120 / 256
ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد
،
رﻓﺘﻢ و در ﮐﻨﺎرش ﻧﺸﺴﺘﻢ
.
ﺳﺎﻟﻦ ﺧﻠﻮت
ﺑﻮد
و ﻫﻨﻮز ﻫﻤﻪ
ی
ﻣﺴﺎﻓﺮان ﻧ
ﺑﻮدﻧﺪ ﯿﺎﻣﺪه
.
ﻟﺤﻈﺎﺗ
ﯽ
ﺑﻌﺪ
ﻓﺮاﻣﺮز
ﻫﻢ وارد ﺳﺎﻟﻦ
ﺷﺪ
و ﻧﺎآﺷﻨﺎ ﺑﺎ ﻣﺎ در ﮔﻮﺷ
یاﻪ
از ﺳﺎﻟﻦ رو
ﯽﻣﭼﺮ ﯽﻣﺒﻠ ی
ﻧﺸﺴﺖ
ﺑﻪ ﯿﺘﯽﮔ .
: ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ
-
ﯽوﻗﺘ داﻧﯽﯽﻣ
وارد ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻓﺮودﮔﺎه ﺷﺪم ﮐ
ﯽ
و ﭼﻄﻮر ﺑﺎ
ﯽرﺳز
ﮐﺮدﻧﺪ
ﯾﮏ؟
دﺧﺘﺮ زﺷﺖ و
ﻃﻮر ﺑﻪ
ﻣﺴﻠﻢ ﮐﻢ ﺳﻮاد و ﺟﻨﻮب ﺷﻬﺮ
ی
ﮐﻪ ﭼﺎدری ﺳﯿﺎه ﺑﺮ ﺗﻦ
داﺷﺖ،
و ﻓﻘﻂ ﺻﻮرت زﺷﺘﺶ
و
دﺳﺖ
ﻫﺎﯾﺶ از
ﻣﭻ ﺗﺎ اﻧﮕﺸﺘﺎن از آن ﮐﯿﺴﻪ
ی
ﮔﺸﺎد و ﺳﯿﺎه
ﭼﺎدرش ﺑ
، ﺑﻮد ﯿﺮون
ﻣﺮا ﺑﺎزرﺳ
ﯽ
. ﮐﺮد ﯽﺑﺪﻧ
ﺑﻌﺪ ﭼﻮن ﺻﻮرت و ﻗ
یﯿﺎﻓﻪ
ﻣﻦ ﺑﺎ آن ﻧﻮع ﭘﻮﺷﺶ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﻪ
ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎﻧ
، ﻫﺎ داﺷﺖ ﯽ
: ﮔﻔﺖ
-
،ﺧﺎﻧﻢ
ﺷﻤﺎ ﺧﺎرﺟ
«؟ ﻫﺴﺖ» ﯽ
و ﻣﻦ آرام و ﺧ
ﯾﮏﻧﺰد ﯿﻠﯽ
و ﺧﻮدﻣﺎ
: ﮔﻔﺘﻢ ﯽﻧ
-
؛ﻧﻢﺎ ﻧﻪ ﺟ
؟ﺮ ﭼﻄﻮر ﻣﮕ
-
ﮔﻔﺖ
ﺧﯿﻠﯽ ﺻﻮرت و ﻟﺒﺎس
ﻫﺎ وروﺳﺮی ﺑﺰرگ ﺷﻤﺎ
ﺷ
ﺒﯿﻪ ﺧﺎرﺟﯽ
ﻨﻈﻮرش ﻣ . ﻫﺎﺳﺖ
ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎﻧﯽ
-
ﺑﻮد. ﻫﺎ
-
ﯾﻦا ؛ ﯾﺰم ﻋﺰ ،ﻧﻪ
ی روﺳﺮ
ﻣﺎل ﮔﺮﮔﺎن ﺧﻮدﻣ
اﺳﺖ ﺎن
.
و ﺑﻌﺪ وﻗﺘﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﺧﺎرﺟﯽ ﻧﯿﺴﺘﻢ و ﺑﯽ
ﺑﻪ ﺧﻮد
اﺻﻄﻼح
ﯽ ﺧﺎرﺟ
ﺑﺎ ﻣﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮده ﮔﻔﺖ
:
، ﺑﻔﺮﻣﺎ »
و «. ﺧﻮاﻫﺮ
اﺟﺎزه
.داد ﻋﺒﻮر ی
ﻣﻦ ﻫﻢ
ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺑﺎزرﺳﯽ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ
را ﻫﺎ
ﺑﺮاﯾﺶ ﮔﻔﺘﻢ
آﻓﺘﺎﺑ یدود ﯿﻨﮏﻋ .
