40 / 256
ﯾﺪﺷﺎ . داﺷﺖ
در ﻟﺤﻈﻪ
ی
ﻣﺮگ و ﺷﻬﺎدت
،
ﻗﺪرت ﻫﻢ
ﯾﺪآﯽﻣ
و اﻧﺴﺎن ﺗﺎ ﭘﺎ
ی
یوﻓﺎ ﯾﺎرای ﺟﺎن
ﻋﻬﺪ
دارد و ﺳ
ﯿ
ﻨﻪ را آﻣﺎج ﺗ
ﯿﻦ ﺮ ﭘﺮﮐ ﯿ
دﺷﻤﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد
.
آن وﻟﯽ ﺗﺎ
ﻟﺤﻈﻪ ﻓﺮا ﻧﺮﺳﯿﺪه
،
ﺗﺮس ﺟﺎن را
ﺷﻮد ﻤﯽﻧ
اﻧﮑﺎر ﮐﺮد
.
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﺠﺎع ﺑﺎﺷﯽ و ﺗﺎ ﺣﺪ از
نﺎﺟ
ﮔﺬﺷﺘﮕﯽ ﭘﺎ در ﻣﯿﺪان ﺧﺪﻣﺖ ﺑﮕﺬاری
.
ﮔﯿﺘﯽ و ﻣﻦ
ﻫﻢ از ﻗﺎﻋﺪه ﻣﺴﺘﺜﻨﯽ ﻧﺒﻮدﯾﻢ
.
ﺑﯿﺪار و ﺧﻮاب
،
اﯾﻦ ﺷﺐ ﻇﻠﻤﺎﻧﯽ ﻫﻢ ﺻﺒﺢ ﺷﺪ
.
ﺣﺎﻻ دﯾﮕﺮ ﺻﻼح ﻧﺒﻮد از
ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﻮﯾﻢ
.
ﺧﻄﺮ ﺣﻀﻮرﻣﺎن در ﺧﺎﻧﻪ
آن یﺑﺮا ﯿﺸﺘﺮ ﺑ ﯿﺘﯽﮔ یﻪﺧﺎﻟ ی
ﻫﺎ
ﻣﻮﺟﺐ اﺿﻄﺮاب ﺷﺪه ﺑﻮد
ﯽ ﻧﻮﺑﺘ ی . ﺑﺮا
از ا ﯾﺴﺖ ﺑﺎ ﯾﮕﺮ د
ﯾﻦ
ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ
روز .ﻢﯿرﻓﺘﯽﻣ ﯾﯽدا ی
ی دﺷﻮار
ﺑﻪ ﻏﺮوب رﺳ
و ﯿﺪ
ﺷﺐ ﻫﻨﮕﺎم
،
ﭼﻮن
ﻫﻮا ﺗﺎرﯾﮏ ﺑﻮد و راﻧﻨﺪﮔﯽ ﺑﺮای ﺷﻮﻫﺮﺧﺎﻟﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﻮد،
ﭘﯿﺎده ﻣﺴﺎﻓﺘﯽ را ﺑﺎ ﮔﯿﺘﯽ ﻃﯽ
. ﮐﺮدﯾﻢ
وﻗﺘﯽ
ﮐﻪ
ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮ
،ﯾﻢد
دو اﺣﺴﺎس در ﺳﯿﻤﺎی
-ﻫﺎ آن
ﮐﻪ ﺗﺎ دﻗﺎﯾﻘﯽ ﭘﯿﺶ ﻧﺰدﺷﺎن ﺑﻮدﯾﻢ ﺧﻮاﻧﺪه
:ﺷﺪ ﻣﯽ
دﻟﻮاﭘﺴﯽ و ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻋﻤﯿﻖ ﺑﺮای ﻣﺎ
،
و آراﻣﺶ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺮای ﻟﺤﻈﺎت و ﺳﺎﻋﺎت آﯾﻨﺪه
ی
زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮدﺷﺎن
.
