Table of Contents Table of Contents
Next Page  184 / 256 Previous Page
Information
Show Menu
Next Page 184 / 256 Previous Page
Page Background

-

ﭼﺮا؛ ﮔﻔﺖ:

ﯿﺪزﻧﯽﻣ ﯾﺎد ﮐﻪ ﻓﺮ داﻧﺴﺘﻢ ﯽﻣ»

و ﺳﻨﮓ ﭘﺮت ﻣ

ﮐﻨﯿﺪﯽ

ﮐﻪ ﻣﺮا ﺻﺪا ﺑﺰﻧ

ﺗﺎ ﻣﻦ. ﯿﺪ

ﺑﭽﻪ وﻗﺘﯽ

ﻫﺎ

ﻣﺎﺷﯿﻦ

ﻧﯿﺎرﻧﺪ

ﻧﻤﯽ ﺑﺮ دﺳﺘﻢ از ﮐﺎری ﮐﻪ

. آﯾﺪ

ﺧﺴﺘﻪ

ﺑﻮدم؛

ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ا ﮔﺮ . ﺧﻮاﺑﯿﺪم

ﻣﯽ ﺣﺮف

زدم ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻫﻤﻪ ﺑ

«.ﯾﻢ ﺑﻮد ﯿﺪار

ﺑﺎ اﯾﻦ

از ا ﮐﻪ

ﯿﺎﻟﯽﺧﯽﺑ ﻫﻤﻪ ﯾﻦ

اﺳﻼم در ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻮد

ﯿﻦﻫﻤ ﯽوﻟ ،ﯾﻢ

ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺗﻨﻬﺎ را ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ و

ﻫﻤﺮاه ﻣﺎ در

ﻣﻬﻠﮑﻪ ﺑﺎﻗ

ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد

ﯿﺪ اﻣ ،

ﻧﺠﺎت داﺷﺘ

. ﯿﻢ

ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺎ

ﻗﺒﻞ از ﻃﻠﻮع ﺻﺒﺢ

و ﯿﻢﻋﻈ ،

واﻧﺖ ی راﻧﻨﺪه

ﺑﺎ ﻣﺎﺷ

. ﮔﺮدﻧﺪ ﯽﻣﺑﺮ یاهﺗﺎز ﯿﻦ

آراﻣﺶ ﺧ

ﯾﻢ ﺑﺮا ﯿﺎل

اﻣﮑﺎن ﺧﻮاب ﺑ

وﺟﻮد آورد

.

ﺑﻪ ﺗﺸﮑﭽﻪ

ﮐﻪ یاﺑﺮ ی

ی ﺑﺮ رو ﻓﺮاﻣﺮز

آن ﺧﻮاﺑ

ﯿﺪه

.ﺷﺪم ﯾﮏﻧﺰد ، ﺑﻮد

ﺗﻤﺎم ﺳﺮ و ﻗﺴﻤﺘ

از ﺷﺎﻧﻪ و دﺳﺘﻢ را رو

ی

ا ﯽ ﻗﺴﻤﺘ

ز ﺗﺸﮏ

ﮔﺬاﺷﺘﻢ

ﮐﻪ ﺑﺪن

ﻓﺮاﻣﺮز

آن را

ﭘﺮ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد

یﯿﻪ و ﺑﻘ ،

ﺑﺪن و ﭘﺎ

ﯿﻦزﻣ یرو را ﯾﻢ

ﻣﺮﻃﻮب

یﺣﻮﻟﻪ دو ﯾﮑﯽ .

ﻣﺮﻃﻮب را ﺑﺮ رو

ی

ﺳﺮ و ﺑﺪﻧﻢ ﮐﺸ

ﯿﺪم

در ﮐﻤﺘﺮ از

ﯿﻘﻪ دﻗ ﯾﮏ

ﺑﻪ ﺧﻮاب

. رﻓﺘﻢ

ﯾ ﭼﻮن ﺟﺎ

ﻢ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮد

،

ﻫﺮ ﭼﻨﺪ دﻗ

یاﻪﯿﻘ

ﺑﺎر ﺑ ﯾﮏ

ﯽﻣ ﯿﺪار

ﺷﺪم و ﺻﺪا

ی

ﯿﺪم ﺷﻨﯽﻣرا ﯾﯽﺪا و ﺧ ﯿﺘﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮔ

و دوﺑﺎره

ﺑﻪ ﺧﻮاب

رﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﯽﻣ

ﯾﮏﮐﻪ ﯾﻦا

ﯾﺎد ﻓﺮ دﻓﻌﻪ

ﮐﻮﺗﺎه ﺣﺎ ﮐ

از ﺷﻮق ﮔ

ﯿﺪارم ﺑ ﯿﺘﯽ

. ﮐﺮد

-

اوﻧﺎﻫﺎ

ﻧﮕﺎه ﮐﻦ

،

آﻗﺎی

ﻧﮕﺎه ﮐﻦ ﯽ؛ ﯾﺧﺪا

ﻧﻮر .

را ﯿﻦ ﻣﺎﺷ

ﻧﮕﺎه ﮐﻦ

؛

ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺎ

.ﯾﺪآﯽﻣ

ﯿﻦزﻣ یرو

ﻧﺸﺴﺘﻢ و ﺳﻤﺘ

را ﮐﻪ ﮔ

ﯿﺘﯽ

ﻧﺸﺎن

،دادﯽﻣ

ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم

یﻧﻮر .