ﯿﻤﺘﯽ ﻗﯽﺑ ﯽ
ﻫﻤﺮاه داﺷﺘﻢ
،
ﯽوﻟ
ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﮔﺬاﺷﺘﻦ در ﺳﺎﻟﻦ
ﯾﮕﺮی د یﯿﺠﻪ ﻧﺘ ، ﺷﮏ ﯾﺠﺎد ﺟﺰ ا ،
ﻧﺪاﺷﺖ
را ﺶﮑﻨﯿ ﻫﻢ ﻋ ﯿﺘﯽﮔ .
ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮد
.
ﮐﻢ ﮐﻢ ﻣﺴﺎﻓﺮان ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ وارد
و ﺑ ﺷﺪﻧﺪ ﯽﻣ
ﺎ ﺣﺮﮐﺖ
ﺳﺮ و ﭼﺸﻢ
ﯽ ﻧﮕﺎﻫ ﯿﻢﻧ ﯽﮔﺎﻫ ،
ﺑﻪ ﻣﺎ
. ﯿﻔﺘﺪ ﻧ ﺑﻪ ﻣﺎ ﯽ ﻧﮕﺎﻫ ﯿﭻﻫ ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ دﻟﻢ . ﮐﺮدﻧﺪ ﯽﻣ
ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ا
ﯾﻢ ز ﺟﺎ
ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم و در ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه
ﯽﯾﻫﺎ
ﺑﻪ ﻣ ﯾﺪ ﮐﻪ د
یﺤﻮﻃﻪ
ﭘﺮواز ﻓﺮودﮔﺎه داﺷﺖ
،
ﻗﺪم زدم
.
در دو ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻠﻨﺪﮔﻮ
ی
ﻓﺮودﮔﺎه ﻧﺎم دو ﻧﻔﺮ از
ﻣﺴﺎﻓﺮان را ﺑﺮد و
آن از
ﻫﺎ
ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ
ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ،
ﻗﺒﻞ از
ﺳﻮار ﺷﺪن ﺑﻪ ﻫﻮاﭘ
ﯿﻤﺎ
ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺖ اﻃﻼﻋﺎت
ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪ
.
ﺗﻤﺎم ﻫﺮاﺳﻢ در آن ﻟﺤﻈﺎت ا
ﯾﻦ
ﺑﻮد ﮐﻪ ﮔ
ﻫﺮ ﯾﺎ ﻣﺮا ﯾﺎ ﯿﺘﯽ
دو را ﺑﻪ ﻧﺎم
ﺑ ﯾﺎ ﺧﻮدﻣﺎن و
ﻪ ﻧﺎم
ﻣﻨﺪرج در ﺑﻠ
ﺖﯿ
ﻫﺎﯾﻤﺎن ﺻﺪا ﮐﻨﻨﺪ
.
ﺑﺎ ﻫﺮ ﻟﺤﻈ
ﯽﻣﮐﻪ یاﻪ
ﮔﺬﺷﺖ و ﻣ
ﯿﮑﺮﻓﻮن
ﺳﺎ ﮐﺖ و آرام ﺑﻮد
ﺧﺪا ،
ﮐﺮدم دﻗﺎ ﯽﻣﺧﺪا
ﯾﻖ
آﺧﺮ زودﺗﺮ ﺑﮕﺬرد
. ﺑﺎﻻﺧﺮه،
ﺳﺎﻋﺖ ﺣﺮﮐﺖ رﺳ
ﯿﺪ
و در ورود ﺑﻪ ﻫﻮاﭘ
ﯿﻤﺎ
ﺑﺎز ﺷﺪ
.
: ﮔﻔﺖ ﯿﺘﯽﮔ
-
داﻧﯽﯽﻣ
ﺑﻪ ﭼﻪ ﻓﮑﺮ
؟ﮐﻨﻢﯽﻣ
-
؟ﻪ ﺑﻪ ﭼ
-
اﯾﻦ ﮐﻪ
از ﺑﺪ ﺷﺎﻧﺴﯽ ﻣﺎ
ﯾﺒﺎز
ﻣﻬﻤﺎﻧﺪار ﻫﻮاﭘ
ﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻤﯿ
.
۱۱۹