Goriz Nakhasteh

134 / 256

ﺷﺪﯾﺪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد. ﭘﺲ ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎر از ﻣﺴ ﻣﺎ را
ﯿﺮی
دورﺗﺮ و اﻣﻦ
ﯽراﻫ ﺗﺮ
ﺧﺎرج ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد . ﺣﺎل
ﯿﻢ داﻧﺴﺘ ﮐﻪ ﺑﺎ آن اﺗﻮﺑﻮسﯾﺴﺖ ﺑﺎ ﭼﻮن ﻣﺴﺎﻓﺮان ﻋﺎد
ی
ﻋﺎزم ﺷﻬﺮ ﺧﺎش ﺑﺸﻮ .ﯾﻢ
ﯽوﻗﺘ
واﻧﺖ در
یﺟﺎده
ﯿﻦﺑ ﺧﻠﻮت زاﻫﺪان و ﺧﺎش ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮد ﺑﺮ ، ﻗﺮار، ﻃﺒﻖ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ د
ﯾﺪن
اﺗﻮ
ﺑﻮس
و ﺗﻮﻗﻒ آن ، ﯿﺰﻧ ﻫﺎ را ﺳﺎ ک .ﯾﻢ ﺳﻮار ﺷﺪ در اﻧﺪک ﻓﺮﺻﺘ
ﯽ
ﺑﻪ اﺗﻮﺑﻮس. دادﻧﺪ ﯾﻞ ﺗﺤﻮ اﺗﻮﺑﻮس
ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد.ﯿﺮﻏ از ﻣﺎ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ و راﻧﻨﺪه
ی
اﺗﻮﺑﻮس و ﺧﻮد ﺣﺎﺟ ﯾﺮﺳﺎ ﯽ، ﻣﺴﺎﻓﺮان اﺗﻮﺑﻮس ﻋﺒﺎرت
ﺑﻮدﻧﺪ ازﯾﮏ ﻣﺮد ﺑﻠﻮچ
ﯽﺟﻮاﻧ ،
ﮐﻪ اﺑﺘﺪا
ی راﻧﻨﺪه
واﻧﺖ ﺑﻮﯾﮏ ،د ﻣﺮد د ﭘﺴﺮ ﯾﮏو ﯾﮕﺮ
ﻫﺠﺪه،
ﻧﻮزده
ﮐﻪ ﯿﻦﻫﻤ .ﺳﯿﺎه یﺳﺎﻟﻪ
یرو ﻓﺮاﻣﺮز
ﯽﺻﻨﺪﻟ
ﻧﺸﺴﺖ و اﺗﻮﺑﻮس ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد ، ﺑﻪ ﺻﺪا در آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ :
- دﺧﺘﺮﻋﻤﻮ، ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ! ﻣﻦ از ﻣﺎﻣﺎن ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﻧﮑﺮدم . ﻣﺎ را ﮐﺠﺎ ؟ ﺑﺮﻧﺪ ﻣﯽ
ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﭘﺮ از اﺷﮏ و ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد . او را دﻋﻮت ﺑﻪ آراﻣﺶ ﮐﺮد .ﯾﻢ از ﺻﻨﺪﻟ
ﯽ
ﺑﺮﺧﺎﺳﺘ و ﺑﻪ ﻢ
ﯾﯽﺟﺎ ﮐﻪ ﺣﺎﺟ
ﯽ
ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺷﺪم ﯾﮏ ، ﻧﺰد و آرام ﮔﻔﺘﻢ :
- ! ﯽﺣﺎﺟ ﻣﺎ از ﻓ ﺎﻣﯿﻠﻤﺎن ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﻧﮑﺮدﯾﻢ .
ﯽﺣﺎﺟ
آرام و ﺧﻮﻧﺴﺮد ﺟﻮاب داد :
- ؛ﯿﻢﮐﻨﯽﻣ ﯽ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ دﻟﻮاﭘﺲ ﻧﺒﺎﺷ .ﯿﺪ
ﯽﺣﺎﺟ یﻫﺎ ﺣﺮف
ی را ﺑﺮا
ﯿﺘﯽ و ﮔ ﻓﺮاﻣﺮز ﺗﮑﺮار ﮐﺮدم از ﺷ .
