One Hundred and Sixty Years

59 / 698

۵٨
ﺩﻳﻨﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﺳﺖ . ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺎﺧﺎﻡ ﻫﺎﻯ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺑﺎ
ﻣﺴﻴﺢ ﻭ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ، ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻣﻮﺑﺪﺍﻥ ﺯﺭﺩﺷﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﺎﻧﻰ ﻭ
ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺘﻴﺰ ﮐﻠﻴﺴﺎﻯ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﺑﺎ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺻﺪﻫﺎ ﺭﺩّﻳﻪ
ﮐﻪ ﺑﺮ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻫﺎﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻼﻡ ﻧﻮﺷﺘﻪﺍﻧﺪ
ﻣﻰ
ﺗﻮﺍﻥ ﺩﻳﺪ .
ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺘﺪﻻ ﻟﻰ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ
ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﺷﺮﻋﻰ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺴﺎﻟﮥ ﻇﻬﻮﺭ ﻳﺎ ﻋﺪﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎﺷﺪ،
ﻣﺸﮑﻞ ﺁﺯﺍﺩ ﻓﮑﺮﻯ ﻭ ﺗﺮﻗﻰ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻭ ﺍﺧﻼ ﻗﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﺣﺮﺍﺯ ﻫﻮﻳّﺖ ﻧﻮﻳﻦ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ
ﺍﺳﺖ . ﺩﺳﺘﻴﺎﺑﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻮﻳّﺖ ﻧﻮ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺿﺎ ﻳﺖ ﻣﻼّﻳﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ .
ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻬﻀﺖ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ، ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺸﺮﻭﻋﻪ ﺧﻮﺍﻩ ﻣﺜﻞ ﺷﻴﺦ ﻓﻀﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻮﺭﻯ ﺁﻥ
ﻧﻬﻀﺖ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ] ﻣﻰ[ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ
ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ . ﻣﻼّﻯ ﻧﺎﻣﺒﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺭﺳﺎﻳﻞ ﻭ ﺧﻄﺎﺑﻪ ﻫﺎﻯ ﭘﺮ ﺷﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ
ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺑ
ﻮﺩ
ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﻰ ﻫﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ
ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﻧﻮﺷﺖ :
ﻭ ﻋﻤﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺯﻯ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺍﺯ ﻓﺮﻗﻪ ﺟﺪﻳﺪﮤ ﺿﺎﻟّﻪ ﻣﻀﻠّﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ
ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻣﻮﻫﻮﻣﻪ ، ﺩﻳﻦ ﻣﺤﮑﻢ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﭘﺎﻳﻤﺎﻝ ﮐﻨﻨﺪ.
) ﺗﺮﮐﻤﺎﻥ ۱۳۷۲ : ۱۰۸ (
ﺍﻟﻠﻪ ﺷﻴﺦ ﻓﻀﻞ ﻧﻮﺭﻯ ﺩﺭﺳﺖ ﺩ ﺭﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ . ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﮔﺮ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ
ﻏﻴﺮ ﻣﺴ ﺻﻮﺭﺕ
ﺘﻘﻴﻢ ﺯﻳﺮ ﻧﻔﻮﺫ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩ . ﺍﺯ ﻧﻴﻢ ﻗﺮﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻧﻬﻀﺖ ﻣﺸﺮﻭﻃﻴﺖ ،
ﺍﺻﻮﻝ ﺁﻥ، ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﻭﺟﺪﺍﻥ، ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺍﻓﮑﺎﺭ ، ﺗﺴﺎﻭﻯ ﻣﻠﺖ ﺍﺯ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻫﺮ
ﺩﻳﻦ ﻭ ﻣﺬﻫﺐ ﻭ ﻟﺰﻭﻡ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍ ﻥ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻫﺍﻥﺰﺍﺭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺳﻮﺍﻯ ﺁﻥ ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ
ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ ﺍﺛﺮ . ﺷﺖﮔﺬﺍ ﻣﻰ
ﺍﻣﺎ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴّ ﮐﻪ ﺖ ﺍﺯ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﻣﻄﻠﻖ ﻭ ﻓﻮﻕ ﺑﺸﺮﻯ ﮐﺎﻣﻴﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﺗﺤﻤّ ﻞ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺭﺍ
ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺑﺎ . ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﺳﻰ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴ ﺎﻥ ﻭ ﻏﻴﺮ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﻭﻳﺮﺍﻥ
ﻣﻰ
. ﺳﺎﺧﺖ ﺣﺘّﻰ
ﺍﺣﺪﺍﺙ ﺭﺍﻩ ﺁﻫﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺿﺪ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ . ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