34 / 256
او آرام و ﻗﺪر
ﯽﺑ ی
ﺣﻮﺻﻠﻪ ﮔﻔﺖ
:
-
دا
ﯾﯽ
ﻪ ﺷﻤﺎ ﺑ
ﻣﻦ ﺗﻠﻔﻦ ﮐﺮدﻧﺪ
و ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ
ﺣﺒﯿﺐ
را ﺑﺮای ﻋﻤ
ﻞ آﭘﺎﻧﺪﯾﺲ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﺮد
؛ اﻧﺪه
ﯿﺪ ﺗﻮاﻧ ﯽﻣﺷﻤﺎ
ﭘﺮﻓﺴﻮر
ﻋﺪل
را ﺧﺒﺮ ﮐﻨ
ﯿﺪ
ی ﺗﺎ ﺑﺮا
ﻋﻤﻞ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮد
از ا ﯿﺸﺘﺮ ﺑ .
ﯾﻦ
ی ﻫﻢ ﺧﺒﺮ
ﻧﺪارم
؛
ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻫﺮ ﭼ
ﻪ
زودﺗﺮ راﻫ
ﺑ ﯽ
ﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن
.ﯾﻢﺷﻮ
ﻫﻨﻮز ﺣﺮف او را ﺻﺪدرﺻﺪ ﺑﺎور ﻧﺪاﺷﺘﻢ و ﺧ
ﯽﻣ ﯿﺎل
ﮐﺮدم ﻣﻄﻠﺐ از ا
ﯾﻦ
ﻫﻢ ﻣﻬﻢ
ﺗﺮ اﺳﺖ و
ﻫ ﺧﻮاﻫﺪ ﯽﻣ
ﻤﺮاﻫﺶ از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﻮ
ﯾﻢ
ﺗﺎ در ﻏ
ﯿﺘﯽﮔ ﯿﺎب
و ﺧﺎﻟﻪ و ﺷﻮﻫﺮ
آن ﺷﻬﺮه ﺧﺎﻟﻪ و
را ﺑﺎ ﻣﻦ
ﯿﺎن در ﻣ
ﺑﮕﺬارد
.
ﻣﻌﺬﻟﮏ
ﻓﮑﺮ ﺧﺮج ﺑ
ﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن
،ﺳﻪ .ﯾﻢ ﻫﻢ ﺑﻮد
ﭼﻬﺎر ﻫﺰار ﺗﻮﻣﺎﻧ
ﯽ
ﻫﻤﺮاه داﺷﺘﻢ
از ؛
ﺷﻬﺮه
ﻫﻢ ﭘﻨﺞ ﻫﺰار ﺗﻮﻣﺎن ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﻫﻤﺮاه
ﺑ ﯽراﻫ ﯿﺪﺳﻌ
ﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن
.ﯾﻢﺷﺪ
ﺑ
ﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن
ﻗﺪﻣﯽ ﭼﻨﺪ در
یﺧﺎﻧﻪ و ﮐﻮﭼﻪ
ﺧﻮدﻣﺎن
ﻗﺮار داﺷﺖ
،
ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻣﻦ ﺑﻪ رﻋﺎﯾﺖ
اﺣﺘﯿﺎط از
ورود ﺑﻪ آن و ﺣﺘﯽ
از ﮔﺬر
اﻃﺮاف آن ﻣﻨﻊ ﺷﺪه ﺑﻮدم
.
از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺎده ﺷﺪ
.ﯾﻢ
اﻃﺮاف را ﻧﻈﺮی اﻧﺪاﺧﺘﻪ
،
ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن رﻓﺘﯿﻢ
در .
اﺗﺎق
ﺣﺒﯿﺐ ، ﺧﺼﻮﺻﯽ
را ﻋﻤﻞ ﺷﺪه و ﺳ
روی ، دﺳﺖ م ﺑﻪ ﺮ
ﺗﺨﺖ دﯾﺪم
ﻗﺒﻞ .
از ﻫﺮ ﭼﯿﺰ
،
دﮐﺘﺮ ﺣﻀﻮر
ﺷﮑﻮه
ﻣﺠﺬوب
،
و ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ
دوﺳﺖ
ﮐﻪ ﻋﺰﯾﺰﻣﺎن
ﻧﺒﺾ
ﺣﺒﯿﺐ
را در دﺳﺘ
ﺶ
داﺷﺖ و
ﺑﺎ دﺳﺘﻤﺎل ﮐﺎﻏﺬی ﻋﺮق
ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ او را ﭘﺎ ک
، ﮐﺮد ﻣﯽ
ﻧﻈﺮم را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد
.
