116 / 256
-
ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺧﻮب ﻫﺴﺘ
؛ﯿﻢ
ﻪ
اﻧﺸﺎءاﻟ
ﻓﺮدا ﻫﻤﺪ
. ﯿﻨﯿﻢ ﺑﯽﻣرا ﯾﮕﺮ
-
ﻪ ﺑ
ﻫﻤﻪ ﺳﻼم ﺑﺮﺳﺎﻧ
.ﯿﺪ
ﻗﺮﺑﺎن ﺷﻤﺎ
.
-
ﺎ ﻗﺮﺑ
ﻧﺖ ﺑﺮ
.مو
ﺑﻪ اﻣﯿﺪ ﺧﺪا
.
و
ﺗﻠﻔﻦ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد
ﻧﮕﺎه .
ﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻦ و ﮔﻮش
ﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺑﺎ
.دﻮﺑ ﻣﺴﻌﻮد
ی ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ
از آن
ﯿﻢ داﻧﺴﺘ ﯽﻣ ﺟﻤﻊ
ﻣﺴﻌﻮد
از ﮐﺠﺎ ﺗﻠﻔﻦ
ﮐﻨﺪﯽﻣ
و ﻣﺎ راﻫﯽ ﮐﺪام ﺳﻔﺮ
ﻗﺪرت . ﯾﻢ
و ﺧﺎﻧﻮاده و ﺧﻮاﻫﺮ
زن
ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺶ ﺧ
ﮐﺮدﻧﺪ ﯽﻣ ﯿﺎل
روز ﺑﻌﺪ
ﯽراﻫ ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﺑﺎ ﺻﺒﺢ زود
اﺻﻔﻬﺎن ﺧﻮاﻫ
.ﺷﺪ ﯿﻢ
ﭘﺲ از ﺻﺮف ﺷﺎم
،
یﺑﺮا
اﺗﺎق ﺧﻮاب
را ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ
ﯾﮕﺮان د .
ﻫﻢ ﻫﺮ ﮐﺪام در ﺟﺎ
ﮐﻪ ﯾﻦا از ﻗﺪرت . ﯿﺪﻧﺪ ﺧﻮاﺑ ﯽﻣ ﯾﯽ
ﺻﺒﺢ
ﯿﺎر ﺑﺴ
زود ﺑﻪ ﺳﺮﮐﺎر
رﻓﺖ و ﯽﻣ
ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﯽﻧﻤ
یﺑﺮا
ﯽ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ
، ﯿﻨﺪﺒ ﻣﺎ را ﺑ
ﺷﺐ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ
ﯽ
و ﺳﻔﺮ
. ﮔﻔﺖ ﯿﺮﺧﺑﻪ
در دﻟﻢ ﻫﺰار ﮐﻼم ﺑﺮا
ی
ﺗﺸﮑﺮ از ﻫﻤﻪ
ﻣﺤﺒﺖ ی
یﻫﺎ
او داﺷﺘﻢ
،
ﮐﻪ ﯾﻦا ی و آرزو
ﺗﻨﮓ در
آﻏﻮﺷﺶ ﺑﮕ
ﯿﺮم
و ﺑﺮ ﺻﻮرت ﻣﺮدا
ﻧ
ﻪ و ﭘﺮ از ﻣﻬﺮش ﺑﻮﺳﻪ ﺑﺰﻧﻢ
ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﯽ. ﻣ
از آﻧﭽﻪ در
دل داﺷﺘﻢ
،
ﭼﻨﺪ
ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن ﺗﺸﮑﺮ در ﮔﻮﺷﺶ ﺑﮕﻮ
و ﯾﻢ
از ﻣﻘﺼﺪ ﺑﺎ ﺧﺒﺮش ﮐﻨﻢ و
.ﮐﻨﻢ ﯽ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ
وﻟﯽ اﻓﺴﻮس ﮐﻪ
ﺻﻼح ﻧﺒﻮد و
ﻧﻤﯽ
ﺷﺪ ﺧﻮاﻫﺶ دل را ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ
ﺴﺖﯾﺑﺎ .
