ﺷﮭﺮوﻧﺪی ﺑﮭﺎﺋﯿﺎن در اﯾﺮان
اﻟﺒﺘﮫ ﻧﺎدرﺳﺖ اﺳﺖ
. ﻣﻌﺎدل
آ
ن اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ در اﻣﺮﯾﮑﺎ
ی ﭼﻨﺪ دھﮫ
ﮔﺬﺷﺘﮫ
ﺣﻀﻮر
ﻣﻨﻈﻢ ﺗﻌﺼﺐ ﻧﮋادی ﻋﻠﯿﮫ ﺳﯿﺎھﺎن ﺑﮫ ﻣﻌﻨﺎی وﺟﻮد راﺳ
ﯿﺴﻢ
و ﻧﺎﺑﺮاﺑﺮی ﺣﻘﻮق
ﺷﮭﺮوﻧﺪی ﻧﺒﻮده اﺳﺖ
.
واﻗﻌﯿﺖ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺑﺎوﺟﻮد ﺑﺮاﺑﺮی ﺻﻮری
و
ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺳﯿﺎھﺎن ﺑﺎ ﺳﻔﯿﺪان،
وﺟﻮد ﻣﻨﻈﻢ ﺗﻌﺼﺐ ﻋﻠﯿﮫ ﺳﯿﺎھﺎن
ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﮫ
ﮐﺎر ﻓﺮﻣﺎﯾﺎن وآﻣﻮزﮔﺎران
و و ﭘﻠﯿﺲ
ژوری و
ﻗﺎﺿﯽ
و ﺻﺎﺣﺒﺨﺎﻧﮫ و ﻏﯿﺮه در رﻓﺘﺎرھﺎی ﺧﻮد ﺑﺎ ﺗﺒﻌﯿﺾ و ظﻠﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﮫ
آن
اﻗﻠﯿﺖ ﺳﺘﻤ
ﺪﯾﺪه رﻓﺘﺎر
ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ.
اﯾﻦ را ھﻤﮫ ﻣﯽ داﻧﻨﺪ وﻟﯽ وﻗﺘﯽ ﺻﺤﺒ
ﺖ از ﺑﮭﺎﺋﯽ ﮐﮫ ﻣﯽ ﺷﻮد ﻣﻨﻄﻖ و ﺟﺎﻣﻌﮫ ﺷﻨﺎﺳ
ﯽ و
اﻧﺴﺎﻧﯿﺖ و ﺧﺮد ھﻤﮕﯽ ﻣﺤﻮ ﻣﯽ ﮔﺮد
د. ﺑﮫ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل ﺑﺎرھﺎ ﺷﮭﺮﺑﺎﻧﯽ و دادﮔﺎھ
ﮭﺎی اﯾﺮان زﻣﺎن ﺷﺎه
ﻗﺎﺗﻼن را آزاد
ﻣﯽ
ﮐﺮدﻧﺪ ﭼﺮا
ﮐﮫ ﻣﻘﺘﻮل ﺑﮭﺎﺋﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ
.
ﺑﺮای آﻧﮑﮫ ﺧﻮاﻧﻨﺪه ﺑﺪاﻧﺪ
ﮐﮫ اﯾﻦ ﺣﺮﻓﮭﺎ
ﺗﻨﮭﺎ
ﺷﻌﺎر
ﺗﻮﺧﺎﻟﯽ
ﻧﯿﺴﺖ
ﻋﻠﯿﺮﻏﻢ ﺧﻮاﺳﺘﮫ ام اﺷﺎره ای ﺑﮫ
ﺗﻨﮭﺎ
دو
ﺗﺠﺮﺑﮫ
از ﺻﺪھﺎ ﺗﺠﺮﺑﮫ ﻣﺸﺎﺑﮫ در زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮدم د
ر زﻣﺎن ﺷﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﯾﮏ ﻏﯿﺮ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﺑﺎ
اﻧﺼﺎف وﺿﻌﯿﺖ ﺑﮭﺎﺋﯿﺎن اﯾﺮان را ﺑﮭﺘﺮ ﺑﻔﮭﻤﺪ. ﺑﺎرھﺎ در دﺑﺴﺘﺎن و در دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن ﻧﮫ ﺗﻨﮭﺎ ﺗﻮﺳﻂ
ھﻤﮑﻼﺳﺎﻧﻢ ﻣﻮرد آزار
و دﺷﻨﺎم ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺣﺮﻓﮭﺎی رﮐﯿﮑﯽ ﮐﮫ ﺗﻮھﯿﻦ ﺑﮫ ﻣﻘﺪﺳﺎﺗﻢ ﺑﻮد از آﻧﺎن
ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪم و ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ھﻢ از دﺳﺖ ﻗﻠﺪرھﺎ ﮐﺘﮏ ﺧﻮردم و
ﯾﺎ در ﮐﻮﭼﮫ از ﭘﺸﺖ ﺑﮫ ﺳﺮم
ﺳﻨﮓ ﭘﺮﺗﺎب
ﺷﺪ اﻣﺎ ﺑﻌﻼوه ﺑﺴﯿﺎری از ﻣﻌ
ﻠ
ﻤﺎﻧﻢ ھﻢ
–
ﻧﮫ ﺗﻨﮭﺎ ﻣﻌﻠﻢ ﺗﻌﻠﯿﻤﺎت دﯾﻨﯽ ﮐﮫ از روز اول ﻧﺎﺳﺰا ﺑﮫ ﺑﮭﺎﺋﯿﺎن
را آﻏﺎز ﻣﯽ
