33 / 256
اﻧﻘﻼب
،
ﯾﻦ ﻓﮑﺮ ا
روزﻫﺎ را ﻧﮑﺮده
ای
و اﻣﮑﺎﻧﺎت
ﺧﺮوج را
ﻓﺮاﻫﻢ ﻧﯿﺎورد
ی، اه
ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻤﺎن ﺳﻮﺧﺘﻦ و
ﺳﺎﺧﺘﻦ اﺳﺖ
ﮐﻪ ﯾﻦا ﻦﺿﻤ «.
ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد ﻣﻦ ﻗﺪرت و ﺗﻮان روﺣ
یﺑﺮا ﯽﮐﺎﻓ ﯽ
ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻼت را
ﻧﺪارم
ﺗﻮﯽﻤﻧ و او
اﻧﺪ در ا
ﯾﻂﺷﺮا ﯾﻦ
یور دﺷﻮار
ﻣﻦ ﺣﺴﺎب ﮐﻨﺪ
ﯽوﻟ ،
ﺑﻪ ﻫﺮ
ﯾﺪ ﺣﺎل ﺑﺎ
ﻣﺜﻞ ا ﮐﺜﺮ اوﻗﺎت
ﯽﻤﯿ ﺗﺼﻤ
.ﺷﺪﯽﻣ ﮔﺮﻓﺘﻪ
ﻣﺬا ﮐﺮه ﺑﺎ
ﯾﯽدا زنو ﯾﯽدا
و دوﺳﺘﺎﻧﻢ و
ﯿﺪﺳﻌ
ﯽ ﺣﺎﺻﻠ
ﻧﺪاﺷﺖ
ﺷﺪ ﯽﻣد ﺎ ﯿﺸﻨﻬ ﭘ .
از ا
ﯾﺮان
ﻓﺮار ﮐﻨ
ﯽوﻟ ؛ﻢﯿ
؟ ﭼﻄﻮر
ﺑﺎ ﭼﻪ وﺳ
؟یﯿﻠﻪ
ﺑﺎ ﮐﺪام
اﻣﮑﺎﻧﺎت
؟
و ﺑﺎ ﻗﺒﻮل ﭼﻪ ﻣﻘﺪار
؟ﺧﻄﺮ
و ﺑﻌﺪ
؟ ﺑﻪ ﭼﻪ
ﮐﺠﺎ ﺑﺮو
؟ﯾﻢ
ﻣﺰاﺣﻢ ﭼﻪ ﮐﺴ
ﯽ، ﯾ ﺗﻨﻬﺎ در ؟ﯾﻢﺸﻮﺑ ﯽ
ﺑﺎرﻫﺎ ﺧﺪا ﺧﺪا ﮐﺮدم و ﺑ
ﻪ
دﻓﻌﺎت
»
ﻫ
ﻦ ﻞ ﻣ
ﹶﻣ
ﻔ
«جﺮ
ﺗﺎ م ﺧﻮاﻧﺪ
ﺧﺪا ﺧﻮدش ﮐﺎر ﺳﺎز ﻫﻤ
یﻪ
ﻣﺸﮑﻼت ﺑﺸﻮد
.
ﺑﺎ ﺧﻮد
ﮐﻪ ﮐﺮدم ﯽﻣ ﻓﮑﺮ م
در ﻋﻤﺮم ﭼﻪ ﻧﺎﺳﭙﺎﺳ
ام ه ﮐﺮد یاﯽ
و ﮐﺪام ﻋﻤﻞ ﺧﻼف از ﻣﻦ
ﺳﺮ زده و ﭼﻪ
ﻧﺎدرﺳﺘ
و ﯽ
ﻧﺎﭘﺎ ﮐﯽ
در د ای
ﻓﺘﺮ ﺣﯿﺎﺗﻢ رﻗﻢ ﺧﻮرده ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻨﯿﻦ اﺳﯿﺮ ﺣﻮادث و ﻧﺎﻣﻼﯾﻤﺎت ﺑﺸﻮم
.
ﺑﺎرﻫﺎ
ﻋﺬر ﮔﻨﺎﻫﺎن ﻧﮑﺮده را از ﺧﺪا ﺧﻮاﺳﺘﻢ
ﻣﯽ.
اﻧﺪﯾﺸﯿﺪﯾﻢ ﺷﺎﯾﺪ در ﺑﻮﺗﻪ اﻣﺘﺤﺎن اﻓﺘﺎد
.ﻢﯾاه
ﻣﻦ ﮐﺠﺎ ادﻋﺎ
ی
روﺳﻔ
ﯿﺪی
از آزﻣﺎ
ﯾﺶ
را داﺷﺘﻢ
.
ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ از ﺧﺪا
ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ
ﯿﭽﮕﺎه ﻫ
ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ
ی
اﻣﺘﺤﺎن
. ﻔﺘﻢﯿﻧ
دوران ﺳﺨﺘ
، ﺑﻮد ﯽ
و روزﻫﺎ
ﯽﻣ
ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ آﻧﭽﻪ ﻣﻘﺪر
اﺳﺖ ﭘ
.ﯾﺪآ ﯿﺶ
ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ روز اﻗﺎﻣﺖ
،
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ
ﯾﻢ
ﮐﻪ روز د
ﯾﮕﺮ
ﮐﺎرﮔﺮ
ﯾﯽدا
ﺟﺎن و ﻣﺤﺒﻮب ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺮا
ی
ﻧﻈﺎﻓﺖ
ﯾﺪآﯽﻣ
و ﺑﻮدن ﻣﺎ در آن ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺣﻀﻮر او دور از اﺣﺘ
اﺳﺖ ﯿﺎط
.
