Next Page  31 / 39 Previous Page
Information
Show Menu
Next Page 31 / 39 Previous Page
Page Background

31

می گویند عبدالبها سال

ها قبل از تشکیل دولت

اسرائیل

پیش بینی کرده است که یهودیان به ارض

مقدس باز خواهند گشت. از این مطلب نتیجه می گ

یرند که عبدالبها با تشکیل دولت

اسرائیل

موافق

بوده است. دوم اینکه مدعی می شوند که روحیه خانم همسر شوقی

افندی

در خطاب به

اسرائیل

یان

بیان داشته است که سرنوشت

اسرائیل

آئین و

بهائی

بهم مرتبطند. اما واقعیت این است که هیچکدام

از این تعابیر درست نیست. بگذارید به

طور فشرده این دو مطلب را بررسی نماییم.

درست است که عبدالبها از

مهاجرت

یهودیان به ارض مقدس خبر داده اند اما این امر نه به معنای

تایید

تاسیس

" دولتی "

یهودی است و نه به معنای تایید ص

ه

یونیزم.

مر

تجعان همواره استدلال می

کنن

د که قران کلام خداست زیرا توانست

بدرست

ی

اتفاق چند سال بعد یعنی شکست ایران از

رومیان

را در سوره روم پیش بینی کند. اما وقتی صحبت از درستی پیش بینی عبدالبها در مورد بازگشت

یهو

د می شود به ن

آگاه

این امر دلیل ج

اسوس یهودیان بودن می شود

ولی در مورد پ

یش بینی قران

صحبتی از این

که پیامبر اسلام جاسوس

ان رومی

در توطئ

ه علیه ایران بوده است نمی شود. در واقع

مخالفان اسلام

ظاهرا

دلیلی برای این تعبیر غلط داشتند

زیرا که ایه قران این پیش بینی را بعنوان

اتفاقی که باعث

شادمانی مومنان می شود بیان می دارد یعن

ی نه تنها پیش بینی است بلکه در ظ

اهر

بیان شادمانی و حمایت از ش

کست ایران هم می باشد. اما در سخنان عبدالبها مطلقا سخنی که

" دولت" صحبت

یهودی باشد یا اخراج اعراب را از سرزمین خود توجیه کند و یا از ذلت اعراب

اظهار شادمانی شود وجود ندارد. نه تنها چنین نیست بلکه عبدالبها درست عکس ا

ین مطلب را بیان

می کند یعنی می

گ

وید که تنها

یک راه وجود

دارد که به عزت قوم یهود منجر

شود و یهودیان باید

که ان راه را انتخاب نمایند. و ان اینستکه به فکر منافع همگان باشند و نه منافع خصوصی خود

و

تاکید می نماید که هر سیاستی که مبتنی بر افکار خصوصیه باشد منتهی به خسران مبین می گردد

.

به عبارت دیگر عبدال

بها

با هر سیاست ق

ومی یا ملی

که بخواهد به ظلم به دیگر گروهها منجر شود

مخالف است

و این مطلب را در مورد

مسئ

له بازگشت یهود مورد تاکید قرار می دهد.

بعنوان مث

ال

ایشان چنین می نویسد: "

(قوم

اسرائیل

) روز بروز ترقی خواهد یافت و از خمودت و مذلت

هزاران ساله خلاصی خوا

هد یافت ولی مشروط ب

آنکه

بموجب تعال

ی م اله ی

ه روش و رفتار نما

ی

ند...

در منافع و روابط عموم

ی

ه عالم بشر سعی و کوشش نما

ی

ند از تعصبات قد

ی

مه و افکار پوس

ی

ده و

اغراض مل

ی

ه منسلخ گردند و جم

ی

ع بشر را اغنام اله

ی

شمرند و خدا را شبان مهربان دانند امروز

روزی است که افکار خ

ی صوص

ه چه از افراد چه از ملت سبب نکبت کبری گردد و عاقبت منتهی

به خسران مب

ی

ن شود".

12