ﺟﺎﻣﻌﮫ و ﻓﺮھﻨﮓ،
ﺣﻀﻮر اﯾﻦ اﻣﺘﯿﺎز ﺧﯿﺎﻟﯽ
را
ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ
ﺟﻨﺎﯾﺖ، ﮔﻨﺎه، ﺗﮭﺪﯾﺪ ﺑﮫ
ﺟﺎﻣﻌﮫ
، آﻟﻮدﮔﯽ
ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن
و ﻣﺤﺎرﺑﮫ ﺑﺎ ﺧﺪا ﺑﺒﯿﻨﺪ و در ان ﺻﻮرت ﯾﮑﯽ از ﻋﻠﻞ اﺻﻠﯽ اﻧﻘﻼﺑﺶ ھﻤﯿﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﻣﯿﺒﻮد
.
ﯾﻌﻨﯽ ھﺪف اﻧﻘﻼب از
آﻏﺎز
ﻧﻔﯽ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ و ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ
ﺗﺮ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻓﺮھﻨﮓ ﻧﻔﺮت و ﺗﺒﻌﯿﺾ و
ﺸﺘﺎر ﮐ
ﻣﯽ ﮔﺸﺖ
. ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﮫ ﻓﺮاﯾﻨﺪ اﻧﻘﻼب اﯾﺮان
ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮھﻤ
ﯿﻦ ﺳﯿﺎﺳﺖ و ﻓﺮھﻨﮓ ﻗﺮون وﺳﻄﺎﺋﯽ و
راﺳﯿﺴﺘﯽ ﺑﻮد و ﺑﮫ ھﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ از اول
،
اﻧﺪﯾﺸﮫ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸﮫ ﺿﺪ ﺑﮭﺎﺋﯽ
ﻣﺤﻮر - و آﺧﻮﻧﺪ
ﻋﺠﯿﻦ
اﻟﺒﺘﮫ ﮔﺸﺖ.
ﯾﮏ
ﻧﻈﺎم و ﻓﺮھﻨﮓ راﺳﯿﺴﺘﯽ و ﺿﺪ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ در ﻧﻔﯽ
ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ
ﺗﻨﮭﺎ
ﺑﮫ ﺑﮭﺎﺋﯿﺎن اﮐﺘﻔﺎ
ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ زﯾﺮا ﮐﮫ ﻣﺎھﯿﺘﺶ در اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ زن ﺳﺘﯿﺰ و ﻣﺮدم ﺳﺘﯿﺰ و دﮔﺮ اﻧﺪﯾﺶ ﺳﺘﯿﺰ
ﺑﺎﺷﺪ و
ﻣ
ﺨﺎﻟﻔﺘﺶ ﺑﺎ ﻓﺮھﻨﮓ ﺑﮭﺎ
ﺋ
ﯽ ھﻢ در ﻧﮭﺎﯾﺖ ﺑﺨﺎطﺮ ھﻤﯿﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﻮد.
ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻦ ﺑﮭﺎ
ء
ﷲ ﺑﻮد ﮐﮫ در ﺗﺎرﯾﺦ
اﯾﺮان ﺑﺮای اول ﺑﺎر از دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺳﯿﺎﺳﯽ، ﺑﺮاﺑﺮی ﺣﻘﻮق زن و
ﻣﺮد، ﻧﻔﯽ ﻓﺮھﻨﮓ ﺗﻘﻠﯿﺪ و ﭘﯿﺸﻮا
ﭘﺮﺳﺘﯽ، ﺗﺎﮐﯿﺪ ﺑﺮ وﺣﺪت در ﮐﺜﺮت، ﻣﻌﺎﺷﺮت و ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ھﻤﮫ ﻣﺬاھﺐ و اﻗﻮام،
ﺟﺪاﺋﯽ دﯾﻦ از
ﺳﯿﺎﺳﺖ، و ﻟﻐﻮ ﻣﻄﻠﻖ ﺣ
ﮑﻢ ارﺗﺪاد،
ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻣﺬھﺒﯽ، ﻧﺠﺎﺳﺖ دﮔﺮ اﻧﺪﯾﺸﺎن، و زن ﺳﺘﯿﺰی دﻓﺎع ﮐﺮد.
آﺧﺮ ﭼﻄﻮر ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﮫ ﻧﻈﺎم و ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﮐﮫ ﻣﻌﺘﻘﺪ اﺳﺖ ﻣﺮﺗﺪ را ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺸ
ﺖ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﯾﺎ
آ
زادی ﻋﻘﯿﺪه ﯾﺎ ﻣﺮدم ﺳﺎﻻری و اﻧﺴﺎن دوﺳﺘﯽ
ﻣ
ﻨﻄﺒﻖ ﺑﺎﺷﺪ.
ا
ﯾﻦ ﺗﻨﺎﻗﺾ در ﻗﻮل اﺳﺖ. اﯾﻦ
واﻗﻌﯿﺖ
ھﻢ
ﻣﻄﻠﺐ ﭘﻨﮭﺎﻧﯽ ﻧﺒﻮد.
