179 / 256
آب ﯽﮐﻤ
داﺧﻞ
اﺗﺎﻗﮏ
واﻧﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد
.
از ﻣﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﻪ
آن
ﯾﺪﺷﺎ ﺗﺎ ﯿﻢﮐﻨ ﮏﮐﻤ ﻫﺎ
ﺑﺎ زور و ﻓﺸﺎر
ﺷﺶ
ﻧﻔﺮ ﺑﺘﻮاﻧ
و ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﯿﻢ
ﺧﻮد را از آن ﻣﻬﻠﮑﻪ ﻧﺠﺎت دﻫ
ﮏاﺗﺎﻗ در ﯿﺘﯽﮔ .ﯿﻢ
واﻧﺖ ﻣﺎﻧﺪ
ﻣﻦ .
ﯾﻢﻫﺎ ﮐﻔﺶ
را از ﭘﺎ در آوردم و ﭘﺎﭼﻪ
یﻫﺎ
ﮔﺸﺎد ﺷﻠﻮار ﺑﻠﻮﭼ
ﯿﺪم ﮐﺸ زاﻧﻮ یﺑﺎﻻ را ﺗﺎ ﯽ
. ﭘﺎ را در رود ﮔﻞ
-
آﻟﻮد ﻓﺮو ﺑﺮدم
.
آب ﺗﺎ ﺑﺎﻻ
ﻧزا ی
ﻮاﻧﻢ ﺑﻮد
یﺳﺮد .
آب و ﺷﻦ و ﺑﺮ
یﻫﺎ ﯾﺪه
ﺳﻨﮓ در ﮐﻒ ﭘﺎ و ﻓﺸﺎ
ر آب
ﯾﺴﺖ را ﺑﺎ
ﺗﺤﻤﻞ
. ﮐﺮدم ﯽﻣ
ﻓﺮاﻣﺮز
را ﺻﺪا ﮐﺮدم
.
او ﻫﻢ
ﺑﻪ ﻫﻤ
ﯿﺐﺗﺮﺗ ﯿﻦ
از ﭘﺸﺖ واﻧﺖ ﭘﺎ
. آﻣﺪ ﯿﻦﯾ
ﯾﯽﺪاﺧ
! ﺧﻮاب ﺑﻮد
ﯽﺑ ﺎن ﭼﻨ راه ﯽ ﺧﺴﺘﮕ
ﺣﺎﻟﺶ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﺎﻋﺘ
ﯽ
ﯿﻤﺖﻗﻪ ﺧﻮاب را ﺑ
ﯽ ﺟﺎن ﻣ
-
.ﯾﺪﺧﺮ
ﯾﺶ ﭼﻮن ﺻﺪا
ﮐﺮدم ﮔﻔﺖ
:
-
ﺧﻮاﻫ ﯽﻣﻣﻦ
ﻢ ﺑﺨﻮاﺑﻢ.
ﻧﺎﭼﺎر از ﺳ
ﺮ ﻧﺎرﺿﺎ
ﯾﺘﯽ،
ﺑﺎ ﻣﻼﻣﺖ و ﺑ
یﺻﺪا ﻪ
ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺘﻢ
:
-
ﻣﺮد ﺑﻠﻨﺪ
ﺣﺎﻻ !ﺷﻮ
در رودﺧﺎﻧﻪ ﻏﺮق
!یﺷﻮﯽﻣ
او ﺧﻮاب
آﻟﻮد و ﻣﺘﻮﺣﺶ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﻫﻤﻪ ﻣﺎ را در آب د
ﯾﺶﻫﺎ ﭼﺸﻢ .ﯾﺪ
،ﯿﺪ را ﻣﺎﻟ
و ﭘﺲ از
ﻟﺤﻈﺎﺗ
ﺑﻪ ﻣ ﯽ
ﺎ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪ
.
ﹰ ﺗﻘﺮ ﯾﮕﺮ ﺣﺎﻻ د
ﯿﺲﺧﻣﺎ یﻫﻤﻪ ﯽ ﺑﻠﻮﭼ یﻫﺎرﻠﻮاﺷ ﯾﺒﺎ
ﯾﺮا ز ، ﺷﺪه ﺑﻮد
ﺧﺸﺘﮏ
ﺗﺎ ﻧﺰد
ﺷﻠﻮارﻫﺎ ﻋﻤﻼ
ﯿﺰیﭼ ﯽوﻟ .ﯿﺪﺳرﯽﻣ زاﻧﻮ ﯾﮏ
ﮐﻪ اﻫﻤ
، داﺷﺖ ﯿﺖ
ﻧﺠﺎت ﻣﺎﺷ
. ﺑﻮد ﯿﻦ
ﺑﺎ ﺗﻤﺎم
ﻓﺸﺎر
ﻔﺮﻧ ﺷﺶ
ﯽوﻟ ، ﺧﻮرد ﯽﻣ ﯽ ﺗﮑﺎﻧ ﻓﻘﻂ ﯿﻦ ﻣﺎ ﻣﺎﺷ
اﻣﮑﺎن ﺟﺎﺑ
ﻪ
ﺟﺎ ﮐﺮدﻧﺶ ﻧﺒﻮد
ﯿﺸﺘﺮ و ﺑ ،
در ﮔﻞ و
. رﻓﺖﯽﻣ ﻓﺮو یﻻ
ﻫﻤﻪ ﻣﺴﺘﺄﺻﻞ و ﻧﺎ
ﯿﻢ داﻧﺴﺘ ﯽﻧﻤو ﯾﻢ ﺑﻮد ﯿﺪﻣا
.ﯿﻢ ﺑﮑﻨ ﯾﺪ ﭼﻪ ﺑﺎ
از اﺳﻼم ﭘﺮﺳ
: ﯿﺪم
-
ا ﮔﺮ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ در
اﺗﺎق
یﻻﺎو ﺑ
واﻧﺖ ﺑﻤﺎﻧ
،ﯿﻢ
ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ
؟
