47 / 698
۴۶
ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﺁﺷﻮﺏ ﻭ ﺗﺠﺰﻳﻪ
ﺧﻮﺍﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻩ
. ﺍﻳﻢ
ﺑﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻦ ﺑﻬﺎءﺍﻟﻠﻪ، ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻔﺎ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﻰ
ﺯﻳﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ
ﺁﺋﻴﻦ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺭﻭ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﮏ ﻫﺪﻑ ﻋﻤﺪﻩ
ﺍﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺁﺷﺘﻰ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻧﻴﺮﻭﺋﻰ
ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﺎﻟﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﮕﺮﺍﺋﻰ ﻓﮑﺮﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ
.
ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ
ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﮐﻢ
ﮐﻢ ﺟﺎﻣﻌﻪ
ﺍﻯ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﺏ ﺯﺩﮤ ﺩﻭﺭﮤ
ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺳﺮ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻓﻖ
ﻫ
ﺎﻯ ﺭﻭﺷﻦ ﺗﺎﺯﻩ
ﺍﻯ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﻮﺩ
.
ﺑﻪ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﺩﻳﻨﻰ ﺟﺪﻳﺪﻯ
ﺩﺳﺖ
ﻣﻰ
ﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ
ﻫﺎﻯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ
ﺍﺯ ﺩﻳﻦ
ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺑﻮﺩ
.
ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﮑﺎﺭ
ﺩﻳﻨﻰ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺗﺴﺎﻭﻯ ﺣﻘﻮﻕ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺑﻮﺩ، ﺑﺮ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻭ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﭘﺎﻯ
ﻣﻰ
ﻓﺸﺎﺭﺩ، ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺩﺯﺩﻯ ﻭ ﺗﺒﺎﻫﻰ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺭﺍ ﻣﺮﺩﻭﺩ ﻣﻰ
ﺷﻤﺎﺭ
ﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ
ﻋﺪﻡ ﺩﺧﺎﻟﺖ
ﻣﻼّﻳﺎﻥ
ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ ﺑﻮﺩ
.
ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﻰ
ﺑﻮﺩ
ﮐﻪ
ﺁﺧﻮﻧﺪﻫﺎ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﻄﻠﻘﻪ
ﺍﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻻ ﺩﻳﺪﻳﻢ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﺩﺧﺘﺮﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﺁﺗﺶ ﻣﻰ
ﺯﺩﻧﺪ، ﺑﺎ
ﻋﻠﻢ ﻭ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻰ
ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ، ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻥ ﺣﻘﻰ ﻗﺎﻳﻞ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﻮﺍﻧﺪﻳﺸﻰ
ﺭ
ﺍ، ﭼﻪ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﭼﻪ ﻏﻴﺮ ﺁﻥ، ﮐﻔﺮ ﻣﺤﺾ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﻰ
. ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ
ﻣﻼّﻳﺎﻥ
ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ، ﺭﺍﻩ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﮑﻔﻴﺮ ﻭ ﮐﺸﺘﻦ ﻭ
ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﻭ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺍﻩ ﺑﮑﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ
.
ﻳﮑﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻧﻔﻮﺫ ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﻥ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻮﺩﮤ ﻣﺮ
ﺩﻡ
ﻧﺎﺁﮔﺎﻩ
ﻭ ﻓﺮﺻﺖ ﺟﻮﻳﺎﻥ
.
ﺩﻭﻟﺘﻴﺎﻥ ﺑﺎ
ﭼﺸﻢ ﺑﺴﺘﻦ ﺑﺮ ﺁﺷﻮﺏ
ﻫﺎﻯ ﺑﺎﺑﻰ
ﮐُ
ﺸﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺤﺮﻳﮏ
ﻣﻼّﻳﺎﻥ
ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ
ﻳﺎﻓﺖ
،
ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻰ ﺩﺳﺘﺎﺭ ﺑﺴﺮ
ﻫﺎ
ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ
ﺧﺮﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻴﺮ ﺗﮑﻔﻴﺮ ﻣﻰ
ﺭﻫﻴﺪﻧﺪ
.
ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ
ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﻯ ﺍﺯ
ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﮐﺎﻓﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻣُ
ﻬﺮ ﺁﻥ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﺰﻧﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﻥ
ﻭ
ﻣﺎﻟﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺒﺎﺡ ﺍﻋﻼﻡ ﺩﺍﺭﻧﺪ
.
ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺎﺁﮔﺎﻩ ﺁﺯﺍﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺛﻮﺍﺏ
ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻰ ﻋﻈﻴﻤ
ﺑﻪ ﺿﻤﺎﻧﺖ ﺁﺧﻮﻧﺪ
ﻏﺮﻓﻪ
ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺸﺖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ
. ﺳﺎﺧﺖ
ﺁﻧﭽﻪ
ﺍﺯ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ
ﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻰ
ﺁﻭﺭﺩ
ﻧﺪ ﻣﺰﺩ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎﺋﻰ ﺯﺣﻤﺎﺗﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩ
.
ﻓﺸﺎﻫﻰ
ﮐﺸﺘﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ
ﻫﺎﻯ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻇﻬﻮ
ﺭ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺷﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣﻰ
: ﮐﻨﺪ
ﺷﮑﻢ
ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺎﺭﻩ ﻣﻰ
ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﺍﻣﻌﺎء ﻭ ﺍﺣﺸﺎء ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ
ﺭﻳﺨﺘﻨﺪ ﻭ
ﺍﺟﺴﺎﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻳﺴﻤﺎﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﻣﻰ
ﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻧﺪ
.
ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ
ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﺩﻫﺎﻥ ﺧﻤﭙﺎﺭﻩ ﻭ ﺗﻮﭖ ﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺖ ﺗﮑﻪ ﺗﮑﻪ ﻣﻰ
. ﮐﺮﺩﻧﺪ