259 / 698
٢۵٨
ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻢّ
ﺗﺮ ﺑﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ
ﺍﻯ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﺻﻞ
ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭﺵ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻮﺩ، ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩﻥ ﻧﺪﺍﺷﺖ
ﻭ ﻧ
ﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻳﻮﺭﺵ ﻭﺣﺸﻴﺎﻧﻪ
ﺍﻯ
ﺍﺯ
ﺳﻮﻯ ﺩﻭﻟﺖ
ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﻰ
. ﮔﺮﺩﻳﺪ
ﺟﺎﻣﻌﻪ
ﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﺑﻰ
ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺧﺘﻔﺎ ﻭ ﮐﺘﻤﺎﻥ
ﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﻰ
ﻣﻰ
ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﻠﮥ
ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻧﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ
.
ﺁﻧﭽﻪ ﮔﺮﻭﻩ
ﺣﺠّﺘﻴﻪ
ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺭﮔﺎﻥ
ﻫﺎﻯ ﺩﻭﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌ
ﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﺍﺭﺩ
ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻗﺼﮥ ﺧﻮﻧﺒﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻤﻠﮕﻰ ﺗﺎ ﺣﺪّﻯ ﺍﺯ ﮐﻤﺎﮐﻴﻒ ﺁﻥ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ
ﺑﻪ
ﮔﻮﺷﻪ
ﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ
ﺍﻳﻢ
.
ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﺍﻋﻀﺎء ﻣﺤﺎﻓﻞ ﻭ
ﺷﮑﻨﺠﻪ
ﻫﺎﻯ ﺟﺎﻧﮑﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺒﺮّﻯ ﺍﺯ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻰ
ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ
ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ، ﺭﺑﻮﺩﻥ ﺷﺨ
ﺼﻴﺖ
ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ
ﻫﺎ ﻭ
ﻳﺎ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺘﮕﺎﻩ
ﻫﺎﻯ
ﺣﺠّﺘﻴﻪ
، ﻗﺘﻞ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺳﺮﺷﻨﺎﺱ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ
ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﻣﻨﻮﭼﻬﺮ ﺣﮑﻴﻢ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺍﻧﺸﮑﺪﮤ ﭘﺰﺷﮑﻰ
،
١٢٢
ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﺼﺎﺩﻡ
ﻫﺎﻯ
ﻣﺼﻨﻮﻋﻰ ﺑﺎ ﻣﻮﺗﻮﺭﺳﻴﮑﻠﺖ ﻭ ﮐﺎﻣﻴﻮﻥ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﮐﺸﺘﻦ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺳﺮﺷﻨﺎﺱ
ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ
ﺻﺪﻫﺎ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺟﺎﻧﮑﺎﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻧﻤﻮﻧﻪ
ﻫﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﮐﻴﻨﮥ ﺗﺴﮑﻴﻦ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮﺳﺖ
.
ﻩﻋﺪّ
ﺍﻯ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺩﺍﺧﻞ ﺯﻧﺪﺍ
ﻥ
ﻫﺎ ﻭﺿﻊ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﻭ
ﻫﺎ ﻧﺎﻣﻪ
ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﻳﮏ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺁﺯﺍﺩ ﻣﻰ
ﺷﺪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﺧﻮﺩ
ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ
.
ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﭘﺮﺳﺎﻧﻰ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﻣﻰ
ﮐﻨﻨﺪ
ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺖ ﺷﺪﻩ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ
ﺍﻧﺪ ﻭ
ﺣﺘّﻰ
ﺻﺪﺍﻯ ﺑﺎﺯﭘﺮﺱ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺘّ
ﻬﻢ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ
ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺯﺟﻮﻳﻰ ﻣﻰ
ﺷﺪﻩ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
.
ﺁﻗﺎ ﺑﺰﺭﮒ ﻋﻠﻮﻳﺎﻥ ﻣﺮﺩ ﺷﺠﺎﻋﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﻠﻮﻯ ﮔﻠﻮﻟﮥ
ﭘﺎﺳﺪﺍﺭﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ
ﺍﻯ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ
ﺧﻮﺩ ﻣﻰ
ﻧﻮﻳﺴﺪ
:
122
ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﻣﻨﻮﭼﻬﺮ ﺣﮑﻴﻢ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺍﻧﺸﮑﺪﮤ ﭘﺰﺷﮑﻰ ﮐﻪ ﺻﺪﻫﺎ ﻃﺒﻴﺐ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻴﻬﻦ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮐﺮﺩﻩ
ﺑﻮﺩ ﺭﻭﺯ
۲۲
ﺩﻯ ﻣﺎﻩ
۱۳۵۹ ) ۲۲
ﮊﺍﻧﻮﻳﻪ
۱۹۸۱ (
ﺩﺭ ﻣﻄﺐ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﻴﺪ
ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺭﺳﻴ
ﺪ ﻭ ﻗﺎﺗﻠﻴﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻃﺎﻕ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻥ
ﺻﻠﻮﺍﺕ ﺳﻮﺍﺭ ﺟﻴﭗ ﺷﺪﻩ ﻣﺤﻞّ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮐﺮﺩﻧﺪ
.
ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺳﺎﮐﻨﺎﻥ ﻭ ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ
ﺭﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺛﺎﺛﻴّﮥ ﻣﻨﺰﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻳﻐﻤﺎ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﺰﻝ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺿﺒﻂ ﮐﺮﺩﻧﺪ
.
ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﺣﮑﻴﻢ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻗﺘﻞ
ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺳﺎﻝ ﺩﺍﺷﺖ
.