یﻫﻤﻪ ﯽ راﺳﺘ
ﻣﺎ و ﻫﺮ ﮐﺪام ﺑﻪ ﺻﻮرﺗ
ﯽ
ﭼﻪ ﻟﺤﻈﺎت ﺳﺨﺖ و ﺗﻠﺦ و ﻧﺎ ﮔﻮار
ﮔﺬراﻧﺪ ﯽﻣرا ی
در ،ﯾﻢ
اﻧﺴﺘ دﯽﻤﻧﮐﻪ ﯽﺣﺎﻟ
ﻟﺤﻈﻪ ﻢ ﯿ
ﯾﮕﺮ د ی
.ﯾﻢ دار ﯾﺮ ﭼﻪ در ﺗﻘﺪ
ﯽ ﮐﻪ ﻃ ﯽ در ﺣﺎﻟ
ﭼﻨﺪ روز ﮔﺬﺷﺘﻪ
یﻫﻤﻪ ،
ﺗﻼش ﺧﻮاﻫﺮم و
آﻻم ﯿﻦﮑﺴدر ﺗ ﯽﺳﻌ ﯿﺐﺣﺒ
ﺷ
ﮑﻮه ﺑﻮد و
ﺑﻪ ﻫﺮ
ی ﻧﺤﻮ
ﺑﻪ او ﮐﻤﮏ
ﻻﺣﺎ ، ﮐﺮدﻧﺪ ﯽﻣ
ﯽﯾﮑﮐﻪ ﯾﺪآ ﯿﺶﭘ ﯽﺿﻌو ﯾﺪﺑﺎ
در ﺑﺴﺘﺮ ﺑ
ﯿﻤﺎری
و ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣ
ﯽ
ﺑﺨﻮاﺑ
ﯾﮕﺮی د و ﺪ
ﻣﺴﺘﺄﺻﻞ و
ﯾﺸﺎن ﭘﺮ
ﯾﻦ ﺑﻪ ا
ﺳﻮ و آن
ﺮود ﺑﺳﻮ
و در آن ورﻃﻪ
ﻼﺑ ی
و درﻣﺎﻧﺪﮔ
آن ﯾﺎور و ﯾﺎر ،ﯽ
. ﺑﺎﺷﺪ ﻫﺎ
ﺧﻮﻧﺴﺮد و آرام ﺑﺮ
ﮔﺸﺖ و ﺳﻼﻣﻢ را ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ
.
ﺻﻮرت رﻧﮓ ﭘﺮ
ﯾﺪه
و ﭼﺸﻤﺎن ﭘﻒ ﮐﺮده
اش
یﻫﺎیﻗﺮارﯽ از ﺑ ﯾﺖﺣﮑﺎ
او در ﺗﻨ
. ﮐﺮدﯽﻣ ﯾﯽﻬﺎ
ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻠﺨ
ﺑ ﯽ
ﺮ ﭼﻬﺮه
داﺷﺖ
ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻤ
یﻪ
درد و
ﯿﺮﯾﻨﯽ ﺷ ،ﯽﺗﻠﺨ
یﻫﺎ ﺧﻨﺪه
ﮔﺬﺷﺘﻪ را
آورد ﯽﻣ ﯾﺎد ﺑﻪ
دﯽﻤﻧ .
اﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ
ﯾﺪ
ﯾ ﻢ ﭙﺮﺳﺑ را ﯾﺾ ﺣﺎل ﻣﺮ
ﺎ ﺣﺎل و
اﺣﻮال ﺷﮑﻮه را ﮐﻪ ﺷﻮﻫﺮش ﻫﻤﺮاه
ﺗﻦ د ﻫﻔﺖ
از ﯾﮕﺮ
اﻋﻀﺎ
ی
ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠ
،ﯽ
دو ﻫﻔﺘﻪ ﻗﺒﻞ
ﺷﺪه ﯿﺮ اﺳ
ﺑﻮدﻧﺪ و ﺗﺎ
آن
ﻟﺤﻈﻪ ﻫ
ﯿﭻ
ﮐﺲ از ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ
آن
یﺧﺒﺮ ﻫﺎ
ﻧﺪاﺷﺖ
.
ﺑﻌﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﭘﺪر ﭘ
ﯿﺮم
رﻧﮓ
ﺑﺎﺧﺘﻪ و ر
ﺘﺮاﺷﻧ ﯾﺶ
ﻣﺒﻞ یرو ، ﯿﺪه
اﺗﺎق
ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ
در ﻫﻢ ﯾﯽدا زن و ﯾﯽدا .
اﺗﺎق
. ﻫﺴﺘﻨﺪ
در آن
اﺗﺎق
ﮐﻮﭼﮏ
ﺑﺎ ﺑﯿﻤﺎر ﺟﻤﻊ
ﻣﺎن
ﻧﻔﺮ ﻫﺸﺖ
.ﺷﺪ ﻣﯽ
از ﺧﺎﻧﻢ دﮐﺘﺮ ﭘﺮﺳﯿﺪم
:
-
ﺣﺒﯿﺐ
؟ ﭼﻄﻮر اﺳﺖ
ﯽ در ﺣﺎﻟ
ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﻧﺒﺾ
او
را داﺷﺖ ﮔﻔﺖ
:
-
ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮب اﺳﺖ و ﺧﻄﺮی ﻧﺪارد
؛
ﻋﻤﻞ ﻫﻢ ﺑ
ﺧﻮﺑ ﻪ
ﯽ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه
.
آﻫﺴﺘﻪ دﺳﺖ او
ﻪ را ﺟﺎﺑ
ی ﻧﺤﻮ ﻪﺑ ﺟﺎ ﮐﺮد،
ﮐﻪ ﺳ
ﺮ
م از رگ
د
ﺳﺖ ﺧﺎرج ﻧﺸﻮد
آﻣﺎده . ﺑﻌﺪ
ی
رﻓﺘﻦ ﺷﺪ
.
» : ﮔﻔﺖ
در ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻬﻤﺎن دارم
ﻫﺎ ﺎن ﻣﻬﻤ «.
آن ی او در
اوﻗﺎت ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ
ﺟﺮﺋﺖ
ﺣﻀﻮر در آن
۳۳