ﺟﺎﯾﯽ ﮐﮫ در ﺗﻮﺿﯿﺢ اﻟﻤﺴﺎﺋﻞ
روﺳ ھﻤﮫ
ﺎی ﻣﺬھﺒﯽ اﯾﺮان در ھﻤﺎن زﻣﺎن
اﻧﻘﻼب ﺣ
ﮑﻢ ارﺗﺪاد ﺑﺎ ﺻﺮاﺣﺖ ﻣﺤ
ﺾ
ﺗﺎﮐﯿﺪ ﺷﺪه ﺑﻮ
-د
ﯾﻌﻨﯽ ﺣﮑﻤﯽ ﺿﺪ ﺑﺸﺮ و
ﺿﺪ ﺧﺮد و ﺿ
ﺪ ھﻤﮫ
ﺣﻘﻮق اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﮐﮫ ﺑﺎ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﺷﺪن ﯾﺎ ﺗﻮﻟﺪ در ﺧﺎﻧﻮاده ای ﻣﺴﻠﻤﺎن دﯾﮕﺮ ﺣﻖ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن،
ا آز
دی ﻋﻘﯿﺪه و در واﻗﻊ اﻧﺴﺎن ﺑﻮدن از آن ﻓﺮد
ﺑﺎﯾﺪ ﺳﻠﺐ
- ﮔﺮدد
ﮫ ﭼﮕﻮﻧ
ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﮐﮫ
ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﮫ
ﺧﻮاﺳﺘ
ﺎر دﻣﮑﺮاﺳﯽ و
دی ازآ
ﺑﻮدﻧﺪ
ﺗﻦ ﺑﮫ
ﺣﮑﻮﻣﺖ آﺧﻮﻧﺪ
ﻨ ﺑﺪھ
ﺪ ﻣﮕﺮ اﻧﮑﮫ ﻧﺎ
ﺧﻮداﮔﺎه ﻣﺬھﺒﯽ و ﺑﺴﯿﺞ
ﺗﻌﺼﺐ وﻧﻔﺮت راﺳﯿﺴﺘﯽ ﻋﻠﯿﮫ ﺑﮭﺎﺋﯿﺎن زﻣﯿﻨﮫ ﭼﻨﯿﻦ اﻣﺘﻨﺎع از اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن
را ﻣﮭﯿﺎ
ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ
و در ﻧﺘﯿﺠﮫ
ﻧﮫ ﺧﻮدآﮔﺎھﯽ ﺑﻠﮑﮫ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻣﺬھﺒﯽ
،
ﻧﺎﺧﺪای ﻓﺮاﯾﻨﺪ اﻧﻘﻼب و ﻧﺘﺎﯾﺞ آن ﺑﺸﻮد.
ﻣﺮدم اﻣﺮﯾﮑﺎ در
اﺗﺨﺎﺑﺎت اﺧﯿﺮ دو راه در ﭘﯿﺶ ﭘﺎ داﺷﺘﻨﺪ: ﯾﮑﯽ آﻧﮑﮫ ﺑﺮ طﺒﻖ ﻣﻨﻄ
ﻖ راﺳﯿﺴﺘﯽ ﮐﻮﮐﻼس ﮐﻼﻧﯽ
ﺑﯿﺎﻧﺪﯾﺸﻨﺪ و
ﺑﺎ اﺷﺎره ﺑﮫ وﺟﻮد ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻣﺜﺒﺖ در ﻣﻮرد ﺳﯿﺎھﺎن و وﺟﻮد اﻣﺘﯿﺎزات دوﻟﺘﯽ و ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ
ﺑﺮای آن اﻗﻠﯿﺖ در ﭼﮭﻞ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﮫ و ﻧﯿﺰ ﺣﻀﻮر ﺳﯿﺎھﺎن در" ﭘﺴﺘﮭﺎی ﮐﻠﯿﺪی" ﮐﺎﺑﯿﻨﮫ ﺟﻮرج ﺑﻮش
-
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺎﻧﺪاﻟﯿﺴﺎ راﯾﺲ و ﭘﺎول
-
ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ ﮐﮫ
ﭘﺎﮐﯽ و داد از اﻣﺮﯾﮑﺎ رﺧﺖ
ﺑﺮ ﺑﺴﺘﮫ اﺳﺖ و در ﻧﺘﯿﺠﮫ ﺑﺎﯾﺪ
ﺑﮫ دوران ﺑﺮده داری ﺑﺎزﮔﺮدﯾﻢ و ﺑﮫ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﮐﻮﮐﻼس ﮐﻼن رای دھﯿﻢ. راه دوم آن ﺑﻮد ﮐﮫ ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ
اﯾﻦ اﻣﺘﯿﺎزات ﮐﺎﻓﯽ ﻧﯿﺴﺖ و ﺑﺎﯾﺪ در اﻧﮭﺪام ﻧﻈﺎم راﺳﯿﺴﺘﯽ ﻗﺪﻣﯽ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﺮدارﯾﻢ و ﺑﮫ ﯾﮏ ﺳﯿﺎه
ﻣﺴﻠﻤﺎن زاده ﺑﺮای رﯾﺎﺳﺖ ﺟﻤﮭﻮر رای ﺑﺪھﯿﻢ. ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﮫ ر
اه اول اﺻﻼ از ﺣﯿﻄﮫ ﺧﯿﺎل ھﻢ ﺧﺎرج