224 / 290
224
|
D-pupillen De zaterdagwedstrijd
‘Hé Sirius, je trainingsbroek zakt af’, merkt Luuk op vanaf het veld.
‘Dat weet ik. Ik ben hem aan het uittrekken.’
De eerste helft is negen minuten oud en Paul tuurt op zijn papiertje met
namen. Hij puzzelt met de wissels. Coaches van andere TABA-teams laten
hun wisselspelers gerust de hele helft langs de kant stil staan, maar dat
krijgt hij niet over zijn hart. Zeker niet als het koud is. Dat is het vandaag
niet, maar warm is anders hier in de schaduw. Paul neemt de moeite elke
tien minuten een blok van vier spelers te wisselen. Vier man erin en vier
man eruit – zo wil zijn beleid.
Complicerende factor is echter dat hij alle drie de linies steeds op kracht
wil houden. Het liefst verdeelt hij de wissels gelijkmatig over de linies,
maar vandaag tegen de koploper moet het anders. Vandaag wil Paul niet
verliezen. De spelers evenmin. Van de week op de training vroeg hij ze:
jongens, willen jullie winnen zaterdag?
‘Ja’, zeiden ze.
‘Zullen we dan voor één keer de verdediging laten staan zoals het staat?
Daar zijn we zo goed. Wat vinden jullie? Want soms is alleen Wander nog
snel genoeg om een bliksemsnelle spits bij te houden.’
Wander is iemand die zichzelf gemakkelijk opoffert. De stille centrale
verdediger houdt gerust een snelle spits volledig uit de wedstrijd. Paul
zou zo’n strenge taakopvatting nooit van hem vragen, maar de jongen
doet het graag. Uit zichzelf.
Stel TABA zou nu niet 2-0 achter maar 0-2 voor staan. Met Pauls ideale
verdediging zou het team de wedstrijd gecontroleerd kunnen uitspelen en
zo nog enkele weken hoop kunnen houden op het kampioenschap.
Hadden Wander en Isak dan vandaag werkelijk een heel uur lang gespeeld?
Zodat enkele andere spelers niet één keer, maar twee keer worden
gewisseld? Paul had het in de rust in de groep gegooid. Maar nu zit hij
even met een ander probleem. Hij staat 2-0 áchter. En behalve midden-
velder Eva staan drie aanvallers te trappelen om de wei in te lopen: Tigo,
Sirius en Jomme.