ﯿﺸﻪ
ی ﭘﻨﺠﺮه
اﺗﻮﺑﻮس ﺑﻪ ﺑ
ﯿﺮون
ﻧﮕﺎه
. ﮐﺮدم آﻧﭽﻪ د ﺑﻮد ﯿﺎﺑﺎن ﺑ ،ﺷﺪﯽﻣ ﯾﺪه و ﮐﻤﺘ
ی ﺮ اﺛﺮ
از ﺧﺎﻧﻪ و آﺑﺎد .ی ﻓﻘﻂ ﺟﺎده ﺑﻮد و اﺗﻮﺑﻮس ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ
ﯾﺎدز ﯽﺳﺮﻋﺘ . ﮐﺮدﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﻣ ﻫﻮا ﻫﻨﻮز روﺷﻦ ﺑﻮد و اﺛﺮ ﮐﻢ رﻧﮓ آﻓﺘﺎب ﺑﺮ ﺟﺎده و ﺑ .ﺷﺪﯽﻣ ﯾﺪه د ﯿﺎﺑﺎن
.ﯾﻢﺷﺪ ﯾﮏﻧﺰد یآﺑﺎد ﯾﮏﺑﻪ اﺗﻮﺑﻮس ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮدﯾﮏ . ﻣﺮد ﻫﻨﺪ
ی
ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮش ﮐﻪ ﻟﺒﺎس ﺳﺎر ﭘﻮﺷ ی
ﯿﺪه
ﺑﻮد ، ﺳﻮار .ﺪﻧﺷﺪ از زاﻫﺪان ﺑﯿﺴﺖ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮی دور ﺷﺪه ﺑﻮدﯾﻢ ﮐﻪ اﺗﻮﺑﻮس در ﮐﻨﺎر ﺟﺎد
یه
اﺳﻔﺎﻟﺘﯽ
ﺑﺎرﯾﮑ
ﯽ
ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮد : ﮔﻔﺖ ﯽﺣﺎﺟ .
- اﺳﺘ ﯿﻦ ﻣﺎﺷ
ﯿﺸﻦ
.ﯾﺪآﯽﻣ دارد
- ﺑﺎ دﺳﺖ از ﭘﺸﺖ ﺷ
یﯿﺸﻪ
اﺗﻮﺑﻮس ﺳﻤﺘ از ﺑ ﯽ ﯽﺑ ﯿﺎﺑﺎن اﻧﺘﻬﺎ را ﻧﺸﺎن داد . از دور ﻓﻘﻂ ﮔﺮد و
یﻏﺒﺎر
ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﯽﻣ ﺧﻮرد ﮐﻪ ﮔﻮاه ﺑﺮ ﺣﺮﮐﺖ وﺳ . ﺑﻮد یاﻪﯿﻠ
آﻫﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ : ﮔﻔﺖ
- ﻓﻘﻂ ﭘﺴﺮ ﺑﺮا
ی
ﯾﺎدز ﯽﻟو ،ﺷﻮد ﯿﺎده ﭘ ﯽ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ ﻃﻮل ﻧﺪﻫﺪ . ﺷﻮ ﯿﺎده ﭘ ﯽﺧﻮاﻫ ﯽﻣ ﺷﻤﺎ اﮔﺮ
ﯾﮏﻧﺰد ﯽوﻟ واﻧﺖ ﻧﺮو . ﺧﻮدت را درﮐﻨﺎر ﺑ
ﯿﺎﺑﺎن
ﻣﺸﻐﻮل ﮐﺎر
ی
ﻧﺸﺎن ﺑ ؛هﺪ ﺧﺎﻧﻢ ﻫﻢ ﮐﻪ اﺻﻼ
. ﻧﺸﻮد ﯿﺎده ﭘ
آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺘﻢ :
- ﯾﺪﺑﺎ ،ﺟﺎن ﯽﺣﺎﺟ . ﮐﻨﺪ ﯽ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ
- ﯾﮕﺮ د ؛ ﮐﺮده ﯽ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ . ﯿﺴﺖ ﻻزم ﻧ
۱۳۳