ﺑﺎ ﮐﺮاﯾﻪ ﮐﺮدن
ﯿﻦ ﻣﺎﺷ
ﺧﻮد را ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺸﺖ
ﯾﯽدا یﺧﺎﻧﻪ ﻪ ﺷﺐ ﺑ
آن .ﯾﻢ رﺳﺎﻧﺪ
ﯾﺖﺣﮑﺎ ﻫﺎ
ﺗﻠﺦ را
داﻧﺴﺘﻨﺪ ﯽﻣ
.
ﻣﺤﺒﻮب
ﺗﺎ ﻣﺎ را د
،ﯾﺪ
اﺷﮏ ﺑ
ﻪ
ﭼﺸﻢ آورد و ﺑﺎ ﺗﺄﺛﺮ اﻇﻬﺎر داﺷﺖ
یاﮐﻪ
ﮐﺎش ﺟﺎ
ی
ﯾﯽدا . ﺑﻮدﯽﻣ ﯾﻨﻮسژ
ﺟﺎن ﻫﻢ ﺑﺎ
ﻣﺎ
ﮐﻪ ﯾﻦا از . ﮐﺮدﯽﻣ ی ﻫﻤﺪرد
ﻧﺰدش ﺑ
ﯾﻢﻮد
و ﻣﺎ را
و دﯾﺪﯽ ﺳﺎﻟﻢ ﻣ
ﻣﺎن رﻫﺎ ﻫﻨﻮز
ﻧﮑﺮده
ﯾﺖ رﺿﺎ ﺑﻮد
داﺷﺖ؛
وﻟﯽ از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﺧﯿﺎل
ﻣﯽ
ﮐﺮد ﺑﻤﺐ ﻗﺎﺑﻞ اﻧﻔﺠﺎری را در
ﺧﺎﻧﻪ ﻧﮕﺎه
داﺷﺘﻪ اﺳﺖ
.
ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﯽ
اﺳﺘﺮاﺣﺖ
ﻪ ﺑ،
ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ
ﮐﻪ
ا ﮔﺮ ﺧﻄﺮی
ﭘ
ﯿﺶ آﻣﺪ
،
از راه ﭘﺸﺖ ﺑﺎم ﺑﻪ
ﺷﻮد ﻣﯽﺠﺎ ﮐ
ﻓﺮار ﮐ
.ﺮد
از ﮐﺜﺮت ﻏﻢ و ﻫﯿﺠﺎن و ﺑﯽ
، ﺳﺮ ﺧﻮاﺑﯽ
درد ﺷﺪﯾﺪی ﻋﺎرﺿﻢ
ﺑﻮد.
ﮔﯿﺘﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ در درﯾﺎی ﻏﻢ
ﺑﻮد، ﻏﺮق
ﺑﺮای ﺗﺴﮑﯿﻦ درد ﺑﯿﻤﺎری و اﻧﺪوه و ﺑﯽ
ﻗﺮاری
، ﺑﻪ ﺧﻮردن دارو
ﭘﻨﺎه ﺑﺮد
ﯾﯽدا از . ه ﺑﻮد
ﺗﻘﺎﺿﺎ ﮐﺮدم ا ﮔ
ﺮ
ﻣﻤﮑﻦ ﺑﺎﺷﺪ
دوﺑﺎره
ﺑﺎ ﯽ ﻣﻼﻗﺎﺗ
ﺑﺮادرزاده
ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺶ
ﺗﺮﺗﯿﺐ
ﺑﺪﻫﺪ
ﺑﺎ ا .
ﮐﺮاه ﻗﺒﻮل ﮐﺮد ﮐﻪ
ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﮐﺎر ﺑﺮادرزاده
اش
ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﻨﺪ
.
ﺗﻠﻔﻦ زدن را دور از ﻣﺼﻠﺤﺖ
ﻧﺴﺖدا ﻣﯽ
.
