Goriz Nakhasteh

Next Page

Previous Page

Page Background

-

ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﻠﻪ او و د

ﯾﮕﺮان

.

-

ﻫﺮ ﻫﺸﺖ ﻧﻔﺮ

؟

-

آﻫﺎن

...

آرام ﺑﺎش

.

-

ﭼﻮن ﻫﻢ

زﻣﺎن اﻋﻀﺎی ﻣﺤﻔﻞ

ﺗ

ﻬﺮان ﻫﻢ در زﻧﺪان ﺑﻮدﻧﺪ

،

ﭘﺮﺳﯿﺪم

«؟ﻫﻢ ﻫﺎ ﻬﺮاﻧﯽ ﺗ»:

-

ﻧﻪ از

آن

ﻫﺎ

ﺧﺒﺮی ﻧﯿﺴﺖ

.

.. وﻟﯽ اﯾﻦ ﺑﯿﭽﺎره

... ﻫﺎ

-

ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻫﺴﺘ

؟ﯽ

-

ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﻠﻪ

؛

آرام ﺑﺎش

.

-

ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ.

-

. ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ

آرام ﯾﺪﺑﺎ

، ﻣﺎﻧﺪم ﻣﯽ

ﺧﺒﺮی ﺷﻮم و ﺟﺎﻧﮕﺪاز ﺑﻪ ﻣﻦ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد

.

ﻫﺸﺖ ﺟﺎن ﭘﺎ ک را

ﮐﺸﺘﻪ

ﺑﻮدﻧﺪ.



ﯽ؟ﮐ

ﭼﻄﻮر؟ دﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ

ﻧﻤﯽ

ﻢ. ﺴﺘ داﻧ

وﻟﯽ اﺻﻞ

ﻣﻄﻠﺐ

اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ دﯾﮕﺮ

آن

ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﻫﺎ

،

و ﻏﺼﺐ و ﻗﻬﺮ

و ﺧﺸﻢ ﯾﮏ ﻋﺪه ﺷﻘﯽ

، و ﻇﺎﻟﻢ

ﺷﻬﺎدت را ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺣﯿﺎت ﭘﺮاﻓﺘﺨﺎرﺷﺎن ﮐﺮده

ﺑﻮد.

ﻫﻤﻪ ﺗﺎرﯾﮑﯽ

. ﺑﻮد

ﺷﺐ و ﻇﻠﻤﺎت ﺧﯿﺎﺑﺎن و ﻏﻢ و اﻧﺪوه دﻟﻢ

یا ﯾﺎر .

راه رﻓﺘﻦ ﻧﺪاﺷﺘﻢ

.

ﺑﺎ ﺧﻮد

ﯾﺴﺘﻢ ﮔﺮﯽﻣ

و آرام

آرام ﺑ

ﻪ

ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺰدﯾﮏ

. ﺷﺪم ﻣﯽ

ﺑﺎﯾﺪ آرام ﺑﺎﺷﻢ و

ﺳﺎﻋﺎﺗﯽ

ﺧﻮد را از ﮔ

و د ﯿﺘﯽ

ﯾﮕﺮان

. دارم ﻧﮕﺎه ﯽ ﻣﺨﻔ

در زدم و

وارد

ﺑﻪ . ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪم

اﺗﺎق

ﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﮔ ﺷﻬﺮه

آﻧﺠﺎ ﺑﻮد ﻧﺮﻓﺘﻢ

ﻣﺒﻞ یرو.

ن ﻣﻬﻤﺎ

ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﺴﺘﻢ

و ﺑﺮای آن

ﮐﻪ ﺧﻮد را آرام ﻧﺸﺎن دﻫﻢ

،

ﻣﺸﻐﻮل

ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن

ﺑﻪ

روزﻧﺎﻣﻪ ﺷﺪم

ﺑﻌﺪ .

: ﮔﻔﺖ و آﻣﺪ ﺷﻬﺮه

-

دﺧﺘﺮ

ﺧﺎﻟﻪ ﺷﻤﺎ را ﺻﺪا

اﺗﺎق ﺑﻪ ﮐﻨﺪ. ﯽﻣ

. رﻓﺘﻢ

-

؟ ﮔﯿﺘﯽ ﻫﺎن

-

ﺣﺒﯿﺐ ﺣﺎل

؟ ﭼﻄﻮر ﺑﻮد

-

.د ﺧﻮب ﺑﻮ

ﮐﻪ ﯾﻦا ﻣﺜﻞ

زود ﻓﻬﻤ

ﯿﺪ

ﮐﻪ ﺣﺎل ﺧﻮدم ﺧﻮب ﻧ

:ﯿﺪ ﭘﺮﺳ ؛ ﯿﺴﺖ

-

؟ﺷﺪه ﭼﻪ

-

. ﻫﯿﭻ

-

؟ﺷﺪه ﻪﭼ

ﭼﻪ ﺧﺒﺮی داری؟

در

اﺗﺎق

ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮد

ﺑﺎر د ﯾﮏ و ﺑﺎز

. ﮐﺮد ﺳﺆال ﯾﮕﺮ

اﺷﮏ از ﭼﺸﻤﻢ ﺟﺎر

.ﺷﺪ ی

-

آﻣﺪه ﯿﺐﺣﺒ ﺳﺮ ﯾﯽ ﺑﻼ ؟ﺷﺪه ﭼﻪ

؟

-

.ﺳﺖا ﺧﻮب ﯿﺐﺣﺒ ؛ﻧﻪ

-

! ﺑﮕﻮ ؟ﺷﺪه ﻪﭼ

ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﺎن و ﻧﺎﻻن

، ﮔﻔﺘﻢ:

۳۷