ایقان انقلابی در فرهنگ و سیاست

17 / 29

ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﮐﺘﺎب ﻗﺮآن را ﺑﮫ ﺷﮑﻞ ﻇﺎھﺮي درک
ﻣﻲ
ﮐﻨﻨﺪ و ﻣﻌﺎﻧﻲ ﺑﺎﻃﻨﻲ آن را ﻧ
ﻤﻲ
ﺑﯿﻨﻨﺪ.
ﻣﺜﺎﻟﺶ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ وﻗﺘﻲ ﯾﮏ ﮐﻮدکﺧﻮاھﺪ ﻣﻲ
ﺣﻘﺎﯾﻖ روﺣﺎﻧﻲ را ﺑﻔﮭﻤﺪ، ﺑﺎﯾﺪ آﻧﮭﺎ را ﺑﺎ
ﺗﻤﺜﯿﻞ و اﻓﺴﺎﻧﮫ ﺑﮫ او آﻣﻮﺧﺖ. اﯾﻦ ﮐﺎري اﺳﺖ
ﮐﮫ ﺣﻀﺮت ﻣﻮﺳﻲ و ﺣﻀﺮت ﻣﺴﯿﺢ و ﺣﻀﺮت ﻣﺤﻤﺪ
ﮐﺮدﻧﺪ. اﻣﺎ اﮐﻨﻮن ﮐﮫ زﻣﺎن آن رﺳﯿﺪه اﺳﺖ ﮐﮫ
اﯾﻦ ﺣﻘﺎﯾﻖ را ﺑﮫ ﻣﻌﺎﻧﻲ ﺑﺎﻃﻨﻲ اش ﺑﺎﯾﺪ
ﺷﻨﺎﺧﺖ، روي ﻣﻌ ﺎﻧﻲ ﻇﺎھﺮي و ﻟﻔﻈﻲ اش ﺗﺄﮐﯿﺪ
ﻣﻲ
ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﮫ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل ﻧﻤﻲ ﺗﻮان ﻣﺴﺌﻠﮫ
ي
را ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺑﮫ ﻣﻌﻨﻲ ﻟﻔﻈﻲ اش ﻗﺒﻮل ﻧﻤﻮد. ﺧﺮد
اﻧﺴﺎن ﻧﻤﻲ ﭘﺬﯾﺮد ﮐﮫ ﺧﺪاوﻧﺪ اﻧﺴﺎﻧﻲ را ﺗﺎ ﺑﮫ
اﺑﺪ ﻣﻮرد ﺷﮑﻨﺠﮫ ﻗﺮار دھﺪ، ھﺮ ﭼﻘﺪر ھﻢ ﮐﮫ
او ﺧﺑﺎﺷﺪ. ﻄﺎﮐﺎر
ﯾﮑﯽ از ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن ﻓﺮھﯿﺨﺘﮫ روي ھﻤﯿﻦ
ﻣﻮﺿﻮع ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ ﮐﮫ ﻣﻔﮭﻮم ﺷﮑﻨ ﺠﮫ و
ﻓﺮھﻨﮓ ﺷﮑﻨﺠﮫ، ﯾﻌﻨﯽ ﻓﺮھﻨﮓ ﺗﺠﺎوز ﺑﮫ
ﺣﻘﻮق
ﺑﺸﺮ در ﻣﻤﺎﻟﮏ اﺳﻼﻣﻲ، از ﺟﻤﻠﮫ در اﯾﺮان ﻣﺎ،
ﺗﺎ ﺣﺪ زﯾﺎدي
ﺣﺎﺻﻞ
ﺗﺼﻮﯾﺮي ﺳﺖ، ﮐﮫ از ﺧﺪاوﻧﺪ
ﺗﺮﺳﯿﻢ ﺷﺪه اﺳﺖ . ﯾﻌﻨﻲ وﻗﺘﻲ ﺧﺪاوﻧﺪ و ﻋﺪل
اﻟﮭﻲ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﺼﻮرات ﺟﮭﻨﻢ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﻲ
ﺷﻮد،
ﯾﮏ ﭼﻨﯿﻦ اﻋﻤﺎل ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺑﺎري ﻋﺎدﻻ ًﻃﺒﯿﻌﺘﺎ ﻧﮫ
ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد. اﻟﺒﺘﮫ ﭼﯿﺰي ﮐﮫ در اﯾﻦ ﺗﺼﻮﯾﺮ
ﻣﻄﺮح ﻧﯿﺴﺖ، ﻋﺪاﻟﺖ اﺳﺖ، ﺧﺮد و ﺣﮑﻤﺖ ھﻢ ًاﺑﺪا
در اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻄﺮح ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ. ﻣﺴﺌﻠﮫ ي ﻣﺠﺎزات
ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮏ وﺳﯿﻠﮫ ي ﻣﻮﻗﺘﻲ ﺑﺎﺷﺪ، اﻧﺴﺎن ﺧﺎﻃﻲ
ﺑﺎﯾﺪ اﺻﻼح و ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺷﻮد، ﭘﻨﺪ ﺑﮕﯿﺮد، ﻓﺮﺻﺖ
ﺑﺘﻮاﻧﺪ درﺳﺖ ًدﯾﮕﺮي ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ ﮐﮫ ﻧﺘﯿﺠﺘﺎ
رﻓﺘﺎر ﮐﻨﺪ . ا ﯾﻦ ﺳﺆال ﻣﻄﺮح ﻣﻲ ﺷﻮد ﮐﮫ ﻣﮕﺮ
ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺸﺮ را ﺧﻠﻖ ﮐﺮده اﺳﺖ ﮐﮫ ﻣﺪت ﮐﻮﺗﺎھﻲ
ﺑﮫ او ﻓﺮﺻﺖ دھﺪ و ﺑﻌﺪ ﺗﺎ ﺑﮫ اﺑﺪ او را
ﺷﮑﻨﺠﮫ ﮐﻨﺪ، ﺑﺪون آن ﮐﮫ ﺑﮫ او ﻓﺮﺻﺖ دﯾﮕﺮي
ﺑﺪھﺪ، ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ درس ﻋﺒﺮﺗﻲ ﺑﯿﺎﻣﻮزد؟ ھﺪف
از ﺷﮑﻨﺠﮫ و ﻣﺠﺎزات ﭼﯿﺴﺖ؟ ﻣﺠﺎزات ﺑﺮاي آن
اﺳﺖ ﮐﮫ اﺻﻼﺣﻲ ﺻﻮرت ﺑﮕﯿﺮد.