ﺑﺎ اﺣﺴﺎﺳﺎت
مﯿﺪ ﺟﻨﮕﯽﻣ
و واﻧﻤﻮد
ﯽﻣ
-
مﮐﺮد
ی ﮐﻪ ﺳﻔﺮ
اﺳﺖ داﺧﻠ
اﺳﺖ ﯾﮏﻧﺰد ﯾﺪار د ﯿﺪ و اﻣ ﯽ
.
در ﭼﻨﺎن ﺣﺎﻟ
ﯽ
ﺑﺎ آن ﻋﺰ
ﯾﺰ
ﯾﻢ ﮐﺮد ﯽ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ
و ﺑﻪ د
ﯾﮕﺮان
.ﯿﻢ ﮔﻔﺘ ﯿﺮﺧﺑﻪ ﺷﺐ
ﯿﭻﻫ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ
ﮐﺪام
ﯽﻣ دل آرا
ﻧﺪاﺷﺘ
ﮐﻪ ﯿﻢ
ﺑﺮﺧ ﯾﺮدﺻﺒﺢ
، ﯿﺰﯾﻢ
ﻣﻌﺬﻟﮏ
ﺳﻔﺎرش ﮐﺮد
ﯾﻢ
ﮐﻪ ا ﮔﺮ ﺧﻮاﺑﻤﺎن ﺑﺮد ﺳﺎﻋﺖ ﺷﺶ
ﺑﺎﻣﺪاد ﺑ
ﯿﺪارﻣﺎن
ﯽﺧﻮاﺑ ﯽﺑ ﺑﺎز . ﮐﻨﻨﺪ
و ﺷﺐ ﭘﺮ
از
ﯿﻫ
ﺠﺎن و اﺿﻄﺮاﺑ
ﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﯽ
ﺑﻪ ﺻﺒﺢ
،ﯿﺪ رﺳﯽﻣ
ﺑﻪ ﺳﺮ
اﻏ
. آﻣﺪ ﻤﺎن
از دارو
ﻪ ﮐﻪ ﺑ ﯾﯽﻫﺎ
ﻫﻤﺮاه داﺷﺘ
ﯿﻢ
، ﻫﺮ
ﮐﺪام ﻗﺮص ﻣﺴﮑﻦ اﻋﺼﺎب و ﺧﻮاب
آور ﺧﻮرد
ﹺ ﺑﻪ و ﺳﺮ ﯾﻢ
ﺑﺴﺘﺮ
آن ﺷﺒﻤﺎن ﮔﺬاﺷﺘ
. ﯿﻢ
در اﻧﺘﻈﺎر ﺧﻮاب
،
ﯾﺎدﻫﺎ
و ﺧﺎﻃﺮه
را ﻫﺎ
ﻣﺮور ﮐﺮدم و ﺑﻌﺪ وﻇﺎ
ﯾﻒ
روز ﺑﻌﺪ
ﺑﻪ
ﮐﻪ ﯾﻦا ﻣﺜﻞ آﻣﺪ ﯾﺎدم
ﭼﮕﻮﻧﻪ در ﺳﺎﻋﺖ
ﻫﻔﺖ
ﺗﻮاﻧﻢ ﺷ ﯽﻣﺻﺒﺢ
ﯿﺮﯾﻨﯽ
و ﺷﮑﻼت ﺗﻬ
.ﮐﻨﻢ ﯿﻪ
ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺘﻢ ا ﮔﺮ از ﺷﻤﺎل
ﺗﻬﺮان
ﺗﺎ ﻓﺮودﮔﺎه
یاه ﻣﻐﺎز
ﺑﺎز ﻧﺒﻮد
،
در ﻓﺮودﮔﺎه ﭼ
ﯿﺰی
از ا .ﯾﺪ ﺧﻮاﻫﻢ ﺧﺮ
ﯾﻦ
ﺟﻬﺖ آراﻣﺸ
، ﺑﻌﺪ . ﯾﺎﻓﺘﻢ ﯽ
ﻟﺤﻈﺎت ﺳﻔﺮ
ی
ﮐﻪ در ﭘ
ﯾﻢ ﺑﺮا ، ﺑﻮد ﯿﺶ
.ﺷﺪﯽﻣ ﻣﺠﺴﻢ
از ﺧﻮد
ﭘﺮﺳﯽﻣ
ﯿﺪم
ﮐﻪ ﻓﺮدا
ﺳﺎﻋﺖ
ﯾﺎزده
ﺷﺐ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﻢ و ﮐﺠﺎ
؟ ﻫﺴﺘﯿﻢ
ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ و ﺗﻘﺪﯾﺮ ﭼﻪ ﺳﺮ راﻫﻤﺎن دارد
ﻪ ﺑ ؟
دﻓﻌﺎت
»
ﻫﻞ ﻣﻦ ﻣﻔﺮج
ﯾﺮ را ز .«...
