260 / 698
٢۵٩
ﻧﺤﻮﮤ ﺑﺎﺯﺟﻮﻳﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ
ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﮔﺮﻭﻩ ﺧﺎﺻّ
ﻰ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﺎﺯﺟﻮﻳﻰ ﻣﻰ
ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﮔﺮﻭﻩ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ﺑﺎ ﺑﺎﺯﺟﻮﻫﺎﻯ ﺷﻌﺒﮥ
۹
ﺑﺎﺯﭘﺮﺳﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﭘﺮﻭﻧﺪﮤ ﻣﻦ
ﻧﺰﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ
ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻠّﻴﮥ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻣﺮﮐﺰ ﺍﺳﻨﺎﺩ
ﻣﻠّﻰ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﮐﻪ
ﮐﻠّﻴﮥ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩ
ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺟﻤﻊ ﺍﺳﺖ ﺗﻬﻴﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ
. ﺍﻧﺪ
ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﺎ
ﻃﺮﺯﻯ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻰ
ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻣﺴﻠّﻤﴼ ﺍﺯ ﮔﺮﻭﻩ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻰ
]
[ ﺣﺠّﺘﻴﻪ
ﻭ ﺍﺯ
ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﮐﻴﻨﮥ ﺷﺪﻳﺪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ
.
ﻗﻴﺎﻓﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺭﺍ
ﮐﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺎﺯﺟﻮ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻧﺪﻳﺪﻡ
.
ﺍﺯ ﻣﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻰ
ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺟﻮﺍﺏ
ﺭﺍ ﻫﺎ
ﻣﻰ
ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﭼﺸﻢ ﻣﺮﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ
ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻃﺎﻕ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ
ﺭﻓﺘﻨﺪ
.
ﻣﻦ
ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﻣﻰ
ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﻭ ﺍﻣﻀﺎء ﻣﻰ
... ﮐﺮﺩﻡ
ﺍﻟﺒﺘّﻪ ﻭﻗﺘﻰ
ﭘﺎﺳﺦ ]
[
ﺳﺆﺍﻻﺕ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻴﻞ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺒﻮﺩ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﺮﺍ ﮐﺘﮏ
. ﺯﺩﻧﺪ ﻣﻰ
ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﺟﻮﻳﻰ ﺑﺎ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻭ ﮐﺘﮏ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﺎ
ﭼﺸﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﺮﺍ
ﺑﻪ ﺩﻓﺘﺮ ﺑﻨﺪ ﻣﻰ
ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ، ﭼﺸﻤﻢ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ
ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺑﻨﺪ ﻣﻰ
. ﺩﺍﺩﻧﺪ
١٢٣
ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﮐﻴﻔﻴﺖ ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ
ﺣﺠّﺘﻴﻪ
ﺑﺎ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻰ
ﺩﻫﺪ ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ
»
ﻣﻨﻄﻘﻰ ﻭ ﺍﺻﻮﻟﻰ
ﻭ ﻋﻠﻤﻰ
ﮐﻪ «
ﺣﺠّﺘﻴﻪ
ﻣﺪﻋﻰ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ
ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ،
ﺍﻯ ﺑﻰ
ﺭﺣﻤﺎﻧﻪ ﻭ ﻧﺎﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﻫﺪﻑ
ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻨﻄﻖ ﻭ ﺍ
ﺻﻮﻝ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻓﺮﺳﻨﮓ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺑﻮﺩ
.
ﺣﺠّﺘﻴﻪ
ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻗّﻠﻴّﺖ
ﻫﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ
ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ
ﺣﺠّﺘﻴﻪ
ﻫﻤﻴﻦ ﺭﻭﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺪّ
ﻯ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ
ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﺮﺩ
.
ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺍﺳﻘﻒ ﺩﻫﻘﺎﻧﻰ ﺗﻔﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﺣﮑﺎﻳﺖ
ﻣﻰ
ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﺟ
ﻠﺴﺎﺕ ﺗﺒﻠﻴﻐﻰ ﮐﻠﻴﺴﺎ
ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺤﻴﺖ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ
.
ﺩﻭ ﺳﻪ
ﺗﻦ
ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ
ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻰ
ﻣﻬﺮﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ
ﺍﻧﺪ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﮐﺎﺭ ﺩﺭ ﺩﻓﺘﺮ ﮐﻠﻴﺴﺎ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻳﮑﻰ
ﺍﺯ
ﺁﻧﻬﺎ
ﺗﻠﻔﻨﭽﻰ ﺩﻓﺘﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﺪ
.
ﺍﺳﻘﻒ ﺩﻫﻘﺎﻧﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﻮء ﻗﺼﺪ ﺍﻋﻀﺎء
ﻗﺮ ﺣﺠّﺘﻴﻪ
ﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ
.
ﺳﺤﺮﮔﺎﻫﻰ ﺩﻭ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﻧﺎﺷﻨﺎﺱ ﺍﺯ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺍﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ
123
ﺍﺯ ﻧﺎﻣﻪ
ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﻋﻠﻮﻳﺎﻥ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ
.
ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻳﺎﺩﺩﺍﺷﺖ
ﻫﺎﻯ ﻣﻨﺘﺸﺮ
ﻧﺸﺪﻩ ﻫﻤﺴﺮﺵ
:
ﺑﺮﮔﻰ ﺍﺯ ﺩﻓﺘﺮ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺑﺰﺭﮒ
، ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺍﻋﻈﻢ ﻋﻠﻮﻳﺎﻥ، ﺻﺺ
۴۵-۴۶.