138 / 256
-
ﯿﺮﺧﺑﻪ ﯽﺣﺎﺟ
ﮔﺬﺷﺖ
.
-
؛ﯿﺮ ﻫﻨﻮز ﺧ
ﭘﺎﺳﮕﺎه اﺻﻠ
ﯽ
ﻫﻨﻮز در ﺟﻠﻮﺳﺖ
.
آراﻣﺶ
ﯿﺸﯿﻦ ﭘ
ﺑﺎز ﺗﺒﺪ
ﯾﻞ
ﺑﻪ اﺿﻄﺮاب ﺷﺪ
.
ﺑﻪ ﺟﺎ
ﯾﻢ
ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ و ﻧﺸﺴﺘﻢ. ﺑﺎران ﺳ
ﯿﻞ
و ﯾﺪ ﺑﺎرﯽﻣ آﺳﺎ
ﯿﻦ ﻣﺎﺷ
ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮد
.
از ﺷﺎﻧﺲ ﺑﺪ ﺧﻮد در ﺷﮑﻮه و ﺷﮑﺎ
ﯾﺖ
ﺑﻮدم ﮐﻪ ﭼﺮا ﺑﺎ
ﯾﺪ
ﺑﺎران ﺑ
و ﯿﺎﯾﺪ
اﻣﮑﺎن ﺳﺮﻋﺖ ﺑ
ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﯿﺸﺘﺮ
ی و اداﻣﻪ
ﺳﻔﺮ ﭘﺮ
ﺧﻄﺮ را ﻣﺎﻧﻊ ﺷﻮد
داﻧﺴﺘﻢ ا ﯽﻧﻤ ﯽوﻟ ،
ﯾﻦ
ﺑﺎران ﺳ
ﯿﻞ
آﺳﺎ و
رﻋﺪ و ﺑﺮق و ﻃﻮﻓﺎن ﺑﺎﻋﺚ
ﺷﻮد ﮐﻪ ژ ﯽﻣ
اﻧﺪارم
ﺑﻪ
ﻫﻨﮕﺎم ﻋﺒﻮر اﺗﻮﺑﻮس
در اﺗ
ﺎﻗﮏ ﺧﻮد ﺑﻤﺎﻧﺪ
و
ﻣﻘﺎﺑﻞ
آن ﻧﺎﯾﺴﺘﺪ و ﺑﻪ ﺑﺎ
ﯽﭘﺮﺳ و ﺑﺎز ﯽرﺳز
ﻧﭙﺮدازد
.
ﻦﯿ و ﭼﻨ
ﺷﺪ ﮐﻪ از ﭘﺎﺳﮕﺎه اﺻﻠ
ﯽ
ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺳﺮﻋﺖ
ﯿﻢ ﮔﺬﺷﺘ
و راه اداﻣﻪ
ﯾﺎﻓﺖ
.
ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺧﺎش ﻧﺰد
.ﯾﻢﺷﺪ ﯾﮏ
ﺑﺎران آرام
ﺗﺮ ﺷﺪ
.
از دور ﺳﻮﺳﻮ
یﻫﺎ ﭼﺮاغ ی
ﺷﻬﺮ ﺧﺎش ﭼﺸﻤﮏ
زﻧﺎن ﻣﺴﺎﻓﺮان ﺟﺪ
را ﯾﺪ
. ﮔﻔﺘﻨﺪ ﯽﻣ ﺧﻮﺷﺎﻣﺪ
ی راﻧﻨﺪه
اﺗﻮﺑﻮس از ﻣﺮد و زن ﻫﻨﺪ
ﺳﺆال ی
ﮐﺮد ﮐﺠﺎ ﭘ
ﯿﺎده
و ﻧﺪ، دﺑﺮ ﻧﺎم را ﯽﻣﺤﻠ ﻫﺎ آن . ﺷﻮﻧﺪ ﯽﻣ
ی راﻧﻨﺪه
اﺗﻮﺑﻮس راﻫ
آن ﯽ
ﻣﺤﻞ
ﯿﺮ ﻣﺴ ﺷﺪ. در
از ﭘﻨﺠﺮه
ی
اﺗﻮﺑﻮس و ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﻧﻮر ﺗ
ﯿﺮﻫﺎی
یﻫﺎ ﺧﺎﻧﻪ ، ﭼﺮاغ ﺑﺮق
ﻣﺤﻘﺮ و
یﻃﺒﻘﻪ ﯾﮏ
اﻃﺮاف ﺧ
و ﯿﺎﺑﺎن
یﻫﺎ ﮐﻮﭼﻪ
ﻣﺤﻞ ﻋﺒﻮر را ﻧﮕﺎه
ﮐﺮدم.