ﭘﺲ ﺷﺐ ﮐﻪ ﺷﺪ دوﺑﺎره راﻫ
یﺧﺎﻧﻪ ﯽ
ﯾﻢ ﺧﺎﻟﻪ ﺷﺪ
و ﻣﻦ ﺑﻪ
آن
ﮔﻔﺘﻢ ﻫﺎ
دو، ﺳﻪ
روز د
ﯾﮕﺮ
ﻧﺰدﺷﺎن ﺑﺎز ﺧﻮاﻫ
. ﮔﺸﺖ ﯿﻢ
ﯽﺳﺎﻋﺘ
از ورودﻣﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ
ﺑﻮد
و ﻣﺸﻐﻮل ﺻﺮف ﺷﺎم ﺑﻮد
ﯿﺪﺳﻌ ﮐﻪ ﯾﻢ
یﺻﺪا ﻫﺮ . در زد
زﻧﮓ
یدر
و ﻫﺮ ﺣﻀﻮر ﻧﺎﺑﻬﻨﮕﺎﻣ
ﯽﺣﺘ ،ﯽ
، ﯾﺰیﻋﺰ ﺣﻀﻮر
اﺿﻄﺮاب و ﺗﺮس
ﺑﻪ
آوردﯽﻣ ﻫﻤﺮاه
ﮐﻪ ﯿﺪﺳﻌ .
ﻣﯽ ﺳﻌﯽ
ﮐﺮد ﺧﻮد را آرام ﻧﺸﺎن دﻫﺪ
اﻃﻮار
و اﺻﻮﻻ
و ﺣﺮﮐﺎﺗﺶ
ﺑﺎ
ﻃﻤﺄﻧﯿﻨﻪ و ﺧﻮﻧﺴﺮدی ﻓﻄﺮی
ﻫﻤﺮاه
اﺳﺖ
. ﮔﻔﺖ ﻣﯽﺳﻼ ،
وﻟﯽ ﻫﻤﻪ ﻧﮕﺮان
ﺑﻮدﻧﺪ.
از او
:ﯾﻢ ﮐﺮد ﺳﺆال
-
، ﺳﻌﯿﺪ
؟ﺷﺪه ﺧﺒﺮی
-
ﻧﻪ ﭼ
ی ﺎ آﻗﺎ ﺑ ؛ ﯿﺴﺖﻧ ﯽﻤﻣﻬ ﯿﺰ
ﻓﺮﻫﻨﮓ
ﺑ ﯾﻢ ﺑﺮو ﯾﺪﺑﺎ
ﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن
.
-
؟ﺷﺪه ﯽﭼ
ﮐﺪام ﺑ
ﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن
؟
ﻣﻌﻤﻮﻻ
اﺳﻢ زﻧﺪان را در ﻣﮑﺎﻟﻤﺎت ﺗﻠﻔﻨ
ﯾﺎ ﯽ
ﻣﮑﺎﺗﺒﺎت
ﺑ»
ﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن
. ﯿﻢ ﮔﻔﺘﯽﻣ «
در آن
وﻗﺖ ﻫﻢ
ﯾﮏ
ﻟﺤﻈﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم
ﮐﻪ
اﺗﻔﺎق ﺗﺎز
یاه
اﻓﺘﺎده
ﯾﺪ و ﺑﺎ ،
ﹰ ﺑﻪ زﻧﺪان ﺑﺮوم
ﻫﻤﺮاﻫﺶ واﻗﻌﺎ
.
-
؟ﺟﺎن ﯿﺪﺳﻌ ﺷﺪه ﯽﭼ ﯽ راﺳﺘ
-
ﺧﺎن ﺣﺒﯿﺐ ؛ ﻫﻤﯿﻦ
در ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن اﺳﺖ
و ﺑﺎﯾﺪ ﻋﻤﻞ
.ﺸﻮد ﺑ
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺧﻮد
ﺑ ﺧﺒﺮ
ﯿﻤﺎری
ﺷﻮﻫﺮ ﺧﻮاﻫﺮم
ﺑﻪ،
ﻗﺪر ﮐﺎﻓ
ﯽ
دﻟﻬﺮه
آور و ﻧﺎراﺣﺖ
وﻟﯽ ، ﺑﻮد ه ﮐﻨﻨﺪ
ﭼﻨﺎن
روزﻫﺎ
و ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ را
ﻣﯽ
ﮔﺬراﻧﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ را ﻣﻘﺪﻣ
ایﻪ
ﺑﺮای ﺷﻨﯿﺪن اﺻﻞ ﺧﺒﺮ ﺑﺪ ﺑ
ﻪ
ﺣﺴﺎب
ﻣﯽ
آوردﯾﻢ
.
-
ﯿﺐﺣﺒ ﻣﮕﺮ
؟ ﭼﻪ ﺷﺪه
ﺗﺼﺎدف ﮐﺮده
؟
۳۲