ایقان انقلابی در فرهنگ و سیاست

28 / 29

ﺣﺠﺖ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﻋﺎﻣﻠﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد ﮐﮫ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺎ را
دﮔﺮﮔﻮن ﮐﻨﺪ و ﻣﺎ را ﺑﮫ ﯾﮏ ﭘﺪﯾﺪار روﺣﺎﻧﻲ
ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اﮐﻨﻮن ﻣﻔﮭﻮم ﺣﺠﺖ ،
اﻧﺴﺎن را ﺑﮫ ﻋﻨﻮان اﻧﺴﺎن ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﻲ
ﮐﻨﺪ
، ﻧﮫ
ﺑﮫ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻣﻮﺟﻮد ﻃﺒﯿﻌﯽ و اﻟﺒﺘﮫ اﯾﻦ ﺑﺎ
ﻋﺪل اﻟﮭﻲ ﻧﯿﺰ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ د ارد. ﭼﻮن ا ﮔﺮ
ﺣﺠﺖ ﺧﺪا اﯾﻦ ﻃﻮر ﺗﺼﻮر ﺷﻮد ﮐﮫ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺳﺤﺮ و
ﺟﺎدو و ﮐﺎرھﺎي ﻏﯿﺮﻋﺎدي ﮐﻨﺪ، ﻓﻘﻂ آﻧﺎن ﮐﮫ
در آن ﻟﺤﻈﮫ ﺷﺎھﺪ و ﻧﺎﻇﺮﻧﺪ، ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ آن
ﻣﻌﺠﺰات را ﻗﺒﻮل ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺮاي ﺑﻘﯿﮫ ﮐﮫ در آن
زﻣﺎن ﺣﺎﺿﺮ و ﺷﺎھﺪ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﭼﮫ ﭼﯿﺰ ﺑﺎﯾﺪ آن
ﺣﺠﺖ را ﻣﺪﻟﻞ ﮐﻨﺪ؟ اﯾﻨﮭﺎ ﯾﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﺮدﺷﺎن را
دور ﺑﯿﺎﻧﺪازﻧﺪ و رواﯾﺎت را ﻗﺒﻮل ﮐﻨﻨﺪ، ﯾﺎ
اﯾﻦ ﮐﮫ دﯾﻦ را ﺑﺎﻟﮑﻞ رد ﮐﻨﻨﺪ. ﭘﺲ ﻋﺪاﻟﺖ
ﺧﺪا ﭼﮫ ﻣﻲ
ﺷﻮد؟
اﯾﻦ وﺳﻮاس ﺑﮫ ﻣﻌﺠﺰه ﮐﮫ در ﻓﺮھﻨﮓ
اﺳﻼﻣﻲ
در ھﻤﮫ ﺟﺎ ﺷﺎﯾﻊ اﺳﺖ ، ﺑﺴﯿﺎر ﻋﺠﯿﺐ اﺳ ﺖ، زﯾﺮا
اﮔﺮ ﻗﺮآن را ﻣﻄﺎﻟﻌﮫ ﮐﻨﯿﻢ ﻣﯿﺒﯿﻨﯿﻢ ﮐﮫ آن
ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس
ﻧﻔﻲ
ﮐﺎﻣﻞ ﻣﻌﺠﺰه اﺳﺖ. ِاﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع
ھﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ در ﻗﺮآن ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻧﺸﺪه
اﺳﺖ. ھﺮوﻗﺖ از ﺣﻀﺮت ﻣﺤﻤﺪ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﮐﮫ
ﻣﻌﺠﺰات ﮐﻨﺪ، ﺑﮫ ھﻤﮫ ﺟﻮاب دادﻧﺪ ﮐﮫ اﯾﻦ
ﺗﻘﺎﺿﺎ
درﺳﺖ ﻧﯿﺴﺖ، اﯾﻦ ﮐﺎرھﺎ را ﻧﻤﻲ
ﮐﻨﯿﻢ.
اﮔﺮ ھﻢ ﻣﻌﺠﺰات ﮐﻨﯿﻢ، ﺷﻤﺎ اﯾﻤﺎن ﻧﻤﻲ آورﯾﺪ.
ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺘﻢﺑﺸﺮي ﻣﮕﺮ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﻔﺎوت
ﮐﮫ ﺑﮫ ﻣﻦ وﺣﯽ ﻣﯿﺮﺳﺪ . وﺣﻲ ﻣﻦ و ﮐﺘﺎ ب ﻣﻦ ﺣﺠﺖ
اﺳﺖ. در ﻗﺮآن اﯾﻦ ﻧﮑﺘﮫ ﺧﯿﻠﻲ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺷﺪه
اﺳﺖ. اﻣﺎ ﺑﮫ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل، آﯾﺖ اﻟﻠﮫ ﺧﻤﯿﻨﻲ ﺑﻌﺪ
از ھﺰار و ﭼﮭﺎرﺻﺪ ﺳﺎل ﺟﺰو اﻋﺘﺮاﺿﺎﺗﺶ ﺑﮫ
اﻣﺮ ﺑﮭﺎﺋﻲ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﮐﮫ ﻣﺎ از اﯾﻨﮭﺎ ﻣﻌﺠﺰه
ﻧﺪﯾﺪﯾﻢ، ﻣﻌﺠﺰه ﻧﺪارﻧﺪ. ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ، ﻓﮭﻢ اﯾﻦ
اﺷﺨﺎص از ﻗﺮآن ﭼﮕﻮﻧﮫ اﺳﺖ.
ﭘﺲ ﺣﺠﺖ را ﺑﺎ ﻣﻌﺠﺰه ﺳﻨﺠﯿﺪن، ﻧﻔﻲ ﻋﺪاﻟﺖ
ﺧﺪا ﮐﺮدن اﺳﺖ. ﺧﺪاوﻧﺪ در اﯾﻦ ﻧﻈﺮﯾﮫ ﯾﮏ
ﻣﺴﺘﺒﺪ ﺑﻲ ﻣﻨﻄﻘﻲ اﺳﺖ ﮐﮫ ﻋﺪه اي را ﺑﮫ ﺑﮭﺸﺖ و
ﻋﺪه
اي را ﺑﮫ ﻣﻲ دوزخ ﻓﺮﺳﺘﺪ، ﺑﺪون ھﯿﭻ دﻟﯿﻞ.