Goriz Nakhasteh

182 / 256

و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺻﺪا
ی
ﺑﻐﺾ آﻟﻮد : ﮔﻔﺖ ی
- ﯿﺎﻗﺖﻟ ﮐﻪ ﺷﻬﺎدت در راﻫﺶ ﻗﺴﻤﺘﻤﺎن ﻧﺒﻮد ؛ ﺣﺎﻻ آﺑﺮو ﺑﺎ ﯽﺑ ﻃﻮر ﯾﻦا ﺑﻤ ﯾﺪ . ﯿﺮﯾﻢ
دﻟﻢ ﺑﻪ ﺣﺎل او ، ﺧﻮدم و ﺳﻮﺧﺖ! ﯽﻣ ﯾﯽﺪا و ﺧ ﻓﺮاﻣﺮز ﯿﻢ ﺗﺴﻠ ﯾﺴﺖ ﻧﺒﺎ ﻣﺮگ و ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ .ﯾﻢﺷﺪﯽﻣ
از ﺗﺮس ﻣﺮگ ﺟﺎﻧ
ﯽ
ﺗﺎزه ﭘ
ﯿﺪا
ﮐﺮده ﺑﻮد ﯾﺎد ﺑﻪ .ﯾﻢ م آﻣﺪ در ﺳﺎ ک ﯾﺎ ﯾﮏ دو ﺗﮑﻪ ﺳﻮﻫﺎن ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه
،ﯿﻢ داﺷﺘ .ﺳﺖا ﯽ ﻫﻨﻮز ﺑﺎﻗ ﺑﻪ ﺳﺮ اغ ﺳﻮﻫﺎن رﻓﺘﻢ. اﺑﺘﺪا ﺑﻪ ﺗﺸﮏ ﻧﺰد
ﯾﮏ
ﺷﺪم و . ﮐﺮدم ﯿﺪار را ﺑ ﻓﺮاﻣﺮز
ﯿﺘﯽ و ﮔ ﯾﯽﺪاﺧ . ﻫﻢ آﻣﺪﻧﺪ ﻫﺮ ﮐﺪام ﺗﮑﻪ
ی
ﯽ ﮐﻮﭼﮑ
از ﺳﻮﻫﺎن را ﺧﻮرد آنﺑﻪ .ﯾﻢ ﻫﺎ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﻫﻨﻮز
ﯾﮏ
ﺳﻮﻫﺎن د ﯾﻢ دار ﯿﺮهﺧذدر ﯾﮕﺮ ، و در ذﻫﻨﻢ آن را
یﺑﺮا
ﻟﺤﻈﺎﺗ ﺗﺮ ﺳﺨﺖ ﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدم .
ﻓﺮاﻣﺮز
ﹰ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮا
ﯾﮏ
، ﺑﻮد ﯿﺪه ﺧﻮاﺑ ﯽﺳﺎﻋﺘ ﺗﺎزه ﺧﻮد را
ﯾﺎﻓﺖ
و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘ
ﯿﻢ
و ﭼﻪ
رو ﯽ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘ ﯾﺎروﯾﻤﺎن ﻗﺮار داردﯿﺸﺘﺮ ﺑ . از ﺗﺤﻤﻞ و ﻣﻘﺎوﻣﺖ
ﯾﮏ
ﺟﻮان ﻫﺠﺪه
ﺳﺎﻟﻪ از
ﺧﻮد ﺻﺒﺮ و
،دادﯽﻣ ﺎن ﺸﻧ ﯾﯽﯿﺒﺎ ﺷﮑ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد در دﻟﺶ ﭼﻪ. ﮔﺬرد ﯽﻣ
ﺑﺎر د
ﯾﮕﺮ
از ﺳﺮ ﻧﺎاﻣ ﯿﺪی ، ﭼﻨﺪ ﺑﺎر اﺳﻼم را ﺑﺎ ﻓﺮ ،ﯾﻢ ﮐﺮد اﺻﺪ ﯾﺎد و ﺳﻨﮓ ﺑﻪ ﺳﻮ
ی
واﻧﺖ ﭘﺮت
ﯽﻟو ،ﯾﻢ ﮐﺮد
ﺳﮑﻮت ﻣﺤﺾ ﺑﻮد و ﻣﺎ و ﺻﺪا ﯽﺑ واﻧﺖ ﻧ ﭼﻬﺎر ﻔﺮ ﻣﻈﻠﻮم و . ﭘﻨﺎهﯽﺑ ﻫﻤﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن
و دﻋﺎ ﻃﻠﺐ ﻧﺠﺎت ﺷﺪ . ﯾﻢ ﭼﻮن ﻗﺪرت و ﺗﻮان ا ﯾﺴﺘﺎدن ﻧﺪاﺷﺘ ﯽﺑ ،ﯿﻢ اراده ﻗﺼﺪ ﺧﻮاﺑ .ﯾﻢ ﮐﺮد ﯿﺪن
