4 / 256
دوﺷﻨﺒﻪ
٢٣
آذر
١٣٦٠
ﻪﭼ
ﮐﺎر ﮐﻨﯿﻢ
؟
ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﭘﻨﺎه ﺑﺮﯾﻢ
ﯾﻦ ﺷﻮد ﺑﻪ ا ﯽﻧﻤ ؟
ﯽ ﺻﻮرت زﻧﺪﮔ
را اداﻣﻪ داد
.
ﯾﮕﺮ د ﺣﺎﻻ
ﯾﺰاﻧﻤﺎن ﻋﺰ
ﻫﻢ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ
ﯾﺸﺎن ﻫﺎ
ﯿﻢ ﺗﺮﺳﯽﻣﺎ ﻣ . دﻫﻨﺪ ﯽ راه ﻧﻤ
آن ی و ﻫﻤﻪ
،ﻧﺪردا ﯿﻢ ﻫﻢ ﺑ ﻫﺎ
ی ﻫﻢ ﺑﺮا
ﻣﺎ ﯽ زﻧﺪﮔ
و ﻫﻢ ﺑﺮا
ی
. ﺧﻮدﺷﺎن
ﻓﺮار ﺑﻪ ﮐﺠﺎ
؟
؟ﯽ و ﺗﺎ ﮐ
ﻓﺮار
... ﯾﻢ ﮐﺮد
از ﺧﺎﻧﻪ
ﺧﻮد ی
ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ
ی
ﻣﺎدر زن
ﻨﻣ ﯿﻦ اوﻟ ﯿﺸﻪ ﻫﻤ ﯾﻦا .
ﺰل ﺑﻌﺪ از ﻓﺮارﻣﺎن ﺑ
ده و ﻮ
ﺳﺎل دو ﯽﻃ
ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﺎ اﺣﺴﺎس ﺧﻄﺮ
.
ﺑﻪ آﻧﺠﺎ رﺧﺖ
ﯿﺪﯾﻢ ﺸﮐﯽﻣ
ﺗﺎ دوره
ﯽﻧا ﺑﺤﺮ ی
ﺑﮕﺬرد و روﺷﻨﺎ
ﯾﯽ
ﭼﺮاغ ﺳﺒﺰ را
یﺑﺮا
ﺣﻀﻮر در ﺧﺎﻧﻪ
ی
ﺧﻮد دوﺑﺎره ﺑ
ﯽوﻗﺘ . ﯿﻨﯿﻢ ﺒ
آن ﺣﺎدﺛﻪ واﻗﻊ ﺷﺪ
،
ﺑﺎز ﻫﻢ ﻗﺼﺪ
یﺧﺎﻧﻪ
دو ﯾﮑﯽ ،ﯽﻘﯾﻗﺎ در د ؛ﯾﻢد ﻣﺎدر ﮐﺮ
دﺳﺖ ﻟﺒﺎس ﺑﺮا
ی
ﯿﺘﯽﮔو ﺧﻮد
ﺑﺮداﺷﺘﻢ و ﺳﻮار ﻣﺎﺷ
ﯿﻦ
ﮐﻮﭼﮏ ﺧﻮد
ﺷ
ﺪه، راه ﺧﺎﻧﻪ
ی
ﻣﺎدر را ﮔﺮﻓﺘ
.ﯿﻢ
.ﯿﺪ رﺳ ﺷﺐ
ﺑﺎ ﻫﺮاس و ﻧﮕﺮاﻧﯽ و ﻏﻢ
ﯾﺎراﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ در آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ
،
ﺗﺎ ﺻﺒﺢ
ﮐﻤﺘﺮ ﺧﻮاب ﺑ
ﻪ
. آﻣﺪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ
ﺻﺒﺢ ﻫﻤﺮاه ﻫﻤﺴﺮ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ
ی
از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪ
ﻗﺮار .ﯾﻢ
ﺑﻮد
ﺳﺎﻋﺖ
ﯾﺎزده
ﯽ در ﻣﺤﻠ
ﺎﺿﺮ ﺷﻮد و ﺣ
نﯾﺰا ﻋﺰ ﯿﺎب در ﻏ
ﺑﺎ ﺟﻤﻌ
ﯾﮕﺮ د ﯽ
ﻪ ﺑ ﯽ ﻣﺠﻠﺴ
ﭘﺎ ﮐﻨﻨﺪ
و ﺧﺪﻣﺎت آن ﺷﺠﺎﻋﺎن را اداﻣﻪ
دﻫﻨﺪ.
