77 / 698
٧۶
ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﻰ
ﺍﻧﮕﻴﺨﺖ
...
٢٥
)
ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء
۱۹۸۴ : ۸-۹(
ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻦ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻧﺎﺳﻴﻮﻧﺎﻟﻴﺴﺘﻰ ﻭ ﺗﺤﺮ
ﻳﮏ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﻠﮑﻪ
ﺑﺎ
ﺷﺮﺡ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﺍﺕ
ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء
ﻫﻢ
ﻣﻴﻬﻨﺎﻧﺶ
ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭘﺮﺳﺸﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ
:ﺩﺍﺩ
ﺣﺎﻝ ﺍﻯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ
!
ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﻨﮏ ﺍﺯ ﻣﺴﺘﻰ ﺑﻰ
ﺧﺒﺮﻯ ﺑﻪ ﻫﻮﺵ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ
[ ﺧﻮﺍﺏ]
ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﮐﺎﻫﻠﻰ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﮤ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺑﻨﮕﺮﻳﻢ
:
ﺁﻳﺎ ﺷﺮﻑ ﻭ ﻏﻴﺮﺕ ﺍﺟﺎﺯﻩ
ﻣﻰ
ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻣﻘﺪّ
ﺳﻰ ﮐ
ﻪ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺗﻤﺪﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺁﻏﺎﺯ
ﮔﺮ
ﻋﺰّﺕ ﻭ
ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺎﻟﻢ، ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺷﮓ ﻭ ﺣﺴﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﻪ
ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﻯ ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺮ ﺣﺎﻟﺶ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺧﻮﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﻭ
ﺑﻰ ﺗﻤﺪﻧﻰ ﺁﻥ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ
ﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺧﻮﺩ
]
ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ
[
ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺩﺭ
ﺻﻔﺤﮥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺑﻤﺎﻧﺪ؟ ﻭ ﺁﻳﺎ
ﺳﺰﺍﺳﺖ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻠﻨﺪﭘﺎﻳﻪ
ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﭘﺮ ﻣﻼﻝ ﺑﻴﺎﻓﺘﻨﺪ؟ ﻭ ﻳﺎ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺸﻤﺎﺭ
ﻣﻰ
ﺁﻣﺪ ﺣﺎﻝ ﻣﻠّ
ﺘﺶ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﺒﺎﻥ ﻧﮑﺒﺖِ ﮐﺎﻫﻠﻰ ﻭ ﺗﻨﺒﻠﻰ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺍﺯ
ﻋﻘﺐ
ﻣﺎﻧﺪﻩ
ﺗﺮﻳﻦ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎ ﺑﺸﻤﺎﺭ ﺁﻳﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺪﻩ
ﻫﺎﻯ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺳﺮﺩﻓﺘﺮ
ﺩﺍﻧ
ﺎﻳﻰ ﻭ ﺳﺮﻟﻮﺣﮥ ﻣﻨﺸﻮﺭ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﻫﻮﺵ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻟﻄﻒ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﭼﻮﻥ
ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﺍﻧﺶ ﺍﻳﺰﺩﻯ ﻧﻤﻰ
ﺩﺭﺧﺸﻴﺪﻧﺪ؟
...
)
ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء
۱۹۸۴ : ۱۱-۱۰(
ﻭ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﮔﺬﺷﺘﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺁﻳﻴﻨﻪ
ﺍﻯ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻰ
ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ
ﺩﻭﺭﻧﻤﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﻰ
ﻧﻤﺎﻳﺎﻧ
:ﺪ
ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ
ﺑﻨﻴﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﭼﺮﺍﻏﻰ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺑﺮ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﭘﺮﺗﻮ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ
ﺻﻨﻌﺖ ﻭ ﻫﻨﺮ، ﻭ ﻧﻮﺭ ﺑﺰﺭﮔﻤﺮﺩﻯ ﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﻫﻤّ
ﺘﻰ ﻭ ﺣﮑﻤﺖ، ﻭ ﺷﻌﺎﻉ ﺳﻠﺤﺸﻮﺭﻯ ﻭ
ﺩﺍﺩ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﻣﻰ
ﺍﻓﮑﻨﺪ
.
ﺍﻣﺎ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺍﺯ ﮐﺴﺎﻟﺖ ﻭ ﮐﺎﻫﻠﻰ ﻭ ﺧﺎﻣﻮﺷﻰ ﻭ ﮐﻮﺗﺎﻩ
ﻫﻤّﺘﻰ ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﺶ، ﻭ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﻧﻈﻢ ﻭ ﺗﺮﺗﻴﺐ، ﺑﺨﺖ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺗﺎ
ﺭﻳﮑﻰ ﻭ ﺳﻴﺎﻫﻰ
٢٥
ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ
ﺍﺯ
ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ
ﺑﺎﺯﻧﻮﻳﺴﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ
.