ﺑﻪ ﺳﻮ

ی

ﯾﮏ ﻣﺎ ﻧﺰد

و ﮔﺎه

ﺧﺎﻣﻮش و دوﺑﺎره روﺷﻦ

.ﺷﺪﯽﻣ

ﺑﺎ وﺟﺪ از ﺟﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ و

ﺑﻪ ﮔ

.ﺷﺪم ﯾﮏﻧﺰد ﯾﯽﺪا و ﺧ ﯿﺘﯽ

ﯾﮏ ﻫﻮا ﺗﺎر

و روﺷﻦ ﺑﻮد و ﻫ

ﻪ ﻮز ﺑ ﻨ

ﯽﻧﻤ ﯽ درﺳﺘ

ﺷﺪ اﻃﺮاف را

. داد ﯿﺺ ﺗﺸﺨ

ﯾﮕﺮ ﺣﺎﻻ د

زﻣﺎن و ﻣﮑﺎن ﺑﺮا

ﻣﻬﻢ ﯾﻤﺎن

ﻧ ﯿﻠﻪ وﺳ ؛ ﻧﺒﻮد

ﺠﺎت داﺷﺖ

.ﻣﺪآﯽﻣ

از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻫﻤ

ﯿﺸﻪ

، ﯾﺪﯾﻢ دﯽﻣ ﯾﮏﻧﺰد ﯿﺰ ﺧﻄﺮ را ﻧ

از ذﻫﻨﻢ ﮔﺬﺷﺖ

،

ﻧﮑﻨﺪ ﻣﺎﺷ

ﯿﻦ

ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ

ژاﻧﺪارم

یﻫﺎ

ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن ﺑﺎﺷﺪ و ﮔﺮﻓﺘﺎر

آن

، و ﯾﻢ ﺑﺸﻮ ﻫﺎ

ﭼﻮن ﺑﻪ ﻣﺮز دو ﮐﺸﻮر ﻧﺰد

ﺑﻪ ا ﯿﻢ، ﯾﮑ

ﯾﻞ ﺗﺤﻮ ﯾﺮان

.ﺪﻨدﻫ

ﻪ ﻣﺎﺷ ﻧ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎ

ﯾﮏﮐﻪ ﯿﻦ

واﻧﺖ آﺑ

رﻧﮓ و ﺑﺰر

ﺘﺮ از واﻧﺖ ﻣﺎﻧﺪه در ﺳ

ﯿﻼب

ﯿﺪ رﺳ ، ﺑﻮد

و در آن

ﯿﻞﻣﺴ یﺳﻮ

ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮد

ﺑﺎ .

را ﺗﺸ ﯿﻢﻋﻈ یﯿﺎﻓﻪ و ﻗ ﯿﮑﻞﻫ، ﻫﻮا ﯽﻧﺴﺒ ﯽ روﺷﻨ

ﯿﺨﺺ

. دادم

ﺣﻀﻮر او در

آن ﻟﺤﻈﻪ از د

ﯾﺰیﻋﺰ ﻫﺮ ﯾﺪار

ﻟﺬت ﺑﺨﺶ

ﺗﺮ

آوری و ﺷﺎد

ﻪ ﺑ . ﺑﻮد ﺗﺮ

دﻧﺒﺎل او دو ﻧﻔﺮ د

. ﺷﺪﻧﺪ ﯿﺎده ﭘ ﯾﮕﺮ

ﯾﻦ ﻣﺎ از ا

آن ی ﻃﺮف ﺑﺮا

ﻫﺎ

دﺳﺖ ﺗﮑﺎن داد

آنو ﯾﻢ

ﻫﺎ

دﺳﺖ

ﻫﻢ ﻣﺘﻘﺎﺑﻼ

ﺗﮑﺎن دادﻧﺪ

از ﺣ .

ی ف زدﻧﻬﺎ

ﻣﺎ و ﺻﺪا

آن ی

.ﺷﺪ ﯿﺪار ﻫﻢ ﺑ ﻓﺮاﻣﺮز ﻫﺎ

ﻫﻨﻮز ﺧﻮرﺷ

ﯿﺪ

را در ﭘﻬﻨﻪ

اﺑﺮ یﻫﺎ ﺗﮑﻪ ﯽوﻟ ، ﯾﺪﯾﻢ دﯽﻧﻤ ﯿﺎﺑﺎن ﺑ ی

ﺑﺮ آﺳﻤﺎن

یﺑﺎﻻ ﯿﻊ وﺳ

ﺳﺮﻣﺎن رﻧﮓ ﻗﺮﻣﺰ داﺷﺖ.

ﮐﻢ ﮐﻢ ﺧﻮرﺷ

ﯿﺪ

از ﺳﻮ

ﯿﺪا ﭘ ﯾﯽ

ﺷﺪ و ﺑﻪ اﺑﺮﻫﺎ رﻧﮓ

ﻣﺲ ﮔﺪاﺧﺘﻪ داد

.

ﯾﺒﺎز ﯿﺰﭼ ﻪ ﺣﺎﻻ ﻫﻤ

ﺑﻪ ﭼﺸﻢ

.ﻣﺪآﯽﻣ

ﻃﻠﻮع آﻓﺘﺎب

،

آﺳﻤﺎن ز

،ﯾﺒﺎ

ﻗﻄﻌﺎت رﻧﮕ

و ﯿﻦ

اﻧﺘﻬﺎ ﯽﺑ ﯿﺎﺑﺎن و ﺑ ﯿﻦزﻣ، اﺑﺮ ﯾﯽﻃﻼ

یﻫﺎ رﮔﻪ ﯽ و ﺣﺘ

ﯿﻼبﺳ ﻣﺘﻌﺪد

ﮐﻪ در ﭘﻬﻨﻪ

ی

آن ﻫﻤﻪ وﺳﻌﺖ ﺑ

ﯿﺎﺑﺎن

در ﺟﺮ

ﺑﻮدﻧﺪ ﯾﺎن

.

۱۸۳