ﻣﻦ ﺳﺎﻋﺖ
ﹸﻪ
ﻧ
ی ﺻﺒﺢ ﻗﺮار
. داﺷﺘﻢ
ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻢ
ﯿﺘﯽﮔ» :
ﺗﻮ در ﺧﻄﺮی
ﯿﺑ ؛
ﺎ زودﺗﺮ و ﺑﺎ ﻫﻢ از ﺧﺎﻧﻪ
ﯾﻢ و وﺑﺮ
ﻪ ﺑ ﻫﺮﮐﺪام
ﮐﺎرﻫﺎ
«.ﯿﻢ ﺑﺮﺳ ﯾﻤﺎن
ﻣﺮﺳﻮم و ﺧﻠﻖ و ﺧﻮ
ﯿﺘﯽﮔی
ﭼﻨﺎن
ﺑﻮد ﮐﻪ روی ﺣﺮف
ﺧﻮد ﻣﯽ
-
اﯾﺴﺘﺎد
ﻤﯿﻦ ﻫ ﺑﻪ .
!ﻧﻪ : » ﮔﻔﺖ ﺳﺒﺐ
ﻣﻦ ﺳﺎﻋﺖ
ﯾﺎزده
ﺧﻮاﻫﻢ رﻓﺖ
؛
ﻓﻼﻧﯽ ﻣﯽ
آﯾﺪ و ﻣﺮا ﻫﻤﺮاﻫﯽ
. ﮐﻨﺪ ﻣﯽ
ﻧﮕﺮان
«. ﻧﺒﺎش ﻣﻦ
وﻟﯽ ﻣﮕﺮ ﻣﯽ
ﺷﺪ ﻧﮕﺮان ﻧﺒﻮد
؟
ﺑﯿﻤﺎر ﺑﻮد و
ﺑﻪ دﻟ
ﺑ ﯿﻞ
ﯿﻤﺎری
و ﻣﺼﺮف
اروﻫﺎ د
ی
ﻣ
ﺴﮑﻦ و ﻣﺨﺪر ﮐﻪ
آﻣﺎده ﯾﺪﺑﺎ
ی
، ﮐﺮدﯽ ﻋﻤﻠﺶ ﻣ
ﺷﺐ ﻗﺒﻞ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد
در
ﺟﻤﻊ
دوﺳﺘﺎﻧﺶ
ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻏ
ﯿﺮ اﺳ ﯽﮕﻫﻤ وا از ﯿﺮ
ﺷﺪه
ﺑﻮدﻧﺪ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ
ﯾﻦو ا ،
از ﻧﻈﺮ ﺣﻔﻆ و رﻫﺎ
ﯾﯽ
ﻣﻮﻗﺖ او ﻓﻘﻂ
ﯾﮏ
ﻣﻌﺠﺰه ﺑ
،ﻮد
ﭼﺮا ﮐﻪ در ﺳ
ﺎل
-
یﻫﺎ
ﺧﺪﻣﺘﺶ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ
ﯿﺒﺖﻏ
ﻧﺪاﺷﺖ
،
ﺑﻠﮑﻪ اﺻﺮار داﺷﺖ
ﯽﻘﯾدﻗﺎ ﯽﺣﺘ
ﹺ ﻫﻢ ﺗﺄﺧ
ﯿﺮ
ﺣﻀﻮر ﻧﺪاﺷﺘ
ﻪ ﺑﺎﺷﺪ
.