ﺷﻌﺎرﻫﺎی ﻣﺘﺪاول روز و ﮐﻠﻤﺎت ﻗﺼﺎر ﺑﺰرﮔﺎن ﻗﻮم ﺑﺎ ﺧﻂ
ﺎی ﻫ
ﺧﻮب و ﺑﺪ ﻧﻘﺶ د
ﯾﻮارﻫﺎ
. ﺑﻮد
ﭘﺲ ﻫﻨﻮز در ا
ﯽوﻗﺘ . ﯾﻢ ﺑﻮد ﯾﺮان
آن ﻃﺒ
یﻫﻨﺪ ﯿﺐ
و ﻫﻤﺴﺮش از اﺗﻮﺑﻮس
، ﺷﺪﻧﺪ ه ﯿﺎدﭘ
اﺗﻮﺑﻮس در ﺧ
ﯿﺎﺑﺎن
یﻫﺎ
ﺷﻬﺮ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑ
ﻪ
ﺣﺮﮐﺖ در آﻣﺪ و از ﭼﻨﺪ ﺧ
ﯿﺎﺑﺎن
ﺑﺎ . ﮔﺬﺷﺖ
ﻪ ﮐ ﯾﻦا وﺟﻮد
ﺷﺐ و ﻫﻮا ﺗﺎر
ﻫﺎ نﺎﯿﺎﺑ و ﺧ ﯾﮏ
، ﺧﻠﻮت ﺑﻮد
ﺑﺎ ﺧﺎﻣﻮش ﻧﮕﺎﻫﺪاﺷﺘﻦ ﭼﺮاغ
یﻫﺎ
اﺗﻮﺑﻮس
،
اﺣﺴﺎس
ﮐﺮدم ﯽﻣ
ﯽﺳﻌ راﻧﻨﺪه
دارد ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﻘﺪور اﺳﺖ
از د ،
ﯾﺪ
ﮐﺴﺎن در اﻣﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ
.
ﺑﺎﻻﺧﺮه
ﯾﯽﺟﺎ
ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮد
«. ورﻧﺪ آﯽﻣ ﻫﺎ را ﺳﺎ ک .ﯾﺪﺷﻮ ﯿﺎده ﭘ یﻓﻮر» : ﮔﻔﺖ ﯽﺣﺎﺟ .
ﺎ ﻣﺎ ﭼﻬ
ر ﻧﻔﺮ
ﺑﻪ ﺳﺮ
.ﯾﻢﺷﺪ ﯿﺎده ﻋﺖ ﭘ
ﺑﺎران
ﯽﻣﺤﻠ یرو ﯿﺎده و ﭘ ﯾﺪ ﺑﺎرﯽﻣ
ﮐﻪ اﺗﻮﺑﻮس ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮده ﺑﻮد
،
ﭘﺮ از آب و ﮔﻞ
ﺎﻧ ﺑﻮد.
ﯾﺴﺖ ﭼﺎر ﺑﺎ
از آﻧﺠﺎ ﻋﺒﻮر
ﻪ ﺑ ﯽوﻗﺘ . ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ
دﻧﺒﺎل
راﻫﻨﻤﺎ وارد ﮐﻮﭼﻪ
،ﯾﻢﺷﺪ ﯾﮏﺗﺎر ی
آﻧﺠﺎ ﻫﻢ
ﭘﺮ از ﮔﻞ ﺑﻮد
.
