻦ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺑﻪ ﺷﺎﻩ، ﻫﺮ ﺍﺯ ﮔﺎﻫﻰ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻏﻴﺎﺏ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ
ﭼﺎﻟﺶ ﻣﻰ
ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﺍﻣﻮﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﺫﻯ ﺣﻖ ﻣﻰ . ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ
ﺍﻏﻠﺐ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻤﺎء ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺧﻮﺩ ﺣﮑﻮﻣﺘﻰ ﺑﺎ ﻟﺸﮑﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻭﺑﺎﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﭼﺎﭘﻴﺪﻥ ﻣﺮﺩﻡ
ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﺪ ﻭ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ، ﺣﺘّﻰ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺮﻭّﺝ ﺁﻥ
ﻣﻰ
ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻧﻤﻰ . ﺳﭙﺎﺭﺩﻧﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﺩﺭ ﺳﺨﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻗﺤﻄﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺩﺭ
ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺭﺥ ﺩﺍﺩ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻣﺤﺘﮑﺮ ﺍﻧﺒﺎﺭﻫﺎﻯ ﮔﻨﺪﻡ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﺮﺣّ ﻤﻰ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﻣﺮﺩﻡ
ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ . ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺷﻔﺘﻰ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۲۱۷ . ﻕ. ﮪ ﺩﺭ ﺳﻰ ﻭ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻟﮕﻰ
ﺍﺯ ﻋﺘﺒﺎﺕ ﺑﻪ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺁﻣﺪ ﻃﻠﺒﮥ ﻓﻘﻴﺮﻯ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﺋﻰ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﺋﻰ
ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﺩﺭ ﻧﻤﻰ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻋﺪﺩ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﻫﺎ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﭘﻮﻝ ﻧﻘﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