اﯾﻦ روﯾﻪ را ﺑﺎ وﺳﻮاس ﻫﻤﯿﺸﻪ
رﻋﺎﯾﺖ ﻣﯽ
، ﮐﺮد
اراده و ﺣﺎﻻ
ﻣﻘﺮر ﯿﻦﭼﻨ ﯽاﻟﻬ ی
ﮐﺮده ﺑﻮد
ﮐﻪ ﺑ
ﯿﻤﺎرﯾﺶ
یﺑﺮا ﯾﯽ رﻫﺎ
او ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن ﺑ
ﯿﺎورد
ﺑﺎر د ،ﯾﺮ ﺗﻘﺪ ﻫﺮ ﺑﻪ.
ﯾﮕﺮ
از او ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻫﻤﺮاه ﻣﻦ از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﻮد
،
ﯾﻦو ا
ﻧﻮﺑﺖ ﻗﺒﻮل
و
ی روﺳﺮ
ﺑﺰرگ ﺳﻔ
ﯿﺪ
رﻧﮕﺶ
ﻪ را ﺑ
. ﺳﺮ ﮐﺮد
ﺒ ﺻﻼح ﻧ
ﻮد از ﻣﺎﺷ
ﯿﻦ
ﺧﻮدﻣﺎن اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨ
،ﯿﻢ
ﭼﻮن ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل ز
ﯾﺎد
دﺷﻤﻨﺎن ﺷﻨﺎﺳﺎ
ﯾﯽ
ﮐﺮده و اﮔﺮ از
آﻧﺠ
ﺎ ﺧﺎرج ﻣ
ﯽﻣ ﯿﺮیﮔﯽﭘ ﯾﻢﺷﺪﯽ
ﮐﺮدﻧﺪ و ﺧﻄﺮ ﻧﺰد
.ﺷﺪﯽﻣ ﯾﮏ
ﺗﺎ ﻧﺰد
ﯿﻢ رﻓﺘ ﯿﺎده ﭘ ﯿﺪان ﻣ ﯾﮏ
و از آﻧﺠﺎ
.ﯾﻢﺷﺪ ﯽ ﺗﺎ ﮐﺴ ﺳﻮار
او را ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ رﺳﺎﻧﺪ
م
و ﺧﻮد ﻧ
ﯽراﻫ ﯿﺰ
ﻣﺤﻞ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮم ﺷﺪم
ﻫﺰار .
ﻓﮑﺮ و ﺧ
ﯿﺎل
در ﺳﺮم ﺑﻮد:
ﯽ دوﺳﺘﺎﻧ
ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ
،
ﺣﺎﻻ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘ
؟ﻨﻨﺪﮐﯽﭼﻪ ﻣ ؟ﺪﻨ
ﻪ ﺑ ﯾﯽ ﭼﻪ ﺑﻼ
ﺳﺮﺷﺎن
آﻣﺪه
آن ﯾﺎآ ؟
ﮑ را ﺷ ﻫﺎ
ﻨﺠﻪ داده و
ﯽﮐﺴ ﯾﮕﺮ د ﯾﺎآ ؟ﻨﺪدﻫﯽﻣ
ﻗﺎدر ﺑﻪ د
ﯾﺪارﺷﺎن
؟ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ
و ﻫﺰاران
ﭘﺮﺳﺶ و ا
ﯾﺎ ﮐﻪ آ ﯾﻦ
ﯽ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘ
ﻣﺸﺎﺑﻪ آن
ﯾﺎزده
ﻪ ﮐ ﻋﺰﯾﺰی
ﺷﺎﻧﺰده
ﻣﺎه اﺳﺖ رﺑﻮده و ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪه
، اﻧﺪ
۳