داﺳﺘﺎن ﺷﻬﺎدت
آن
ﯿﻢداﻧﯽ و ﻧﻤ ﯿﻢ داﻧﺴﺘ ﯽﻤﻧ ﻫﺎ ﮐﻪ
ﺑﻪ ﭼﻪ ﺻﻮرت ﺷﻬ
، ﺷﺪﻧﺪ ﯿﺪ
ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻫﺮ زﺑﺎن
. ﺑﻮد
داﯾﯽ
ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد در اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ
ﭘﺴﺮ ،
ﺑﺮادرش
ﻣﯽﻗﺪ
دﯾﮕﺮ
د ﻧﻤﯽ ﺑﺮ
ارد و ﺑﺎﯾﺪ ﻓﮑﺮ
ی
اﺳﺎﺳﯽ ﮐﺮد
.
ﮐﺪام ﻓﮑﺮ اﺳﺎﺳﯽ ﺑﻮد
؟
ی ﭼﻪ ﮐﺎر
از دﺳﺘﻤﺎن ﺑﺮ
ﻫﯿﭻ ﻣﺪ؟ آﻣﯽ
ﮐﺲ ﻫﯿﭻ ﺟﻮاﺑﯽ ﻧﺪا
.ﺷﺖ
ﺗﻨﻬﺎ اﻣﯿﺪﻫﺎی
ﻣﻦ
ﻣﺴﻌﻮد
ﺑﻮدﻧﺪ و ﺣﺴﻦ
و اﯾﻦ ﭘﺴﺮ
ﻧ. ﯽداﯾ
ﺎﭼﺎر ﻓﺮدا
آن ی
روز ﺑﺎ ﮐﺴﺐ ﻣﻮاﻓﻘﺖ
،ﯾﯽدا
ﺑﻪ او ﺗﻠﻔﻦ
زدم و ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ
ﺑﻪ دﻓﺘﺮﺷﺎن رﻓﺘ
ﯾاﻪ
ﻢ و ﻗﺼﺪ ﻣﻼﻗﺎت داﺷﺘ
.ﯿﻢ
ﺑﺮﯾﺪه
ﺑﺮﯾﺪه ﺟﻮاب
و ،داد ﻣﯽ
ﻣﯽ ﺳﻌﯽ
ﮐﺮد ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﻫﺮ
ﭼﻪ زودﺗﺮ ﺗﻤﺎم ﺷﻮد
.
از او ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮدم در ﺻﻮرت اﻣﮑﺎن او را ﺑﺒﯿﻨﻢ
ﯾﺎ ،
ﺑﺮوﯾﻢ
ﺑﻪ
دﻓﺘﺮش ﯾﺎ
ﮐﻪ ﮔﻔﺖ. ﯾﯽدا ﻣﻨﺰل ﺑﯿﺎﯾﺪ
روز ﺑﻌﺪ،
دﯾﺮ وﻗﺖ
. آﯾﺪ ﻣﯽ
ﮔﯿﺘﯽ و ﻣﺤﺒﻮب و ﻣﻦ
ﺧﻮﺷﺤﺎل از ﻗﺒﻮل ا
ﯾﻦ ﺧﻮاﻫﺶ
داﯾﯽ و ﯾﻢ ﺑﻮد
ﺟﺎن
ﻫﻢ اﻣﺎ
ﻧﺎﺑﺎوراﻧﻪ
. ﻫﻤﻪ
ﻪ ﺑ
اﻣﯿﺪ ﻓﺮدا ﺑﻮدﯾﻢ
.
ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﻌﺪ
،
ﺧﻮاﻫﺮم زﻧﮓ زد
. ﻣﮋده داد ﮐﻪ
ﻣﺴﻌﻮد
آﻣﺪه اﺳﺖ
.
ﻃﺒﻖ ﻗﺮاری
ﮐﻪ داﺷﺘﻢ و ﺑﺎ
ﻼت ﺟﻤ
و
اﺷﺎراﺗﯽ ﮐﻪ در ﮐﻠﻤﺎت ﺑﻮد
،
ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﺠﺎ
ﻪ ﺑ
ﻣﻼﻗﺎﺗﺸﺎن ﺑﺮو
.م
ﺳﺎﻋﺖ
ﭼﻬﺎر
ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ
ﯾﺖﻋﻨﺎ و ﻣﺴﻌﻮد
۳۹