در ﺗﺎر
ﻣﯽ ،ﺷﺐ ﯾﮑﯽ
ﯿ ﺷﺪ ﺗﺸﺨ
ﻣﻮﺗﻮرﺳ ﺺ داد دو
ﯿﮑﻠﺖ
یﻗﻮ
و ﺑﺰرگ در آن ﮐﻮﭼﻪ
ا
ﯾﺴﺘﺎده
اﺳﺖ
.
در اﻧﺘﻬﺎ
ی
ﮐﻮﭼﻪ
، از در
ی
ﯾﻢ ﻋﺒﻮر ﮐﺮد
و از ﮐﻨﺎر ﺣ
ی ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯿﺎط
ﯿﻢ ﮔﺬﺷﺘ
و ﺑﻪ اﺗ
ﯽ ﺎﻗﮑ
ﯾﯽ روﺳﺘﺎ
وارد ﺷﺪ
ﯽﺟﻮاﻧ .ﯾﻢ
ﻫﺠﺪه، ﻧﻮزده
ﻣﺴﻨ و ﻣﺮد ﺳﺎﻟﻪ
ﯽ ﺑﺎ رﯾﺶ و ﺳﺒﯿﻞ ﺳﯿﺎه و ﺳﻔ
ﯿﺪ
ﻫﺮ دو ﺑﺎ
ﻟﺒﺎس
ﻫﺎی ﻣﺤﻠﯽ
آﻧﺠﺎ
ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ
ﮐﻪ ﯾﻦا ﻣﺜﻞ .
در اﻧﺘﻈﺎر ﻣﺎ ﺑ
ﻪﺟﺎﺑ یﻗﺪر ﻮدﻧﺪ.
ی و ﺑﺮا ﺟﺎ ﺷﺪﻧﺪ
ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻣﺎ ﺟﺎ ﺑﺎز ﮐﺮدﻧﺪ
.
ﻣﺎ ﺧﺴﺘﻪ و
ﯿﺲﺧ
از ﺑﺎران
، در آن اﺗ
ﺎﻗﮏ ﺗﻨﮓ
،
ﻫﺮ ﮐﺪام در ﮔﻮﺷ
یاﻪ
ﻧﺸﺴﺘ
اﺗ .ﯿﻢ
ﺎﻗﮏ ﻏ
ﯿﺮ
از در ورود
ﹺ
ﯽ ﮐﻮﺗﺎﻫ ی
ﮐﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ آن ﭘﺮد
ﯿﻢﺿﺨ یاه
و ﮐﻬﻨﻪ و ﮐﺜ
ﯿﻒ
ﻧﺼﺐ ﺑﻮد
،
ﯿﭻﻫ
ﭘﻨﺠﺮه و ﻣﻨﻔﺬ د
ﯾﮕﺮی
ﻧﺪاﺷﺖ
.
در ﮐﻨﺎر د
ﯾﻮارﻫﺎی
اﺗﺎق
ﮔﻮﻧﯽ ،
ﻫﺎﯾﯽ
ﹰ از ﺟﻮ ﭘﺮ ﺑﻮد دﯾﺪه
ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮا
.ﺷﺪ ﻣﯽ
آن دو ﻧﻔﺮ رو
آن ی
ﻫﺎ
ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ
شﻓﺮ یﺟﺎ ﻪ ﮐﻬﻨﻪ ﺑ ﯽﻤﯿﮔﻠ .
ﮐﻒ اﺗ
ﺎﻗﮏ را
ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه
ﺑﻮد.
یﮐﺘﺮ
یا ﮐﻬﻨﻪ ﯿﻨﯽﺳ یرو یا دودزده
ﻗﺮار داﺷﺖ.
د
ﯾﻮارﻫﺎی
اﺗﺎق
ﺑﺎ دوغ آب ﺳﻔ
ﺷﺪه ﯿﺪ
ﺑﻮد و
ﯾﮏ
ﻻﻣﭗ ﭼﻬﻞ
ﯽﺷﻤﻌ
ﺑﻪ آن ﻓﻀﺎ
ﻧﻮر
.داد ﻣﯽ
۱۳۷