اتهام جاسوسی

24 / 39

24
چند سال قبل روزنامهء جام جم
در
۴ شماره به درج مقاله ای تحت عنوان "جستارهائی از تاریخ
بهائی گری در ایران" نوشتهء عبدالله شهبازی پرداخت. این مقاله، سرتاسر دروغ و افتراء علیه نه
تنها بهائیان بلکه همهء دیگر اقلیتهای مذهبی ایران از جمله زرتشتیان و یهودیان است که همگی را
بعنوان عمال و جاسوسان انگلستان قلمداد مینماید. تاریخی که شهبازی می بافد از سه رشته تنیده
شده است. اول آنکه میرزا آقا سی را جاسوس یهودیان و در نتیجه انگلیسیها می داند که به گسترش
آئین باب پرداخت و به این جهت می گوید که باب از او به ستایش یاد کرد. دوم آنکه یهودیان
مشهد در سال 1839 بی آنکه کوچکترین فشاری بر آنها باشد داوطلبانه و دسته جمعی مسلمان
شدند تا آنکه در اسلام جاسو سی نمایند. این افراد بعدا اولین مومنان خرسانی ا به آئین باب می
گردند و عامل اصلی برای گسترش آن می شوند. سوم آنکه در زمانی که باب نوجوان در بوشهر
در تجارتخانه دائیشان کار می کند تاجرانی یهودی مخصوصا دیوید ساسون یهودی از بمبئی به
تجارت با جاهای گوناگون از جمل ه بوشهر می پردازند واین امر ثابت می کند که باب ساخته دست
ساسون است!
در اینجا به ذکر فهرست وار برخی از غلطهای عمده نوشته شهبازی بسنده می کنم.
شهبازی می گوید: نقش شبکهء زرسالاران یهودی و شرکا و کارگزاران ایشان در گسترش بابی
گری و بهائی گری را از دو طریق می توان پیگیری کرداول : حرکتهای سنجیده و برنامه ریزی
شدهء برخی از دولتمردان قجر بویژه حاج میرزا سی آقا … صدر اعظم که به گسترش بابی گری
انجامید... صعود حاج میرزا آقا سی به صدارت ( ۱۲۶۰ ق.) مقارن با آغاز دعوت علی محمد باب
است . تصحیح: میرزا آقا سی حدود ۹
سال قبل
از آغاز دعوت باب به صدارت رسید و ظهور باب
در سال ۱۲۶۰ هجری قمری یک دهه پس از صعود میرزا به مقام صدارت عظمی اتفاق افتاد .
شهبازی به نقل از هما ناطق می گوید: حاج میرزا آقا سی که جای خود داشت. باب از او به ستایش
یاد می کند و می نویسد " بدیهی است حاجی به حقیقتآگاه است". تصحیح: باب مطلقاً چنین بیانی
نگفته است . نه تنها این مطلب درست نیست بلکه حقیقت عکس آن هم می باشد. گفته باب این است:
"یقین
است که جناب حاجی به کما هی امر علم نرسانیده." نه تنها هرگز باب از حاج میرزا آقا سی
ستایش نکرده است بلکه در اولین فصل اولین کتابش (سورة الملک) به او دستور میدهد که خود را
از مقام صدارت مخلوع سازد و در خطابش به او وی را اینگونه توصیف می کند: ای کافر بالله و
مشرک به آیات او و معرض از حضرت او و مستکبر به باب او ای دشمن خدا و دشمن اولیاء او
و ای مظهر ابلیس: چه کرده ای گویا که به هم هء موجودات از غیب و شهود ظلم روا د آشتی .