ﻗﻄﺮات ﺗﮏ ﺗ
ﮏ
ﺑﺎران ﺑﺮ ﺻﻮرت ﯽﻣ ﺧﻮرد و وﺣﺸﺖ را ﺑ ﯾﯽﺪاﺧ . ﮐﺮدﯽﻣ ﯿﺸﺘﺮ در اﻣﺎن ﻗﺎﻟ ﯿﭽﻪ اش ﻪ ﺑ
ﯿﻦزﻣ اﻓﺘﺎد و ﻗﺼﺪ ﺧﻮاب ﮐﺮد . ﻣﻦ و ﮔﻓﺮاﻣﺮز و ﯿﺘﯽ ﻫﺮ ﮐﺪام ﻗﺴﻤﺘ از ﯽ ﺑﺪن را ﺑﺮ رو
ی
ﺗﺸﮏ اﺑﺮ
ی
ﻗﺮار داده،ﯿﻦزﻣ ی را رو ﯿﻪ و ﺑﻘ ﻣﺮﻃﻮب ﮔ ﺬ اﺷﺘﻪ ﺑﻮد .ﯾﻢ ﺣﺮارت ﺑﺪنﯾﻤﺎن ﻫﺎ ﻗﺴﻤﺖﯾﯽﻫﺎ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ
، ﺑﻮد ﯾﮏﻧﺰد ﮔﺮم ﻧﮕﺎه . داﺷﺖﯽﻣ ا ﮔﺮ ﺧﻮاﺑﻤﺎن ﺑﺮد و ا ﯽﻣ
ﯾﻦ
ﺧﻮاب ﺧﻮاب اﺑﺪ ﯽﻣ ی ﺷﺪ و ﺧﻮرﺷ
ﯿﺪ
ﯿﺎﺑﺎن ﺑ ﯿﺎن در ﻣ ، ورد آﯽﻣ ﺳﺮ ﺑﺮ ﯿﻼبﺳ ﯿﻪ و ﺣﺎﺷ
ﻫﺎ
ﭼﻨﺪ ﺳﺎ ک را ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﭼﻬﺎر و ﯾﺨﺘﻪ ر ﯿﺮون ﺑ یﻫﺎ
ﺟﺴﺪ را ﮐﻪ از ﺧﺴﺘﮕ
ﯽ
ﯽ و ﻧﺎﺗﻮاﻧ
و ﺗﺮس ﺟﺎن ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ . ﮐﺮدﻧﺪ ﻣﯽ ﭘﯿﺪا ،
ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﯾﮏ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﯽ
یﺻﺪا ،یﺧﺒﺮ
ﺣﺮﮐﺖ آﻫﺴﺘﻪ ﻮﺷﻢ ﮔﻪ ﺑ ﯾﯽﭘﺎ ی
. ﺧﻮرد ﭼﻮن ﻫﻤﻪ را ﺧﻮاب ﻫﺮ آن ﯾﮏر د ،ﻢ داﻧﺴﺘ ﯽﻣ دو اﺣﺴﺎس ﺗﺮس و ﺧﻮﺷﺤﺎﻟ ﻪ ﺑ ﯽ دﻟﻢ ﻧﺸﺴﺖ :
ﮐﻪ ﯾﻦا از ﺮسﺗ ﺑﻠﻮچ ﺑ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻣﺎ را یاﻪ ﯿﮕﺎﻧ و ﺧﻮﺷﺤﺎل ازﯾﮑﯽ ﯾﺪﺷﺎ ﮐﻪ ﯾﻦا از ﺑﻠﻮچ
یﻫﺎ
ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ
ﮐﻪ ﭼﻮن د -
ﯾﺪه
ﻣﺎ ﺧﻮاﺑ ﻪ ﺑ ﯿﻢ اﻧﺘﻈﺎر ﺑ ﯿﺪاری مﺳﺮ ، زﻧﺪﯽﻣ ﻣﺎ ﻗﺪم را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدم ﺑﺎ ﺻو ، ﯾﯽﺪا ﮐﻪ ﺗﺮس در
آن ﻣﻮج ،زدﯽﻣ آﻫﺴﺘﻪ ﭘﺮﺳ : ﯿﺪم
- ؟یرو ﻣﯽ راه ﮐﻪ ﯽﻫﺴﺘ ﯽﮐ ؟ﯽﻫﺴﺘ ﯽﮐ
ﺻﺪای ﺧ ﺪاﯾﯽ را ﺷﻨ
ﯿﺪم
ﮐﻪ ﮔﻔﺖ :
- ﺑ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﯿﺪاری؟ ﭘﺎﺷﻮ ﻗﺪم ﺑﺰﻧﯿﻢ ؛ ﭘﺎﺷﻮ ﻓﮑﺮ .ﯿﻢﮐﻨ ی
و ﻣﻦ از ﺟﺎ ﭘﺎ ﺷﺪم ﺗﺎ ﻓﮑﺮ .ﯿﻢﮐﻨ ی
۱۸۱