ﻟﺐ ﻣ
ﯽ
-
، ﺧﻮاﻧﺪم
و دوﺑﺎره اﻧﺪ
. آﻣﺪﯽﻣ ﯾﮕﺮ د یاﻪﯾﺸ
ﺑﭽﻪ ﯾﺪار ﺷﻮق د
ﯾﻦا ﯾﺎآﮐﻪ ﯾﻦاو ﻫﺎ
ﻓﺮار و دور
ی
از ﻓﺎﻣ
ﯿﻞ
،ﯾﺎر و د
ﺑﻪ وﺻﻮل و د
آن ﯾﺪار
ﻫﺎ
ﺟﺒﺮان ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ
ﯾﺎد .
ﯿ ﻣﺎدر ﭘ
ﺮ و رﻧﺠﻮر و ﭘﺪر ﺳﺎﻟﺨﻮرده ﮐﻪ از
ﺷﺎن
ﯽ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ
ﻧﮑﺮده
ﺗﻨﻬﺎ ،
ﮔﺬاﺷﺘﻢ و ﯽﻣ ﯾﺸﺎن
داﻧﺴﺘﻢ ﯽﻧﻤ
ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﺸﺎن ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و در ﻓﺮاق ﺑﺎ ﻏﻢ
یدور
ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد
.
ﻣﺎدر ﺑ
و ﯿﺘﯽﮔ ﯿﻤﺎر
آن ﻫﻤﻪ
اﺿﻄﺮاب و ﻧﺎ
ﯽوﻗﺘ ، ﯽﻣراآ
از ﺧﺮوج ﻣﺎ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺷﻮد
،
از ﺧﻮد ﭼﻪ ﺣﺎﻟﺘ
ﯽ
ﻧﺸﺎن ﺧﻮاﻫﺪ داد
ﯾﮕﺮ د یاﻪﺿﺮﺑ ﯾﺎآ ؟
ﺑﺮ روح ﺑ
ﯿﻤﺎر
و ﻧﺎﺗﻮاﻧﺶ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد
ﯾﺎد ؟
ﺧﻮاﻫﺮم ﺑﺎ ﮐﻮﻫ
ﺸ از ﻣ ﯽ
ﮑﻼت و درﮔ
ﯿﺮی
یﻫﺎ
اﺣﺘﻤﺎﻟ
ﯽ
ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺧﺮوج داﻣﻨﮕ
ﯿﺮش
ﯾﺎد ؛ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ
ﯾﮏﻧﺰد یﻫﺎ ﯿﻞ ﻓﺎﻣ
و دوﺳﺘﺎﻧ
ﯽ
ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺤﺸﻮر ﺑﻮد
و اﻧﺪ ،ﯾﻢ
اﺣﺒ ﮐﻪ ﯾﻦا یﯾﺸﻪ
ﺎ
ﭼﻪ ﻗﻀﺎوت ﺧﻮاﻫﻨﺪ
ﯾﺎآ . ﮐﺮد
ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ
ﯾﺎآ ؟
از وﺿﻊ ﻧﺎﺑﺴﺎﻣﺎن و ﭘﺮ
ﻣﺨﺎﻃﺮه
ی
ﻣﺎ ﺑﺎﺧﺒﺮ
اﻧﺪه ﺑﻮد
داﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﯽﻣ ﯾﺎ ؟ آ
۱۱٥