Goriz Nakhasteh

37 / 256

اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن رﺳﯿﺪم و دو ﻧﺎﻣایﻪ را ﮐﻪ از دوﺳﺘﺎن ﺑﺮاﯾﻢ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ، از ﺻﻨﺪوق ﻧﺎﻣﻪ
ﻫﺎ
ﺑﺮداﺷﺘﻢ.
ﯽوﻟ
ﹺ ﻪﺑ ﺟﺴﺎرت اﺗﺎق رﻓﺘﻦ و دﻗﺎﯾﻘﯽ در آﻧﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪن را ﻧﺪاﺷﺘﻢ .
ﻫﻮا ﺳﺮد ﺑﻮد و ﺑﺎدی آزار دﻫﻨﺪ .ﯾﺪوزﯽﻣ ه ﯿﺮون ﺑﮐﻪ ﺣﺎﻻ آﻣﺪه ﺑﻮدم ، ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد ﺳﺮ
ی
ﺑﻪ رﻓﻘﺎ ﺑﺰﻧﻢ .
ﺑﺎ آراﻣﺸ آن ﻧﺰد ،ﯽﻧﺴﺒ ﯽ ﻫﺎ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻋﻘﺐ ﻓﺮوﺷﮕﺎه دوﺳﺘﻢ رﻓﺘﻢ . ﻗﺮار اﻧﺠﺎم ﺑﻌﻀ
ﯽ
ی ادار ی ﮐﺎرﻫﺎ
را ﺑﺎ اﺻﻐﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻢ . ﻇﻬﺮ ﻧﺎﻫﺎر آنﺑﺎ را ، ﻏﺮوب ﯾﮏﻧﺰد . ﺑﻮدم ﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪرﻓﺘﻢ ﯿﺘﯽﮔ یﺧﺎﻟﻪ ی ﺗﺎ ﻫﻢ او
ﯾﺪه را د ﺑﺎﺷﻢ و ﻫﻢ از ﺣﺎل ﺑ
ﯿﻤﺎر
ﺑﺎﺧﺒﺮش ﮐﻨﻢ . او در ﮐ اﺗﺎق ﺞ ﻨ دﺧﺘﺮﺧﺎﻟﻪ ﺷﻬﺮه ، اش ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد از .
ﮔﻔﺘﻢ ﺣﺒﯿﺐ ﺣﺎل و ﺷﮑﺮ ﮔﺰ ار ﺳﻼﻣﺘ .ﯾﻢﺷﺪ ﯿﺶ ﺷﻮﻫﺮﺧﺎﻟﻪ اش روزﻧﺎﻣآن . ﺑﻮد ﯾﺪه ﺧﺮ یاﻪ را ﮔﺮﻓﺘﻢ و
ﻮﺳﻄ ر درﺷﺖ را ﺧﻮاﻧﺪم. ﺒﺮ ﺟﺎﻟﺐ و ﺧ . ﻧﺒﻮد ﯽﻤﻣﻬ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺖ و ،ﺷﺪ ﻏﺮوب ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺘ ﻢ ﺑﺪ
ﻧﯿﺴﺖ از ﺗﺎرﯾﮑﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻢ و از ﺗﻠﻔﻦ ﻋﻤﻮ ﺑﻪ ﺑ ﺧﺎﻟﻪ یﺧﺎﻧﻪ ﯾﮏﻧﺰد ﻣﯽ ﯿﻤﺎرﺳﺘﺎنزﻧﮓ ﺑﺰﻧﻢ و ﺣﺎل
ﯿﺐﺣﺒ را ﺑﭙﺮﺳﻢ و در ﻣﻮرد ﺧﺎﻧﻪ
ی
ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﺎ ﺧﻮاﻫﺮم ﺻﺤﺒﺘ آن در .ﮐﻨﻢ ﯽ اوﻗﺎت ﭼﺮاغ
یﻫﺎ
ﻫﺎ ﮐﻮﭼﻪ
ﻫﺎ نﺎﯿﺎﺑ و ﺧ ﺧﺎﻣﻮش و ﻇﻠﻤﺖ ﺑﺮﻫﻤﻪ ﺟﺎ داﻣﻦ ﮔﺴﺘﺮده ﺑﻮد ﻪ ﺑ . ﻣﺪد ﭼﺮاغ ﻗﻮ
یاه
ﮐﻪ از ﺷﻮﻫﺮﺧﺎﻟ ﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ
، ﺑﻮدم ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻗﺪم ﯾﺪمدﯽﻣ ﻫﺎ را ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐ ﯿﻮﺳﮏ ﺗﻠﻔﻦ رﺳ
ﯿﺪم
و ﺷﻤﺎره
ی
ﺗﻠﻔﻦ ﺑ ﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن را ﮔﺮﻓﺘﻢ .
