258 / 290
258
|
D-pupillen De zaterdagwedstrijd
Achter Pauls rug zoeken de wisselspelers beschutting onder een mobiel
E-pupillendoel, dat langs het veld staat. Douwe en Bas klimmen meteen
bovenop de deklat. Paul ziet het.
‘Eraf! Voordat-ie omvalt.’
Gedwee komen de vier wissels bij Paul staan. Maar nu staan ze wel
heel dicht op de lijn. Het is niet ondenkbeeldig dat een van hen dadelijk
die harde Beltonabal op zijn hoofd krijgt. Mooi moment om te wisselen.
Jomme, Isak, Tigo en Eva hollen op Pauls seintje naar de zijlijn, strijken
neer in het droge gras. Van Jommes gezicht stroomt teleurstelling.
‘Jammer jongens, jullie deden het heel goed. Maar nu mogen zij hè. En
het kan nog.’
‘We gaan toch verliezen’, bromt Jomme.
‘Nou, dat weet ik niet hoor.’
Voor het geval ook zij op het onzalige idee komen om op het levens
gevaarlijke doel te klauteren, verwijst Paul ze door naar de lege dug-out
achter hem. Veiligheid eerst. Bovendien zitten ze daar in de schaduw.
Voor Pauls neus werpt Mika de bal in langs de zijlijn. De kleine rechts
back komt verrassend ver, een speler van Aalsmeer tikt de bal uit. Mika
werpt opnieuw in, Aalsmeer tikt opnieuw uit. Zo bereikt Mika na drie
inworpen de achterlijn, een plek waar hij niet vaak komt. De verdediger
die nooit op een foutje is te betrappen, lijkt zo onder de indruk van het
KNVB-tip: haal niet te veel overhoop
Pauls wissel was min of meer gepland, maar lijkt ook
beïnvloed te zijn door de stand. Kom niet overhaast in actie.
Geef spelers niet het gevoel dat er iets met hun spel mis is.
Zeg liever: ‘Gewoon je best blijven doen, dan komen onze
kansen vanzelf.’ Als ze denken dat ze iets moeten goed
maken, voetballen ze onrustig en slordig. Ook tijdens de
wedstrijd laten kinderen zich nauwelijks bijsturen.