ﮐﺮد ﺑﻠﮑﮫ
ﺑﺮﺧﯽ
دﯾﮕﺮ
از
ﻣﻌﻠﻤﺎن
ﻣﺎﻧﻨﺪ ھﻢ
دﺑﯿﺮ
ﻓﯿﺰﯾﮏ و ﺗﺎرﯾﺦ
–
ﻓﻀﺎی درس و ﮐﻼس
و ﻗﺪرت ﺧﻮد را در ﺟﮭﺖ
ﭘﺮﺧﺎش و
ﺗﻮھﯿﻦ ﺑﮫ ﻣﻘﺪﺳﺎﺗﻢ ﻣﻮرد ﺳ
ﻮء
اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﯽ دادﻧﺪ. اﯾﻦ
اﻓﺮاد
،
ﺗﺤﺼﯿﻠﮑﺮده ھﺎ و دﺑﯿﺮان
و ﻣﺮﺑﯿﺎن
ﻣﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﮫ ﺑﻮﯾﯽ از ﺣﻘ
ﻮ
ق ﺑﺸﺮ و ﻋﺪاﻟﺖ و اﻧﺴﺎﻧﯿﺖ
ﻧﺒﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ
ﭼﮫ رﺳﺪ ﺑﮫ اﻓﺮاد ﺑﯿﺴﻮاد
. ﻣﺎن
ﻣﻌﺎدﻟﺶ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ در اﻣﺮﯾﮑﺎ ﻣﻌﻠﻤﺎن ﻣﺮﺗﺒﺎ ﺑﮫ
ﺷﺎﮔﺮدان ﺳﯿﺎه ﺗﻌﺮض ﮐﻨﻨﺪ و در ﻣﻮرد ﻧﺠﺎﺳﺖ و آﻟ
ﻮدﮔﯽ ﻧﮋاد ﺳﯿﺎ
ه داد ﺳﺨﻦ دھﻨﺪ و آن وﻗﺖ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ
ﮐﮫ ﺳﯿﺎھﺎن از ھﻤﮫ ﺣﻘﻮق ﺷﮭﺮوﻧﺪی در اﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﺮﺧﻮرد
ا
رﻧﺪ.
ﮫ وﻗﺘﯽ ﮐ
17
ﻟﺳﺎ
ﮫ ﺑﻮدم ﺑﺨﺎطﺮ آﻧﮑﮫ
ﺑﮫ اﺗﮭﺎﻣﺎت و
ﻓﺤﺎﺷﯽ ھﺎی ﺣﺠﺘﯿﮫ
ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽ دادم
وﺑﺨﺎطﺮ ﺟﻮاﻧﯽ ﮔﺎھﯽ ھﻢ در اﯾﻦ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﺗﻨﺪی و
ﺷﻮر ﺑﺨﺮج ﻣﯽ دادم
ﯾﮑﯽ از
ﺳﺮان ﺣﺠﺘﯿﮫ دﺳﺘﻮر داد ﮐﮫ
ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ از ﭼﺎﻗﻮﮐﺸﺎﻧﺶ
وﻗﺘﯽ ﮐﮫ ا
ز
دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن ﺑﮫ ﺧﺎﻧﮫ ﺑﺎز ﻣﯽ ﮔﺸﺘﻢ
ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻮﭼﮫ ﻣﺎن
ﺑﮫ ﻣﻦ ﺣﻤﻠﮫ ﮐﻨ
ﻨﺪ
. آﻧﺎن
ﺑﺎ ﻣﺸﺖ و ﻟﮕﺪ ﻣﺮا ﮐﺘﮏ
زدﻧﺪ و ﻋﯿ
ﻨﮑﻢ را
ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ وﻟﯽ ﭼﻮن دوﺳﺖ ﺑﮭ
ﺎ
ﺋﯽ دﯾﮕﺮی ﺑﮭﻤﺮا
ھﻢ ﺑﻮد و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﮫ ﺑﮫ طﺮف ﺷﺮﮐﺖ
ﭘﭙ
ﺴﯽ ﮐﻮﻻ ﮐﮫ در ﻧﺒﺶ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺑﻮد
دوﯾﺪ
ﺗﺎ ﮐﻤﮏ ﺑﯿﺎورد
،
از ﺗﺮس ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪن ﭘﺲ از اﻧﺪﮐﯽ ﺗﺮدد
ﻓﺮار ﮐﺮدﻧﺪ. وﻗﺘﯽ
ﮐﮫ آن ﺷﺐ ﺑﮭﻤﺮاه ﭘ
ﺪر و ﻣﺎدر وﺣﺸﺘﺰده ام ﺑﮫ ﮐﻼﻧﺘﺮی ﻣﺤﻠﮫ رﻓﺘ
ﯿ
ﻢ اﻓﺴﺮ ﻣﺴﺌﻮل
ﺑﺎ دﯾﺪن ﺻﻮرت زﺧ
ﻤﯽ و ﺑﺎد
ﮐﺮده ام
در ﮐﻤﺎل ﺷﻔﻘﺖ و ھﻤﺪﻟﯽ و دﻟﺴﻮزی ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﮫ
ﮔﻔﺘﮕﻮ ﭘﺮداﺧﺖ و