ایقان انقلابی در فرهنگ و سیاست

22 / 29

ﻏﺮب واﻗﻊ ﮔﺮ دﯾﺪ. آن وﻗﺖ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﺑﮫ ھﻮش
آﻣﺪﻧﺪ و ﻣﺎﯾﻞ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﮐﮫ در ﻏﺮب ﭼﮫ
ﻣﻲ
ﮔﺬرد. اﻣﺎ ﭘﯿﺶ از آن ﻣﺎ ﺑﮫ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ
ﺗﺤﺮﯾﻒ ﺗﻮﺟﮫ و ﮐﻨﺠﮑﺎوي و ﻋﻼﻗﮫ ِﺑﺎور ي ز ﯾﺎدي
ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ ﮐﮫ ﺑﺨﻮاھﯿﻢ از ﮐﻔﺎر ﭼﯿﺰي ﺑﯿﺎﻣﻮزﯾﻢ
آﻧﮭﺎ ﭼﯿﺰي ًو اﻋﺘﻘﺎد ﻣﺎ ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﮫ اﺻﻼ
ﻧﺪارﻧﺪ ﮐﮫ ﻣﺎ ﺑﺨﻮاھﯿﻢ از آﻧﺎن ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ.
ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ھﻤﯿﺸﮫ در ﻃﻮل ﺗﺎرﯾﺦ اﺳﻼم ﻣﻮﻗﻌﻲ
ﮐﮫ ﺻﺤﺒﺖ از ﻣﺴﯿﺢ ﯾﺎ ﻣﻮﺳﻲ ﻣﻲ ﺷﺪ، از اﺣﺎدﯾﺚ
اﺳﻼﻣﻲ ﺑﻮد ﮐﮫ ﺑﮫ ﻧﻘﻞ ﻗﻮل ﻣﻲﺷﺪ ﮐﮫ در ﻓﻼن
ﺣﺪﯾﺚ ﮔﻔﺘﮫ ﺷﺪه ﮐﮫ ﻓﻼن ﺷﺨﺺ از ﻓﻼن ﮐﺲ و او
ﮐﺲ از دﯾﮕﺮ رواﯾﺖ ﮐﺮده اﺳﺖ ﮐﮫ ﻣﻮﺳﻲ ﭼﻨﯿﻦ
ﮔﻔﺘﮫ ﯾﺎ ﻋﯿﺴﻲ آن ﻃﻮر ﮔﻔﺘﮫ. آن وﻗﺖ اﯾﻦ ﻧﻘﻞ
ﻗﻮل ﻣﻮرد ﻗﺒﻮل ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ. اﻣﺎ از ﺧﻮد
ﺗﻮرات و اﻧﺠﯿﻞ ﻧﻘﻞ ﻗﻮل ﻧﻤﻲ
ﺷﺪ.
ﺣﻀﺮت ﺑﮭ – ﺎءاﻟﻠﮫ ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﮫ ﻣﻦ ﻣﻲ– داﻧﻢ
اوﻟﯿﻦ اﯾﺮاﻧﻲ اﺳﺖ ﮐﮫ در ﯾﮏ ﺑﺤﺚ ﺟﺪي
اﻟﮭﯿﺎت ﮐﺘﺎﺑﺶ را ﺑﺎ ﻧﻘﻞ ﻗﻮل اﻧﺠﯿﻞ آﻏﺎز
ﮐﺮده اﺳﺖ. اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع از ﻧﻈﺮ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و
ﺳﯿﺎﺳﻲ ﺣﺎﺋﺰ اھﻤﯿﺖ ﺑﺴﯿﺎري اﺳﺖ. ﯾﻌﻨﻲ ﺑﺤﺚ
اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻓﺮھﻨﮓ ھﺎي دﯾﮕﺮ آﺷﻨﺎ
ﺷﺪ، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ اﯾﻨﮭﺎ ارﺗﺒﺎط ﭘﯿﺪا ﮐﺮد. ا ﯾﻦ
ﻣﻲ
ﺷﻮد ﻓﺮھﻨﮓ ﻣﻌﺎﺷﺮت. ﭼﻨﺎﻧﭽﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءاﻟﻠﮫ
ﻣﻲ ًﺑﻌﺪا ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ: » ﻋﺎﺷﺮوا ﻣﻊ اﻻدﯾﺎن... و «
در ﺟﺎي ﻣﻲﻓﺮﻣﺎﯾ » ﻨﺪ: ﻋﺎﺷﺮوا ﻣﻊ اﻻﻗﻮام ﮐﻠﮭﺎ
ﺑﺎﻟﺮوح و اﻟ « ﺮﯾﺤﺎن . ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ھﻤﮫ ﻣﻌﺎﺷﺮت
ﮐﺮد. آدم ھﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ھﻢ ارﺗﺒﺎط داﺷﺘﮫ
ﺑﺎﺷﻨﺪ. ھﻤﮫ ﯾﮑﻲ ھﺴﺘﯿﻢ، ﺑﺎﯾﺪ ھﻤﮫ از ھﻢ
ﺑﯿﺎﻣﻮزﯾﻢ.
درس دﯾﮕﺮي ﮐﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءاﻟﻠﮫ اﯾﻦ ﺟﺎ ﺑﮫ ﻣﺎ
دھﻨﺪ ﻣﻲ
و ﻧﮑﺘﮫ
ي ﺑﺴﯿﺎر ﻇﺮﯾﻔﻲ اﺳﺖ اﯾﻦ اﺳﺖ
ﮐﮫ ھﺮ ﮐﺲ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮدش ﻣﻌﺮﻓﻲو ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﻲ
ﺷﻮد، ﻧﮫ ﺗﻮﺳﻂ دﺷﻤﻦ. ﻣﺎ در ﻃﻮل ﺗﺎرﯾﺨﻤﺎن –
ﻧﮫ ﺗﻨﮭﺎ در اﯾﺮان، ﺑﻠﮑﮫ در ﺗﻤﺎم دﻧﯿﺎ –
ﮔﺮوه
ھﺎي ﺳﺘﻤﺪﯾﺪه و ﻣﻈﻠﻮم، ﮔﺮوه ھﺎﯾﻲ ﮐﮫ ﺑﮫ
ﻋﻨﻮان » دﯾﮕﺮي other « در ﺟﺎﻣﻌﮫ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﺪه
اﻧﺪ