: ﺟﻮاب داد
-
ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ
ﯿﻼبﺳ رزو
، ﺑﺸﻮد ﯾﺎدز
و ﺗﻤﺎم
اﺗﺎق
و ﻋﻘﺐ واﻧﺖ را آب ﭘﺮ ﮐﻨﺪ
ﯽ و ﺣﺘ ،
واﻧﺖ
را
ﺑﻐﻠﺘﺎﻧﺪ
. و ﺑﺒﺮد
ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﭼﻪ وﺣﺸﺖ و ﺗﺮﺳ
ﯽ
ﺑﺮ ﻣﺎ ﻣﺴﺘﻮﻟ
.ﺷﺪ ﯽ
ﺑﻪ ﻧﻈﺮ
ﺑﻪ ﻫﺮ ﻫﻤﻪ ﯿﺪ م رﺳ
ﯾﺪﺑﺎ ﺷﺪه، ﯾﻘﯽﻃﺮ
ﺧﻮد
را از آن ﻣﺴ
ﯿﻞ
ﻧﺠﺎت ﺑﺪﻫﯿﻢ
،
و در ﺟﺎی ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﮐﻪ آ
، ب ﻧﺒﺎﺷﺪ
در اﻧﺘﻈﺎر ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﻤﺎﻧ
اﺑﺘﺪا .ﯿﻢ
ﻫﺎ ﺳﺎ ک
را ﺑﺮداﺷﺘ
،ﯿﻢ
و ﺑﺎ ﮐﻤﮏ
آن
ﻫﺎ
از ﻋﺮض ﺳ
ﯿﻼب
ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﻣﺎ را در آب
ﺑﻐﻠﺘﺎﻧﺪ،
. ﺷﺘﯿﻢ ﺬﮔ
ﻧﻮﺑﺖ د
ﯿﺎده ﻫﻢ ﭘ ﯿﺘﯽﮔ ﯾﮕﺮ
ﺷﺪ و ﭘﺎﻫﺎ را
در آب ﮔﺬاﺷﺖ.
ﮐﻪ ﯽﺣﺎﻟ در
ﭼﻬﺎر
ﻧﻔﺮ دﺳﺖ
ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ
را
ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد
ﯾﻢ
ﺗﺎ در ﺻﻮرت ﺑﺮوز ﺧﻄﺮ
یﯿﻠﻪ وﺳ ،ی
ﻧﺠﺎت د
ﯾﮕﺮی
،ﯾﻢﺷﻮ
آﻫﺴﺘﻪ و
اﺣﺘ ﺑﺎ
ﺑﺎر د ، ﯿﺎط
ﺮ ﯾﮕ
از ﭘﻬﻨﺎ
ی
آن ﻣﺴ
ﯿﻞ
ﭘﺮﻋﻤﻖ و ﻓﺸﺎر ﻋﺒﻮر ﮐﺮد
.ﯾﻢ
راﻧﻨﺪه و ﻋﻈ
ﯿﺰﻧ ﯿﻢ
ف در ﺧﻼ
ﺟﻬﺖ ﻣﺎ و
از ﺳﻮ
ی
ﯾﮕﺮ د
از رودﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج، و
ﺑﻌﺪ از د
ﻫﺎ ﯾﺪه
ﭘﻨﻬﺎن و در ﻇﻠﻤﺖ آن ﺷﺐ ﺳ
. ﺷﺪﻧﺪ ﯾﺪ ﻧﺎﭘﺪ ﯿﺎه
ﯿﻦزﻣ ی را رو ﻫﺎ ﺳﺎ ک
ﯿﻢ ﮔﺬاﺷﺘ
و در
ﭘﻨﺞ، ﺷﺶ
ﯾﻘﯽ دﻗﺎ ﯿﻞﻣﺴ یﻣﺘﺮ
ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﺎﻧﺪ
.ﯾﻢ
اﺳﻼم ﺳﻌ
ﯽ
داﺷﺖ ﻣﺎﺷ
ﯿﻦ
را روﺷﻦ ﮐﻨﺪ
،
ﭼﻮن ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺻ
ﯾﯽﺪا
ﺑﻪ ﮔﻮش
ﯿﺪ رﺳﯽﻣ
ﮐﻪ او اﺳﺘﺎرت
ﯽوﻟ ، زﻧﺪﯽﻣ
ﺗﻼﺷﺶ ﺑ
ﯿﻬﻮده
ﯿﺖ ﻣﻮﻗﻌ ﮐﻪ ﯾﻦا یﺑﺮا . ﺑﻮد
ﺧﻮد را ﺑﺪاﻧ
ﯿﻢ
و در ﺻﻮرت ﺑﺮوز ﺧﻄﺮ و ﺑﺎﻻ آﻣﺪن ﺳﻄﺢ
ﺑﺘﻮاﻧ ، آب
ﯿﻢ
ﺑﻪ ﺟﺎ
اﻣﻦ ی
ﺗﺮ
و ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ
ی
ﭘﻨﺎه ﺑﺒﺮ
،ﯾﻢ
ﺑﻪ ﻧﻈﺮ
ﯿﺪ م رﺳ
آن ی ﮐﻪ ﻗﺪر
اﻃﺮاف
را وارﺳ
ﯽ
ﮐﻨﻢ.
۱۷۸