ﺧﻮاﻫﺮم ﮔﻮﺷ
ﯽ
را ﺑﺮداﺷﺖ . ﯿﺐﺣﺒ ﺣﺎل را ﭘﺮﺳ . ﯿﺪم آه ﻋﻤ ﯿﺪ ﮐﺸ ﯿﻘﯽ : و ﮔﻔﺖ
- ﻪ اﻟﺤﻤﺪﻟ
ﺧﻮب
اﺳﺖ.
- راﺳﺘﯽ ﭼﻄﻮر اﺳﺖ ؟ ﺗﺐ دار ؟د درد دار ؟د
- اﺳﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻬﺘﺮ ؛ .ﻮدﺷﻣﯽ ﺧﻮب
- ﺧﻮدت ﭼﻄﻮری ؟
- ؛امه زﻧﺪ ﻫﻨﻮز زﻧﺪه .ام
اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم . ﮐﻨﺪ ﯾﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮ ﯽﻣ ﺑﻌﺪ ﺷﻨ :ﯾﺪﮔﻮﯽﻣﮐﻪ ﯿﺪم
- ﻣﻦ ﺣﺎﻟﻢ ﺧﻮب
ﯽوﻟ ،ﺳﺖا
... ﺧﺎﻧﻢ دﮐﺘﺮ
- ؟ﺷﺪه ﭼﻪ ﺷﮑﻮه
- اﺳﺖ ﺣﺖا ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎر .
- ؟ﺷﺪه ﭼﻪ
ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺷ ﻧﻤﯽ ﺪ واﺿﺢ از ﺗﻠﻔﻦ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﯿﻢ؛ ﺑﺮای ﻫﻤﻪ ﻋﺎدت ﺛﺎﻧﻮی ﺷﺪه ﺑﻮد ا ﮔﺮ ﯽﺣﺘ ؛
ﯾﮏ
ﺮ ﺗﻠﻔﻦ ﺳ
ﯾﮏ
ﺗﻠﻔﻦ ﻋﻤﻮ ﺑ ﯾﮕﺮ د ﺮ و ﺳ ﯿﺎﺑﺎنﺧ ﯽﻣ ﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻣﺮاﻗﺐ ﮐﻠﻤﺎت و
ﺣﺮف ﻫﺎﯾﻤﺎن ﺑﻮدﯾﻢ . وﻟﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﮕﺮان ﺑﻮدم و ﻣﯽ
ی ﻢ ﻫﻤﻪ ﺧﻮاﺳﺘ
ﺧﺒﺮ را درﺳﺖ ﺑﺪاﻧﻢ .
- آﯾﺎ او را ﺑﻪ ﺑ ﻫﻢ ﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن؟اﻧﺪه ﺑﺮد
- ﻣﻨﻈﻮرم ا
ﯾﻦ
ﺑﻮد ﮐﻪ آ ﺎ او ر ﯾ ا ﻫﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﻪ زﻧﺪان ﺑﺮد . اﻧﺪه
- ﻧﻪ ﺑﺮای ﺷﻮﻫﺮ
ش
ﻧ ﺧﯿﻠﯽ ﺎراﺣﺖ ﺷﺪه .
- ﻪ ﺑ ﯾﯽ ﺑﻼ آﻣﺪه د ﺳﺮ ﻣﺤﻤﻮ ؟
۳٦